Orawa – poemat symfoniczny na kameralną orkiestrę smyczkową Wojciecha Kilara z 1986 roku[1], tytułem nawiązujący do nazwy regionu na pograniczu Polski i Słowacji lub rzeki.
Prawykonanie poematu miało miejsce w Sali Biura Wystaw Artystycznych w Zakopanem 10 marca 1986. Polską Orkiestrą Kameralną, której zadedykowany został utwór, dyrygował Wojciech Michniewski. Po wykonaniu przybyli spod Jabłonki orawscy górale nałożyli na głowę kompozytora góralski kapelusz[2].
Orawa jest czwartym utworem Kilara nawiązującym do tradycji muzyki Podhala i ostatnim z „cyklu tatrzańskiego”[1]. Pozostałe to: Krzesany, Kościelec 1909 i Siwa mgła[3]. Autor przeznaczył kompozycję do wykonywania przez kameralną orkiestrę smyczkową. Gdy utwór zyskał popularność, powstały opracowania na kwartet smyczkowy, dwanaście saksofonów, trio akordeonowe, osiem wiolonczel i inne. W 2012 roku podczas festiwalu Sacrum Profanum w Krakowie Orawa stała się podstawą dla reinterpretacji didżejskich[4].
Utwór kończy się nietypowo – okrzykiem całej orkiestry.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Orawa (wyk. Młodzieżowa Orkiestra Symfoniczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, 2016)