PROFILPELAJAR.COM

Pływanie
100 m stylem dowolnym mężczyzn
	Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948
1936	1952
Miejsce	Wielka Brytania; Londyn
Termin	30 lipca 1948 (eliminacje i półfinały) ; 31 lipca 1948 ; (finał)
Liczba ekip	19
Liczba sportowców	41
Obiekt rozgrywek	Empire Pool
Złoty medal	Walter Ris ; Stany Zjednoczone
Srebrny medal	Alan Ford ; Stany Zjednoczone
Brązowy medal	Géza Kádas ; Węgry

Główny artykuł: Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948.

Konkurencje pływackie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948
Styl dowolny
100 m	mężczyźni	kobiety
400 m	mężczyźni	kobiety
1500 m	mężczyźni
Styl grzbietowy
100 m	mężczyźni	kobiety
Styl klasyczny
200 m	mężczyźni	kobiety
Sztafety – styl dowolny
4 × 100 m		kobiety
4 × 200 m	mężczyźni
pokaż • dyskusja • edytuj

Pływanie na 100 metrów stylem dowolnym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XIV Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Wyścigi eliminacyjne i półfinałowe rozegrane zostały 30 lipca 1948 roku, zaś finał – 31 lipca 1948 roku. Mistrzem olimpijskim w tej konkurencji został Amerykanin Walter Ris. W rywalizacji wzięło udział 41 pływaków z 19 reprezentacji.

Bez względu na to, iż rekordzistą świata był Amerykanin Alan Ford, powszechnie uznawanym kandydatem do złota był nastoletni francuski kolos, Alexandre Jany. Jany bez problemów awansował do finału, gdzie czekało na niego trio Amerykanów. Francuz rozpoczął szybko i prowadził po pierwszych 50 metrach. Jednak tempo, które narzucił było zbyt szybkie nawet na niego i w drugiej części wyścigu znacznie osłabł. Prowadzenie na kolejnych objął Ford, lecz na 20 metrów przed metą został wyprzedzony przez kolegę z reprezentacji, Waltera Risa, który ostatecznie zdobył złoty medal. Ford zdobył srebro, choć bardziej to zawdzięcza brązowemu medaliście Węgrowi Gézie Kádasowi, który uderzył w linę oddzielającą toru przy końcu całego wyścigu. Siostra Jany'ego, Ginette, była do tego stopnia przytłoczona całą rywalizacją, że zemdlała i musiała zostać wyprowadzona ze stadionu.

Rekordy

Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:

Rekord	Zawodnik	Czas	Miejsce	Data
Rekord świata	Alan Ford	55,4	New Haven	29 czerwca 1948	^[1]
Rekord olimpijski	Masaharu Taguchi	57,5	Berlin	8 sierpnia 1936	^[2]

W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:

Data	Etap konkurencji	Zawodnik	Czas	Rekord
30 lipca	półfinał 2	Walter Ris	57,5	=
31 lipca	finał	Walter Ris	57,3

Eliminacje

Wyścig 1

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Alexandre Jany	58,1	Q
2	Bruce Bourke	59,1	Q
3	Elemér Szatmári	59,7	q
4	Olle Johansson	1:01,0
5	Plauto Guimarães	1:03,7
6	Isidoro Pérez	1:04,0
7	Isaac Monsoor	1:06,4

Wyścig 2

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Keith Carter	58,7	Q
2	Per-Olof Olsson	59,0	Q
3	Zoltán Szilárd	59,8	q
4	Manuel Guerra	1:00,7
5	Augusto Cantón	1:01,8
6	Nicasio Silverio	1:02,0
7	Patrick Kendall	1:02,1
8	Dilip Mitra	1:06,9

Wyścig 3

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Géza Kádas	58,2	Q
2	Alberto Isaac	1:00,1	Q
3	Warren Boyd	1:00,4	q
4	Ali Ahmed Bagdadi	1:02,4
5	Eric Jubb	1:02,8
6	Sachin Nag	1:03,8

Wyścig 4

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Horacio White	1:00,2	Q
2	Aram Boghossian	1:00,9	Q
3	Jesús Domínguez	1:01,3
4	Dorri Said	1:02,5
5	Fernand Martinaux	1:04,2
6	Panagiotis Khatzikyriakakis	1:07,4

Wyścig 5

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Walter Ris	58,1	Q
2	Ronald Stedman	1:01,3	Q
3	Henri Padou	1:01,5
4	Sérgio Rodrígues	1:01,6
5	Wu Chuanyu	1:03,5
6	Derek Oatway	1:08,6

Wyścig 6

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Alan Ford	59,2	Q
2	Taha El-Gamal	59,7	Q
3	Martin Lundén	1:00,2	q
4	Peter Salmon	1:01,0
5	Ari Guðmundsson	1:01,6
6	Trevor Harrop	1:02,3
7	Raúl García	1:02,5
8	Walter Schneider	1:05,1

Półfinały

Wyścig 1

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Keith Carter	57,6	Q
2	Alexandre Jany	57,9	Q
3	Zoltán Szilárd	59,6	Q
4	Taha El-Gamal	59,9	Q
5	Bruce Bourke	1:00,0
6	Martin Lundén	1:00,2
7	Alberto Isaac	1:00,4
8	Aram Boghossian	1:01,0

Wyścig 2

Miejsce	Zawodnik	Czas	Uwagi
1	Walter Ris	57,5	Q =
2	Alan Ford	57,8	Q
3	Géza Kádas	58,0	Q
4	Per-Olof Olsson	59,1	Q
5	Horacio White	1:00,4
6	Elemér Szatmári	1:00,5
7	Ronald Stedman	1:01,0
8	Warren Boyd	1:01,1