Na początku lat 60. XX wieku otwarty w 1957 roku tunel Baltimore Harbor(inne języki) osiągnął maksymalną przepustowość, a korzystający z niego kierowcy niemal codziennie w godzinach szczytu doświadczali dużych korków i opóźnień[5][6]. Władze stanu Maryland doszły do wniosku, że istnieje potrzeba zbudowania drugiej przeprawy przez obszar portowy(inne języki) w Baltimore i rozpoczęły prace nad planami budowy pojedynczego tunelu pod rzeką Patapsco, ale proponowane ceny były znacznie wyższe niż wynikało to z oszacowań inżynieryjnych. W związku z tym, według transportowej agencji stanowej Maryland Transportation Authority(inne języki), urzędnicy sporządzili wówczas alternatywny projekt czteropasmowego mostu, który miałby się stać końcowym połączeniem obwodnicy Baltimore I-695(inne języki)[5]. Projekt mostu został zatwierdzony przez Zgromadzenie Generalne w kwietniu 1971 roku[7].
Most podczas budowy w 1976 rokuWidok na most z perspektywy rzeki w 2019 roku
W 1978 roku most został nagrodzony przez Amerykański Instytut Konstrukcji Stalowych(inne języki) (American Institute of Steel Construction, AISC) nagrodą zasługi w kategorii „Długie przęsło”[9]. W 1980 roku w jedną z podpór mostu uderzył statek towarowy, jednak budowla nie doznała uszkodzeń – zniszczeniu uległa jedynie betonowa konstrukcja ochronna znajdująca się wokół podpory[13]. Po oddaniu do użytku przeprawę kilkukrotnie poddawano renowacji, m.in. w 1986 roku w ramach projektu o wartości 14 milionów dolarów[12]. Most zbudowano z czterema pasami ruchu, jednak dojazdy do niego ograniczono do dwóch pasów w celu zminimalizowania kosztów. Południowy dojazd został poszerzony w 1983 roku, zaś poszerzenie północnego zakończono w 1999 roku, po wielu latach opóźnień[14].
26 marca 2024 roku statek Dali(inne języki), kontenerowiec o długości 229 m pływający pod banderą Singapuru, wypłynął z portu Baltimore(inne języki) o godz. 0:44 EDT[15] do Kolombo na Sri Lance[16]. Na pokładzie statku było dwóch pilotów portowych[17]. O godzinie 1:27 EDT uderzył w zachodnią główną podporę mostu, powodując zawalenie się całej kratownicowej części i jednego ze wschodnich przęseł dojazdowych do rzeki[2][15][18]. Całe zdarzenie zostało zarejestrowane przez kamerę przemysłową[15]. Rzecznik straży pożarnej w Baltimore powiedział, że na moście w momencie jego zawalenia znajdowało się kilka pojazdów, w tym jeden wielkości ciągnika siodłowego z przyczepą. Po uderzeniu statek zapalił się[potrzebny przypis][17][brak potwierdzenia w źródle], a części mostu spadły na przednią część kadłuba[19].
W momencie katastrofy ekipa budowlana naprawiała dziury w moście. Osiem osób wpadło z wysokości 56 metrów do rzeki, w której temperatura wody wynosiła 8 stopni Celsjusza. Dwóch pracowników zostało uratowanych, jeden nie odniósł żadnych obrażeń, a drugi został ranny. Sześć osób uznano za zmarłych po tym, jak spadły do wody[20].
.jpg)
.jpg)
