Wychowanek Spartakowca Swierdłowsk. W 2004 jako pierwszy rosyjski bramkarz zdobył Puchar Stanleya. Od lipca 2009 zawodnik Edmonton Oilers związany czteroletnim kontraktem[2]. Od lipca 2013 ponownie zawodnik Chicago Blackhawks związany roczną umową[3]. W barwach drużyny rozegrał cztery mecze w sezonie NHL (2013/2014). Później nie występował. W listopadzie 2015 ogłosił zakończenie kariery[4].
Mając 50 lat pod koniec grudnia 2023 ogłoszono jego angaż w zespole Torpedo Niżny Nowogród[5].
Od końca listopada 2019 do końca grudnia 2020 był trenerem bramkarzy reprezentacji Rosji do lat 20 (jego następcą został inny Tatar, Raszyt Dawydow). Od 2019 pracował też przy seniorskiej kadrze Rosji II, a od 2020 przy pierwszej reprezentacji. 1 maja 2022 został ogłoszony trenerem bramkarzy w klubie Torpedo Niżny Nowogród[6].
Sukcesy
Nikołaj Chabibulin (pierwszy z lewej) w barwach Chicago Blackhawks (2008)
Reprezentacyjne
Srebrny medal mistrzostw Europy juniorów do lat 18: 1991 z ZSRR
Złoty medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 1992 z WNP
Jego żona Wiktorija pochodzi z Mińska na Białorusi[7]. Przez jej przyjaźń z matką tenisistki Wiktoryji Azaranki Chabibulin wsparł finansowo 14-letnią wówczas dziewczynę w początkach kariery tenisowej[8][9].
8 lutego 2010 roku został zatrzymany przez policję w Scottsdale (Arizona) w związku jazdą ze zbyt dużą prędkością i pod wpływem alkoholu. W lipcu 2011 został skazany na karę 30 dni pozbawienia wolności. Połowę kary odbył w areszcie domowym[10].
