PZL-102 Kos

PZL-102 Kos
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

WSK-Okęcie

Typ

samolot szkolno-sportowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

1

Historia
Data oblotu

16 czerwca 1960

Lata produkcji

1959–1962

Liczba egz.

8

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik tłokowy Continental C90-12F

Moc

71 kW

Wymiary
Rozpiętość

8,49 m

Długość

6,97 m

Wysokość

1,89 m

Powierzchnia nośna

11 m²

Masa
Własna

418 kg

Startowa

655 kg

Osiągi
Prędkość maks.

193 km/h

Prędkość przelotowa

174 km/h

Prędkość wznoszenia

3,5 m/s

Pułap

3 800 m

Zasięg

640 km

Rozbieg

173 m

Dobieg

120 m

Dane operacyjne
Liczba miejsc
1
Użytkownicy
Polska, Austria, Brazylia, Finlandia, Liban, Południowa Afryka

PZL-102 Kos – polski samolot sportowy wybudowany w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego WSK-Okęcie pod koniec lat 50. Z wybudowanych 8 samolotów seryjnych 7 wyeksportowano.

Historia

PZL-102 Kos na lotnisku w Brazylii

Pracę nad samolotem rozpoczęto w 1957 roku. Samolot został zaprojektowany w zespole inżyniera Stanisława Lassoty przy współudziale inżynierów: Janusza Drozdowskiego i Ryszarda Orłowskiego. W grudniu tego samego roku rozpoczęto budowę prototypu, który był gotowy w maju 1960 roku. 16 czerwca samolot (SP-PAD) wzbił się po raz pierwszy w powietrze, za sterami maszyny siedział pilot doświadczalny WSK-PZL Mieczysław Miłosz. Podczas pierwszego lotu ujawniła się niewystarczająca stateczność kierunkowa i niewłaściwa sterowność samolotu. Poradzono sobie z tym problemem przedłużając kadłub, obniżając osłonę kabiny i zwiększając powierzchnię usterzenia pionowego. Drugi prototyp (SP-PBC) przeszedł próby fabryczne, następnie uzyskał homologację w Instytucie Lotnictwa w Warszawie. W wersji seryjnej płaty pokryto częściowo płótnem w celu obniżenia masy samolotu. Pomiędzy rokiem 1959 a 1962 wybudowano 8 samolotów, z których siedem wyeksportowano.

Na samolocie tym pilot doświadczalny Antoni Szymański oraz inż. Romuald Gudel dokonali lotu akwizycyjno-reklamowego po Europie Zachodniej.

Konstrukcja

PZL-102 był dwumiejscowym samolotem sportowym i turystycznym o konstrukcji metalowej. W odmianie przeznaczonej do treningu pilotów, fotele miały zagłębienia na spadochrony i drążki sterownicze zamiast wolantów, które zamontowano w odmianie turystyczno sportowej. W odmianie seryjnej samolot napędzany był chłodzonym powietrzem, czterocylindrowym silnikiem tłokowym Continental C90-12F. Zbiornik paliwa miał pojemność 75 dm³ i umieszczony był w kadłubie. Podwozie klasyczne, stałe z kółkiem ogonowym.

Bibliografia