Ostronos atlantycki

Ostronos atlantycki
Isurus oxyrinchus[1]
Rafinesque, 1810[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Rząd

lamnokształtne

Rodzina

lamnowate

Rodzaj

Isurus

Gatunek

ostronos atlantycki

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[16]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Ostronos atlantycki[17], ostronos pacyficzny[18], rekin ostronosy[19], ostronos[19] (Isurus oxyrinchus) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny lamnowatych (Lamnidae).

Występowanie

Szczęka I. oxyrinchus

We wszystkich wodach ciepłych wszechoceanu. W strefie otwartego morza, unika wód płytkich[potrzebny przypis].

Cechy morfologiczne

Osiąga maksymalnie do 3,2 m długości i masę ciała do 400 kg. Ciało wrzecionowate, silnie wydłużone, głowa duża spiczasta. Uzębienie w obu szczękach w postaci bardzo wąskich, spiczastych zębów. Płetwa grzbietowa podwójna, druga znacznie mniejsza. Płetwy piersiowe krótkie. Płetwa ogonowa w kształcie półksiężyca[potrzebny przypis].

Grzbiet i boki metalicznie niebieskie. Strona brzuszna biaława, spód głowy czysto biały[potrzebny przypis].

Odżywianie

Żywi się rybami ławicowymi, a także pojedynczymi dużymi rybami i głowonogami[potrzebny przypis].

Rozród

Osiąga dojrzałość płciową przy długości około 2 m. Ryba jajożyworodna. W miocie rodzi się od 6 do 10 młodych, mający w momencie urodzenia 60–70 cm długości[potrzebny przypis].

Przypisy

  1. ↑ Isurus oxyrinchus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ C.S. Rafinesque: Caratteri di alcuni nuovi generi e nuove specie di animali e piante della Sicilia: con varie osservazioni sopra i medesimi. Palermo: Per le stampe di Sanfilippo, 1810, s. 12, ryc. xiii (fig. 1). (wł.).
  3. ↑ C.S. Rafinesque: Indice d’ittiologia Siciliana, ossia, Catalogo metodico dei nomi Latini, Italiani, e Siciliani dei pesci, che si rinvengono in Sicilia: disposti secondo un metodo naturale: eseguito da un appendice che contiene la descrizione di alcuni nuovi pesci siciliani: illustrato da due piance. Messina: Presso Giovanni del Nobolo, con approvazzione, 1810, s. 45, 60. (łac.).
  4. ↑ R.-P. Lesson: Zoologie. W: L.-I. Duperrey (red.): Voyage autour du monde: exécuté par ordre du roi, sur la corvette de Sa Majesté, la Coquille, pendant les années 1822, 1823, 1824, et 1825. T. 2. Cz. 1. Paris: Arthus Bertrand, 1830, s. 93. (fr.).
  5. ↑ L. Agassiz: Recherches sur les poissons fossiles. T. 3. Neuchatel: Petitpierre, 1833–1843, s. 87. (łac.).
  6. ↑ Müller i Henle 1839 ↓, s. 68, ryc. (28).
  7. ↑ Müller i Henle 1839 ↓, s. 69, ryc. (29).
  8. ↑ R. Owen: Descriptive catalogue of the osteological series contained in the museum. Cz. 1: Pisces, Reptilia, Aves, Marsupialia. London: Taylor and Francis, 1853, s. 96. (ang.).
  9. ↑ T.N. Gill. Squalorum generum novorum descriptiones diagnosticae. „Annals of the Lyceum of Natural History of New York”. 7, s. 409, 1862. (łac.). 
  10. ↑ N.E. Atwood. Description of a shark, Carcharias tigris Atwood. „Proceedings of the Boston Society of Natural History”. 12, s. 268, 1869. (ang.). 
  11. ↑ J.A. Murray. A contribution to the knowledge of the marine fauna of Kurrachee. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fifth series. 13, s. 349, 1884. (ang.). 
  12. ↑ R.A. Philippi. Historia natural: sobre los tiburones i algunos otros peces de Chile. „Anales de la Universidad de Chile”. 71, s. 548 (16), ryc. 3 (fig. 1), 1887. (hiszp.). 
  13. ↑ G.P. Whitley. Studies in ichthyology. No. 3. „Records of the Australian Museum”. 17 (3), s. 101, 1929. (ang.). 
  14. ↑ W.J. Phillipps. Notes on new fishes from New Zealand. „The New Zealand Journal of Science and Technology”. 13 (4), s. 227, fig. 2, 1932. (ang.). 
  15. ↑ J.L.B. Smith. Sharks of the genus Isurus Rafinesque, 1810. „Ichthyological Bulletin”. 6, s. 96, ryc. 1 (fig. 1), 1957. (ang.). 
  16. ↑ C.L. Rigby i inni, Isurus oxyrinchus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-08-23] (ang.).
  17. ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
  18. ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973 (występuje pod synonimiczną nazwą łacińską Isurus glaucus)
  19. ↑ a b Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.

Bibliografia