Most św. Macieja (Matthias Brücke[1]) – most położony we Wrocławiu, łączący wyspę Tamka (inaczej: Wyspę Świętego Macieja) ze Starym Miastem. Jest to jedyne stałe połączenie z lądem dla tej wyspy. Most stanowi przeprawę nad rzeką Odrą, a dokładniej nad jej ramieniem bocznym nazywanym Kanałem Jazu Macieja, przepływającym na południe od wyspy[a].
Pierwszy most w tym miejscu był mostem drewnianym. Jego powstanie wiązało się z budową i funkcjonowaniem w tym miejscu młynów wodnych. Pierwszy młyn zlokalizowany był na wyspie – młyn św. Macieja. O jego istnieniu wzmiankowano już w roku 1254. Później powstał drugi młyn, a w 1539 roku nowy wodociąg[b]. Kolejny most wybudowano w 1880 r.[1][2], natomiast żelazny most św. Macieja został wybudowany w latach 1905–1907, później przebudowany w 1967 roku, a w 2007 gruntownie odremontowany wraz z przylegającymi nabrzeżami rzeki. W miejscu zlikwidowanych młynów[c], w przebudowanych rynnach roboczych, istniało przęsło, jedno z trzech, Jazu św. Macieja, o zamknięciach kozłowo-iglicowych[d], wchodzącym w skład Piaskowego Stopnia Wodnego. Po zwiększeniu w 1959 roku piętrzenia na Mieszczańskim Stopniu Wodnym, kozły zostały zdemontowane, a z dawnych budowli pozostał most i umocnione brzegi rzeki[3].
Północny przyczółek mostu położony jest na wyspie Tamka, na prawym brzegu kanału, natomiast południowy leży przy terenie Starego Miasta, na lewym brzegu kanału. Tu ulica biegnąca przez most łączy się z ulicą Grodzką i przebiegającą z południa na północ ulicą Szewską. W latach 30. XX wieku istniały plany poprowadzenia z ulicy Szewskiej przez Most św. Macieja i dalej przez wyspy Śródmiejskiego Węzła Wodnego nowej trasy, lecz nigdy nie zostały zrealizowane[3]. Sama ulica biegnąca przez most na wyspę nie ma odrębnej nazwy; nadano jej nazwę taką jak wyspie czyli Tamka, i takie adresy obowiązują dla dwóch budynków zlokalizowanych na wyspie.
Długość mostu wynosi 15,75 m, a szerokość 7,5 m, na którą składają się: jezdnia o szerokości 3,5 m i dwa chodniki po 2 m szerokości każdy. Most został wykonany w konstrukcji stalowej, przy zastosowaniu technologii połączeń spawanych, jako belka swobodnie podparta, jednoprzęsłowa[2]. Elementami nośnymi są trzy dźwigary główne – blachownice o zmiennej sztywności[e]. Jako stężenia poprzeczne dźwigarów zastosowano belki dwuteowe umieszczone w połowie rozpiętości mostu i na skrajach[3]. Nawierzchnia jezdni została wykonana z kostki granitowej[2]. Rozpiętość mostu w świetle łożysk wynosi 15,15 m, a w świetle kanału, tzn. między ścianami przyczółków, 14,65 m. Most oparty jest na przyczółkach betonowych z okładziną kamienną, za pośrednictwem łożysk płaskich i betonowej ławy podłożyskowej. Balustrady pomostu wykonano z płaskowników, pochwyt z ceownika, natomiast przyczółki zwieńczone są balustradami kamiennymi z piaskowca i granitowymi nakrywami ozdobione neogotyckim ornamentem. Na przyczółkach mostu znajdują się również nieduże tarasy widokowe[3].
Uwagi
Przypisy
Zobacz też
Linki zewnętrzne
