Paederus caligatus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1840 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona[1].
Chrząszcz o wydłużonym i lekko wypukłym ciele długości od 5,5 do 6,5 mm. Czułki są oprócz części nasadowych czarne. Głaszczki szczękowe mają trzeci człon u nasady żółty, a u szczytu ciemnobrunatny lub czarny. Przedplecze jest owalne, co najwyżej nieco węższe od pokryw, o brzegach bocznych nieobrębionych i ku tyłowi lekko zbieżnych. Odległości między punktami na bokach przedplecza są wielokrotnie większe od ich średnic. Pokrywy są nierozszerzone ku tyłowi, zaopatrzone w wyraźnie barki, o powierzchni stosunkowo luźno pokrytej dużymi punktami. Środek śródpiersia i zapiersie są czarne. Odnóża mają czarne wierzchołki ud, golenie i stopy[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny, południowej Rosji[1] oraz zachodniej Afryki[3]. Zasiedla stanowiska bagniste, torfowiska niskie, wilgotne łąki śródleśne i pobrzeża zbiorników wodnych[3][2]. W Polsce jest rzadki i występuje głównie na południu kraju[2].
Przypisy
- ↑ a b Paederus (Eopaederus) caligatus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-08].
- ↑ a b c Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965. Brak numerów stron w książce
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979. brak numeru strony
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):
