Na fali popaździernikowej odwilży podejmowano od 1957 starania o utworzenie parafii katolickiej dla nowej dzielnicy Przymorze[1]. 12 sierpnia 1958 bp. Edmund Nowicki – koadiutor gdański, erygował nową parafię, wybudowaną – wówczas pod adresem Zwycięzców 19, tymczasową murowaną kaplicę. Kościół docelowy, według projektu inż. arch. Leopolda Taraszkiewicza[2], na skutek oporu władz wzniesiono dopiero po kolejnym politycznym przesileniu, po Grudniu 1970[3]. Prace trwały w latach 1972–1976, za zarządu szczególnie zasłużonego dla parafii ks. prał. Jana Majdera[4][5].
Była to pierwsza w Gdańsku świątynia dwukondygnacyjna – jednocześnie dwa kościoły, górny i dolny, taki model zabudowy stosowano ze względu na liczbę mieszkańców osiedla oraz trudności w uzyskiwaniu kolejnych zezwoleń na budowę, a przy tym jeden z największych od podstaw zbudowanych Kościołów w Polsce powojennej. Kościół dolny wraz z kompleksem przyległych do nich salek katechetycznych poświęcono już w grudniu 1972, górny natomiast w 1976 – w obu wypadkach przez bpa Lecha Kaczmarka – biskupa diecezjalnego gdańskiego. Osobno stojąca 83-metrowa – od północno-zachodniej strony kościoła, wieża-latarnia, na której budowę ówczesne władze – ze względu na jej imponującą wysokość – nie chciały wyrazić zgody, została ukończona w roku 1979 – po wyborze Karola Wojtyły na papieża. Zawisły na niej trzy dzwony: Maryja, Piotr i Wojciech.
Na zachód od kościoła wybudowano plebanie, a w kompleksie duszpasterskimdom zakonnysiostrserafitek. Przy Kościele działa blisko 30 różnych wspólnot, stowarzyszeń i organizacji kościelnych, w tym własna orkiestra parafialna i chór Magnificat.
Obecny kościół powstał w latach '70. XX wieku, w zastępstwie dotychczasowego kościoła, na obszarze dzielnicy Przymorze Małe. Władze komunistyczne uniemożliwiały powstawanie nowych kościołów na obszarach tzw. nowych dzielnic robotniczych – którą to Przymorze, podobnie jak krakowska Nowa Huta przynajmniej w zamierzeniach socjalistycznychurbanistów stanowiło. W 1971, po wstawiennictwie gdańskich stoczniowców, ówczesne władze komunistyczne wydały pozwolenie na budowę nowej świątyni.
Koncepcja architektoniczna, architekta Politechniki Gdańskiej dra Leopolda Taraszkiewicza, przewidywała powstanie wielkiego kościoła dla ówczesnego ponad 50-tysięcznego Przymorza. Efektem pracy wiernych stał się jeden z największych kościołów Polski powojennej, wybudowany od podstaw. Kościół cechuje się okrągłą sylwetką – stąd popularne nazwy „Okrąglak” i „Gazownia”; i dwoma poziomami – Kościół dolny i górny.
Uzupełnieniem koncepcji architektonicznej kościoła stała się wieża o wysokości 83 metrów, której budowę rozpoczęto w 1976. Budowa wieży, dominującej nad architekturą modernistycznych bloków Przymorza, była wielokrotnie blokowana takimi niemerytorycznymi decyzjami jak: zagrożenie dla cywilnego ruchu lotniczego (po przeniesieniu lotniska na peryferia Gdańska do Rębiechowa).