PROFILPELAJAR.COM

Nasko Sirakow
Наско Сираков
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1962 ; Stara Zagora
Pozycja	napastnik/ofensywny pomocnik
Kariera seniorska
1982–1989	Lewski Sofia
1989–1990	Real Saragossa
1990–1991	Espanyol Barcelona
1991–1992	Lewski Sofia
1992–1993 (j)	RC Lens
1992–1995	Lewski Sofia
1995–1996 (j)	Botew Płowdiw
1995–1997	Slawia Sofia
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1996–1998	Bułgaria, asystent
1997	Slawia Sofia
1998–2003	Lewski Sofia, dyrektor sportowy
2004–2008	Lewski Sofia, dyrektor sportowy
od 2008	BZPN, członek komitetu wykonawczego
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Nasko Petkow Sirakow (ur. 28 kwietnia 1962 w Starej Zagorze) – bułgarski piłkarz grający na pozycji ofensywnego pomocnika lub napastnika, oraz trener piłkarski i działacz.

Kariera klubowa

Jest wychowankiem Lewskiego Sofia, ale początkowo występował na wypożyczeniu w Spartaku Warna i FK Chaskowo. W 1982 roku powrócił do Lewskiego, gdzie grał przez kolejne sześć lat; w tym czasie zdobył trzy tytuły mistrza kraju, dwa Puchary oraz dwie korony króla strzelców - dwa razy z rzędu był najskuteczniejszym napastnikiem ligi, a w rozgrywkach 1986–1987 dodatkowo popisał się niespotykanym wyczynem, kiedy 36 goli strzelił w trzydziestu meczach^[1].

Do Lewskiego powracał jeszcze dwukrotnie (w sezonie 1991–1992 i kilka miesięcy po jego zakończeniu), wzbogacając kolekcję trofeów o dwa tytuły mistrzowskie, dwa Puchary i dwie kolejne korony króla strzelców. Dla tego klubu strzelił łącznie 206 goli i jest pod tym względem rekordzistą.

Do wyników z ekstraklasy bułgarskiej nie potrafił nawiązać grając za granicą - jego przygody z ligami Hiszpanii i Francji były krótkie i nieowocne. Piłkarską karierę zakończył w barwach innego zespołu z Sofii, Slawii.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował w 1983 roku, a trzy lata później brał udział w nieudanym Mundialu 1986. Osiem lat później jako jeden z dwu piłkarzy pamiętających tamte mistrzostwa (obok Borisława Michajłowa) pojechał na Mundial 1994, gdzie w pierwszej jedenastce zastąpił walczącego z nowotworem Ljubo Penewa. Zagrał we wszystkich siedmiu meczach, strzelił jednego gola (w meczu z Argentyną) i przyczynił się do zdobycia przez podopiecznych Dimityra Penewa czwartego miejsca. Dwa lata później na Euro 1996 był już tylko rezerwowym.

Sukcesy piłkarskie

mistrzostwo Bułgarii 1984, 1985, 1988, 1993 i 1994 oraz Puchar Bułgarii 1984, 1986, 1992 i 1994 z Lewskim Sofia
mistrzostwo Bułgarii 1996 i Puchar Bułgarii 1996 ze Slawią Sofia
W barwach Lewskiego Sofia czterokrotnie był królem strzelców ligi bułgarskiej (w 1987, 1988, 1992 i 1994 roku)

Kariera szkoleniowca i działacza

Po zakończeniu kariery piłkarskiej przez dwa lata był asystentem Christo Bonewa w reprezentacji, samodzielnie krótko prowadził Slawię. Wkrótce potem został dyrektorem sportowym w Lewskim. W tym czasie jeszcze raz powrócił na ławkę trenerską, kiedy po dymisji Ljubomira Petrovicia poprowadził klub w meczu Pucharu UEFA z Chelsea F.C. w sezonie 2001–2002. Jednak po porażce 0:3 zapowiedział ostateczną rezygnację z zawodu trenerskiego^[2].

Przez kolejne lata kontynuował pracę dyrektora w Lewskim. Po dwunastu kolejkach sezonu 2007/2008, kiedy Lewski przegrał z CSKA Sofia 0:1, do dymisji podał się trener Stanimir Stoiłow, a wraz z nim jego sztab; w tym także Sirakow^[3]. Ostatecznie, 6 grudnia, po specjalnym spotkaniu prezesa z działaczami Lewskiego postanowiono, że rezygnacje zostaną wycofane, a trener wraz ze współpracownikami otrzymają jeszcze jedną szansę^[4]. Jednak klub nie obronił tytułu mistrza kraju i w maju 2008 Stoiłow i Sirakow musieli rozstać się z Lewskim. Na miejsce Sirakowa klub zatrudnił byłego reprezentanta Daniela Borimirowa.

Sirakow wszedł wówczas do zarządu Bułgarskiego Związku Piłki Nożnej, kierowanego przez jego dawnego kolegę z boiska Borisława Michajłowa. Niedługo potem Stoiłow został selekcjonerem reprezentacji.