W młodości grał w piłkę nożną w klubie sportowym IK Viljan. Kształcił się do zawodu nauczyciela wiedzy o społeczeństwie i ekonomii, uczył później w szkołach podstawowej i średniej[1]. Zaangażował się w działalność Partii Zielonych. W latach 1994–1998 po raz pierwszy zasiadał w Riksdagu[2]. W 1999 przeszedł do samorządu Kalixu, pełniąc funkcje w miejskiej egzekutywie i prowadząc w 2002 swoje ugrupowanie do zwycięstwa w kolejnych wyborach lokalnych w tej miejscowości[3]. W okresie 2002–2011 był jednym z dwóch rzeczników krajowych Partii Zielonych (razem z Marią Wetterstrand)[1]. W 2002 powrócił do parlamentu po czteroletniej przerwie, uzyskiwał następnie reelekcję w 2006, a także w 2010, kiedy to po wyborach objął przewodnictwo Komisji ds. Konstytucyjnych[2]. W wyborach europejskich w 2014 z ramienia swojego ugrupowania został wybrany na eurodeputowanego VIII kadencji[4].
W maju 2016 złożył mandat europosła w związku z objęciem stanowiska ministra mieszkalnictwa i cyfryzacji w rządzie Stefana Löfvena[5]. W styczniu 2019 w drugim gabinecie dotychczasowego premiera został natomiast ministrem rozwoju współpracy międzynarodowej[6]. Zakończył urzędowanie na stanowisku ministra w grudniu 2020[7].
.jpg)