W latach 1935–1939 Narcyz Szwedziński został oddelegowany do pracy w Ministerstwie Spraw Wojskowych[1]. Brał udział w kampanii wrześniowej jako porucznik saperów[3]. W 1945 roku podjął pracę w Wydziale Nadzoru Budowlanego Zarządu m.st. Warszawy[3]. W 1950 roku został członkiem Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich[4]. W 1952 roku rozpoczął służbę jako oficer zawodowy LWP[3]. Pełnił funkcję Naczelnego Architekta Wojska Polskiego (1963–1969) i Szefa Wojskowej Inspekcji Architektoniczno-Budowlanej MON[4]. W 1965 roku wchodził w skład trzyosobowego zespołu organizacyjnego I Wystawy Polskiego Ekslibrisu Wojskowego w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[9][10] i był współautorem wstępu do katalogu ekspozycji[11][b].
W 1969 roku został usunięty z wojska z powodów politycznych (represje wobec członka najbliższej rodziny[1]) i przeszedł na emeryturę[3]. Zakończył służbę wojskową w stopniu pułkownika[4]. W 1972 roku działał wraz z Zygmuntem Weissem w Kole byłych wychowanków Gimnazjum Mariana Rychłowskiego i im. Tadeusza Reytana w Warszawie[12]. Angażował się w działalność społeczną w Podkowie Leśnej, gdzie zamieszkał wraz z rodziną po II wojnie światowej[3]. Za zasługi dla społeczności lokalnej (m.in. udział w budowie szkoły i wykonanie jej projektu architektonicznego)[13] otrzymał w 1992 roku Odznakę Honorową „Zasłużony dla Podkowy Leśnej”[14]. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 47C-5-27)[3].
↑Marcin Furtak. Wille copowskie. „Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Krakowie”. XLI, s. 60, 2013. Kraków: Oddział PAN w Krakowie. ISSN0079-3450. [dostęp 2021-03-05].
