Pat Mastelotto

Pat Mastelotto
Ilustracja
Pat Mastelotto, 2008
Imię i nazwisko

Lee Patrick Mastelotto

Data i miejsce urodzenia

10 września 1955
Chico

Instrumenty

perkusja, instrumenty perkusyjne

Gatunki

rock progresywny, jazz, pop-rock

Zawód

muzyk

Zespoły
Mr. Mister (1982–1989)
King Crimson (1994–2010; od 2013)
TU (od 2002)
KTU (od 2004)
Stick Men (od 2008)
HoBoLeMa (od 2008)
Naked Truth (od 2011)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Pat Mastelotto, właśc. Lee Patrick Mastelotto (ur. 10 września 1955 w Chico, Kalifornia[1]) – amerykański muzyk i instrumentalista, wirtuoz instrumentów perkusyjnych. Znany z występów w grupach King Crimson oraz Mr. Mister[2][3][4].

W latach 1994–1997 tworzył znany duet perkusyjny wraz z Billem Brufordem w sześcioosobowej inkarnacji King Crimson. Po odejściu Bruforda z zespołu w roku 2001 Mastelotto został jedynym perkusistą grupy. Podczas ostatniej jak dotąd trasy koncertowej grupy King Crimson, która miała miejsce w USA w roku 2008 wraz z nim perkusyjny duet tworzył Gavin Harrison perkusista grupy Porcupine Tree.

Mastelotto od lat eksperymentuje z wykorzystaniem perkusji elektronicznej. Od roku 2003 z powodzeniem wykorzystuje połączenie instrumentów akustycznych i elektronicznych. Dołączenie do grupy King Crimson przyniosło mu rozgłos, dzięki któremu stał się jednym z najpopularnijeszych perkusistów w kręgu rocka progresywnego.

Mastelotto współpracował ponadto m.in. z takimi grupami i muzykami jak: KTU, TU, Naked Truth, Scandal, Stick Men, HoBoLeMa, Al Jarreau, The Pointer Sisters, California Guitar Trio, Terry Bozzio, Patti LaBelle, Kenny Loggins, Hall & Oates, the Rembrandts, No-Man, Tony Levin, The Flower Kings, czy David Sylvian[5][6].

Dyskografia

 Zobacz więcej w artykule Mr. Mister, w sekcji Dyskografia.
  • Danny Wilde – The Boyfriend (1986, Island Records)[7]
  • Karen Blake – Just One Heart (1986, Cafe Records)[8]
  • Eddie Money – Can't Hold Back (1986, Columbia Records)[9]
  • Patti LaBelle – Winner In You (1986, MCA Records)[10]
  • Dirk Hamilton – Too Tired To Sleep (1990, Appaloosa)[11]
  • Jude Cole – A View From 3rd Street (1990, Reprise Records)[12]
  • The Rembrandts – The Rembrandts (1990, ATCO Records)[13]
  • Trey Gunn – One Thousand Years (1993, Discipline Global Mobile)[14]
  • Ted Hawkins – The Next Hundred Years (1994, Geffen Records)[15]
  • Tina Arena – Don't Ask (1994, Columbia Records)[16]
  • King Crimson – THRAK (1995, Discipline Global Mobile)[17]
  • Storyville – Dog Years (1998, Atlantic Records)[18]
  • ProjeKct Three – Masque (1999, Discipline Global Mobile)[19]
  • ProjeKct X – Heaven And Earth (2000, Discipline Global Mobile)[20]
  • King Crimson – The ConstruKction of Light (2001, Discipline Global Mobile)[21]
  • King Crimson – The Power to Believe (2003, Sanctuary Records)[22]
  • Trey Gunn – Untune The Sky (2003, Inside Out Music)[23]
  • Willie Oteri – Spiral Out (2003, DIW)[24]
  • Terry Bozzio, Pat Mastelotto – Bozzio / Mastelotto (2000, 2000 FruitGum Corp.)[25]
  • Ktu – 8 Armed Monkey (2005, Thirsty Ear)[26]
  • Steven Wilson – Grace for Drowning (2011, Kscope)[27]
  • Pat Mastelotto, Tobias Ralph – ToPaRaMa (2014, 7d Media)[28]

Filmografia

  • "Soundbreaker" (jako on sam, 2012, film dokumentalny, reżyseria: Kimmo Koskela)[29]
  • "Breaking 513" (jako on sam, 2013, film dokumentalny, reżyseria: Jack Casadone)[30]

Przypisy

  1. ↑ Kelvin Hayes: Pat Mastelotto Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  2. ↑ Edward Macan: Rocking the classics: English progressive rock and the counterculture. Oxford University Press, s. 210. ISBN 978-0195098884.
  3. ↑ Steve Huey: Mr. Mister Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  4. ↑ Bruce Eder: King Crimson Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  5. ↑ Simon Spreyer: Artist Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  6. ↑ Alex Henderson: KTU Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  7. ↑ Danny Wilde – The Boyfriend. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  8. ↑ Karen Blake – Just One Heart. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  9. ↑ Eddie Money – Can't Hold Back. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  10. ↑ Patti LaBelle – Winner In You. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  11. ↑ Dirk Hamilton – Too Tired To Sleep. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  12. ↑ Jude Cole – A View From 3rd Street. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  13. ↑ The Rembrandts – The Rembrandts. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  14. ↑ Trey Gunn – One Thousand Years. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  15. ↑ Ted Hawkins – The Next Hundred Years. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  16. ↑ Tina Arena – Don't Ask. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  17. ↑ King Crimson – THRAK. discogs.com. [dostęp 2016-04-09]. (ang.).
  18. ↑ Storyville – Dog Years. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  19. ↑ ProjeKct Three – Masque. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  20. ↑ ProjeKct X – Heaven And Earth. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  21. ↑ King Crimson – The ConstruKction Of Light. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  22. ↑ King Crimson – The Power To Believe. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  23. ↑ Trey Gunn – Untune The Sky. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  24. ↑ Willie Oteri – Spiral Out. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  25. ↑ Bozzio / Mastelotto – Bozzio / Mastelotto. discogs.com. [dostęp 2016-04-08]. (ang.).
  26. ↑ Ktu – 8 Armed Monkey. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  27. ↑ Steven Wilson – Grace For Drowning. discogs.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  28. ↑ Pat Mastelotto, Tobias Ralph – ToPaRaMa. discogs.com. [dostęp 2016-04-08]. (ang.).
  29. ↑ Dzwiekolamacz (2012) Soundbreaker (original title). imdb.com. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  30. ↑ Breaking 513 (2013). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
King Crimson
Albumy studyjne
Albumy ProjeKcts
Albumy koncertowe
Wideo
Kompilacje
EP-ki
Inne
Powiązane