Parafia pw. św. Jana Chrzciciela w Obrytem (wówczas Marcinkowicach) została erygowana w 1398 roku przez biskupa płockiego Jakuba z Korzkwi. Wybudowano kościół pw. św. Jakuba. Z wizytacji parafii z 1609 roku wynika, że był drewniany, miał trzy ołtarze i był konsekrowany. W 1418 roku dla świątyni uzyskano odpusty papieskie[1][2].
W XVI i I połowie XVII wieku tereny Puszczy Białej, obejmujące obszar parafii, były intensywnie zasiedlane, co powodowało wzrost liczby ludności. Zrodziło to zapotrzebowanie na pobudowanie kolejnej świątyni na terenie parafii – kaplicy św. Rocha w Sadykrzu[1].
W XVIII wieku dotychczasowa świątynia została zastąpiona nową z drewna modrzewiowego. Dokonano także zmiany jej wezwania na Świętej Trójcy. Kościół był kilkakrotnie remontowany i przetrwał do 1850 roku. Wówczas podjęto decyzję o pobudowaniu kościoła murowanego. Powstał on w latach 1851–1853 staraniem ks. A. Ropelewskiego. Konsekracji dokonał biskup sufragan płocki Henryk Kossowski w dniu 27 września 1885 roku[2].
W czasie I wojny światowej, w 1915 roku, kościół został uszkodzony przez pożar[1][2]. Odbudowa i powiększenie budowli zostały przeprowadzone staraniem ks. Aleksandra Zalewskiego w latach 1924–1928[1]. Autorem projektu odbudowy kościoła jest Aleksander Sygietyński. Świątynia została konsekrowana w dniu 24 sierpnia 1929 roku przez biskupa sufragana płockiego Leona Wetmańskiego[2].
Przy kościele znajdowała się drewniana dzwonnica z I połowy XIX wieku, która w 1998 roku została zastąpiona nową[2].
Kościołem parafialnym jest kościół Trójcy Świętej w Obrytem. Świątynię wybudowano w stylu neogotyckim. Kościół jest murowany, jednonawowy z czteroprzęsłowym korpusem i wierzą od frontu. W świątyni znajdują się trzy ołtarze: ołtarz główny eklektyczny projektu Stanisława Marzyńskiego z obrazem Świętej Trójcy i Matki Boskiej Częstochowskiej oraz dwa ołtarze boczne Serca Jezusowego i Ukrzyżowania. Trzygłosowe organy z 1924 roku zostały wykonane przez Stanisława Brzozowskiego. W 1994 roku zostały przebudowane do dziesięciu głosów. Na ścianie świątyni umieszczono kamień węgielny, na którym wyryto rok 1925. W latach 80. XX wieku położono miedziany dach. W 1993 roku świątynia została odmalowana[1][2].
Do parafii należy kościół filialny w Sadykrzu. Pierwsza wzmianka o kościele w Sadykrzu pochodzi z 1763 roku i określa go jako bardzo stary. Kolejna świątynia została zbudowana w 1812 roku. W 1990 roku kościół został gruntownie odnowiony i przestawiony w nowe miejsce. W 2003 roku wybuchł pożar kościoła – spłonął z całym wyposażeniem. Staraniem parafian w latach 2005–2006 świątynia została odbudowana. 25 maja 2008 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie kościoła przez biskupa płockiego Piotra Liberę. 19 października 2020 roku kościół filialny został ustanowiony diecezjalnym sanktuarium św. Rocha[1][2].
kościół filialny Św. Rocha w Sadykrzu
Przypisy
↑ abcdefgEwaE.KowalczykEwaE. i inni red., Gmina Obryte: serce Puszczy Białej, Wydanie 2, Gminy Polski - Małe Ojczyzny, Obryte ; Pułtusk: Aga Press Agencja Wydawniczo-Reklamowa - Wydawnictwo Aleksander, 2018, s. 11-17, 36-38, ISBN 978-83-64273-66-7 [dostęp 2023-08-07].
