Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej

Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej
Zabytek: nr rej. 98/638 z 10.02.1960
Ilustracja
Mury miejskie i budynek wójtostwa
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Bystrzyca Kłodzka

Styl architektoniczny

gotyk

Rozpoczęcie budowy

1319

Położenie na mapie Bystrzycy Kłodzkiej
Mapa konturowa Bystrzycy Kłodzkiej, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej”
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka
Mapa konturowa gminy Bystrzyca Kłodzka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej”
Ziemia50°17′46″N 16°39′07″E/50,296111 16,651944
Multimedia w Wikimedia Commons

Mury miejskie w Bystrzycy Kłodzkiej – pochodzący z okresu średniowiecza system umocnień obronnych Bystrzycy Kłodzkiej, o pierwotnej długości 1580 m[1]. Znajdują się przy ul. Wojska Polskiego i ul. Międzyleśnej.

Historia

Budowę pierwszych obwarowań rozpoczęto około 1319 roku[2]. Za ich wzniesienie król Jan Luksemburski w tymże roku przyznał miastu pełną samodzielność prawną, co postawiło Bystrzycę w rzędzie miast królewskich. W następnych wiekach były powiększane i modernizowane. Początkowo w murach były tylko dwie bramy wjazdowe do miasta (Kłodzka i Wodna), około 1400 roku w obwarowaniach przebito furtę Wyszkowską (zamurowaną w połowie XV wieku), a następnie dwie inne furty. Około 1500 roku w miejscu, w którym wcześniej była furta Wyszkowska, w okolicach kościoła parafialnego zbudowano Bramę Nową. W 1553 roku w okolicach obecnej ul. Międzyleśnej wybito w murach furtę Wodną, od której przeprowadzono zejście schodami do poziomu ulicy. W latach 1570, 1582 i 1593 odnotowano zawalenia się murów, co świadczy o tym, że w tym okresie były zaniedbane[3]. Obwarowania były remontowano jeszcze w 1645 roku, a od połowy XVIII wieku były stopniowo wyburzane. Bramę Nową rozebrano w 1842 roku, a rok później Bramę Kłodzką, z której pozostała tylko wieża. Po 1865 roku rozbiórkę murów przyśpieszono, a w roku 1870 zasypano fosę, w miejscu której urządzono planty[3].

Dziś XIV-wieczne mury obronne z trzema wieżami, zachowane niemal w całości, otaczają malowniczo stare miasto. Są kamienne, o grubości około 1 m, obecnie znacznie obniżone, są częściowo włączone w powstałe przy nich domy. Remontowano je w latach 1960–1962[2], natomiast pomiędzy rokiem 1970 a 1977 przeprowadzono zabiegi konserwatorskie[1]. W latach 2011–2014 wysokie mury obronne przy ul. Międzyleśnej zostały odrestaurowane i otrzymały iluminację nocną, mury przy ul. Wojska Polskiego odrestaurowane zostały w latach 2015–2016.

Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 10 lutego 1960 roku obwarowania zostały wpisane do rejestru zabytków[4].

Architektura

Obecnie najlepiej zachowane fragmenty obwarowań to: Brama Wodna, Baszta Kłodzka i Baszta Rycerska.

  • Brama Wodna – budowla powstała na planie kwadratu o wymiarach około 7 na 7 metrów, wewnątrz jest ostrołukowy przejazd, ze sklepieniem kolebkowym, brama jest zwieńczona blankami i ostrosłupowym hełmem.
  • Baszta Kłodzka – pozostałość po wyburzonej Bramie Kłodzkiej, o podstawie 5 na 5 metrów, posiada ceglane nakrycie ostrosłupowe.
  • Baszta Rycerska – o podstawie 4,5 na 4,5 metra, w 1843[5] roku przerobiona na dzwonnicę sąsiadującego z basztą kościoła ewangelickiego, również zwieńczona hełmem ostrosłupowym.
  • Wójtostwo – pozostałość po wieży obronnej, w 1776 roku częściowo wyburzonej i przebudowanej na dom mieszkalny.

Poza tym zachowały się duże fragmenty murów wzdłuż ulic Międzyleskiej i Wojska Polskiego, często wykorzystane jako elementy konstrukcyjne wybudowanych później domów[1].

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 76 do 78. ISBN 83-85773-06-1.
  2. ↑ a b Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 41 i 42. ISBN 83-213-4366-X.
  3. ↑ a b Krystyna Bartnik: Śląsk w zabytkach sztuki. Bystrzyca Kłodzka. Wyd. I. Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum, 1992, s. 114 i 116. ISBN 83-04-03529-4.
  4. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
  5. ↑ Krystyna Bartnik: Śląsk w zabytkach sztuki. Bystrzyca Kłodzka. Wyd. I. Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum, 1992, s. 126. ISBN 83-04-03529-4.

Bibliografia

Linki zewnętrzne