Pawieł Bielajew
Павел Иванович Беляев
|
Data i miejsce urodzenia
|
26 czerwca 1925 Czeliszczewo
|
Data i miejsce śmierci
|
10 stycznia 1970 Moskwa
|
Narodowość
|
rosyjska
|
Funkcja
|
dowódca
|
Łączny czas misji kosmicznych
|
1 dzień 2 godziny 2 minuty
|
Misje
|
Woschod 2
|
Stopień wojskowy
|
pułkownik lotnictwa
|
Odznaczenia
|
|
|
Pawieł Iwanowicz Bielajew, ros. Павел Иванович Беляев (ur. 26 czerwca 1925 w Czeliszczewie, obecnie obwód wołogodzki, zm. 10 stycznia 1970 w Moskwie) – radziecki kosmonauta, pułkownik lotnictwa, Lotnik Kosmonauta ZSRR.
Życiorys
W 1942 roku po ukończeniu 10-latki pracował w zakładach przemysłowych jako tokarz[1]. Jako ochotnik w 1943 roku wstąpił do Armii Czerwonej. W 1945 roku ukończył szkołę lotników. Brał udział w wojnie radziecko-japońskiej (sierpień–wrzesień 1945 r.). Później służył w siłach powietrznych ówczesnego ZSRR[2].
Od 1956 roku był słuchaczem Akademii Sił Powietrznych (później im. J.A. Gagarina), którą ukończył w 1959 roku. W 1960 roku trafił do pierwszej grupy radzieckich kosmonautów. W jej składzie znajdował się do śmierci w 1970 roku. Przeszedł przygotowania do lotów na pokładach statków kosmicznych Wostok i Woschod.
W dniach 18–19 marca 1965 roku odbył lot kosmiczny w charakterze dowódcy statku Woschod 2. Podczas tego lotu drugi pilot statku Aleksiej Leonow dokonał po raz pierwszy wyjścia w otwartą przestrzeń kosmiczną. Podczas lądowania Woschoda 2, z powodu awarii systemu orientacji statku na Słońce, Pawieł Bielajew był zmuszony dokonać ręcznej orientacji pojazdu kosmicznego oraz włączenia silnika hamującego. Obie operacje zostały wtedy wykonane po raz pierwszy w historii załogowych lotów kosmicznych. Lot trwał 26 godzin 2 minuty i 17 sekund. Statek lądował w tajdze, w odległości około 180 km na północ od miasta Perm, gdzie kosmonauci spędzili ponad dwie doby, oczekując na mrozie na ekipę ratunkową i odstraszając wilki strzałami z pistoletu.
W następnych latach przygotowywał się do lotów na statkach typu Sojuz.
Zmarł 10 stycznia 1970 roku w Moskwie z powodu krwawienia żołądka.
Nagrody i odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957-1972. Warszawa: M.O.N., 1974, s. 172.
- ↑ Skrzydlata Polska 1970 ↓, s. 10.
Bibliografia
Linki zewnętrzne