Pazmany PL-1

Pazmany PL-1
	Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Pazmany Aircraft Co.
Typ	samolot szkolny
Konstrukcja	metalowa
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	23 marca 1962
Liczba egz.	ok. 360
	Dane techniczne
Napęd	Continental C-90-12-F
Moc	90 KM
	Wymiary
Rozpiętość	8,53 m
Wydłużenie	6,7
Długość	5,57 m
Wysokość	2,64 m
Powierzchnia nośna	10,8 m²
	Masa
Własna	363 kg
Startowa	602 kg
Zapas paliwa	94 l
	Osiągi
Prędkość maks.	193 km/h
Prędkość przelotowa	185 km/h
Prędkość minimalna	82 km/h
Prędkość dopuszczalna	330 km/h
Prędkość wznoszenia	5 m/s
Zasięg	965 km
Rozbieg	168 m
Dobieg	54 m
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	Stany Zjednoczone, Republika Chińska
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pazmany PL-1 – amerykański lekki samolot szkolny.

Historia

W wytwórni lotniczej Pazmany Aircraft Co. na początku lat 60. XX w. opracowano projekt lekkiego samolotu do zastosowań amatorskich. Maszyna została zaprojektowana przez Johna Greena i Keitha Fowlera. Prototyp oblatano 23 marca 1962 r. Wśród oblatywaczy znalazł się astronauta Richard Gordon.

Aerospace Industrial Development Corporation (AIDC) zakupiły licencję i podjęły produkcję samolotu. AIDC zbudowała 58 samolotów oznaczonych jako PL-1B dla Sił Powietrznych Republiki Chińskiej. Ponadto plany maszyny udostępniano konstruktorom-amatatorom, którzy zbudowali ok. 300 egzemplarzy tego samolotu. Na bazie PL-1 opracowano wersję rozwojową mającą niezmienione wymiary ale uproszczoną konstrukcję dostosowaną do amatorskiej budowy.

Konstrukcja

Dwumiejscowy, jednosilnikowy samolot szkolny w układzie dolnopłatu o konstrukcji metalowej. Kadłub o konstrukcji półskorupowej z kabiną mieszczącą dwa miejsca obok siebie. Osłona kabiny odsuwana od tyłu. Usterzenie krzyżowe, z płytowym statecznikiem poziomym. Skrzydło niedzielone o konstrukcji jednodźwigarowej, wyposażone w klapy i lotki bezszczelinowe. Na końcówkach płata umieszczono zbiorniki paliwa o łącznej pojemności 94 litrów. Podwozie stałe, trójpunktowe z kołem przednim. Wyposażone w amortyzację olejowo-pneumatyczną i hamulce tarczowe. Prototyp był napędzany silnikiem w układzie bokser Continental C-90-12-F o mocy 50 KM. Egzemplarze seryjne dostosowano do zainstalowana jednostek napędowych o mocy do 135-150 KM.