Nikołaj Arnoldowicz Pietrow, ros. Николай Арнольдович Петров (ur. 14 kwietnia 1943 w Moskwie[1][2], zm. 3 sierpnia 2011 tamże[3]) – rosyjski pianista klasyczny.
Życiorys
Był wnukiem śpiewaka operowego Wasilija Pietrowa[1]. W latach 1951–1961 uczył się w Centralnej Szkole Muzycznej w Moskwie u Tatjany Kestner[1][2]. Od 1961 do 1967 roku studiował u Jakowa Zaka w Konserwatorium Moskiewskim, a w latach 1967–1969 odbył tam także studia aspiranckie[1].
Zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Van Cliburna w Fort Worth (1962) i II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej (1964)[1][2].
Prezentował szeroki repertuar, obejmujący zarówno utwory muzyki dawnej, jak i dzieła współczesnych kompozytorów rosyjskich (Siergiej Prokofjew, Dmitrij Szostakowicz, Aram Chaczaturian, Tichon Chriennikow, Rodion Szczedrin)[1][2]. Dokonał prawykonań II Koncertu fortepianowego Szczedrina (1966) i Koncertu-rapsodii Chaczaturiana (1968)[1].
Laureat Państwowej Nagrody Federacji Rosyjskiej (1993)[4], odznaczony Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” IV (1997)[5] i III (2004)[6] stopnia oraz Orderem Honoru (2008)[7].
Przypisy