Mokre (Toruń)

Mokre
Część urzędowa Torunia
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miasto

Toruń

Data założenia

XIII w.

W granicach Torunia

1 kwietnia 1906 roku

Populacja (2016)
• liczba ludności


14 827[1]

Strefa numeracyjna

(+48) 56

Kod pocztowy

87-100

Położenie na mapie Torunia
Położenie na mapie
53°01′50,7″N 18°37′26,8″E/53,030750 18,624111
Ul. Kościuszki
Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej, dawny ewangelicki św. Jerzego, zbudowany w latach 1904–1907
Młyny Richtera
Budynek dworca Toruń Wschodni (dawniej Toruń Mokre) z początku XX wieku
Stawy

Mokre – część urzędowa Torunia zlokalizowana na prawobrzeżu, dawniej wieś (Wielkie Mokre i Małe Mokre). W 1906 roku została włączona do Torunia.

Demografia

Według danych z 9 grudnia 1931 roku, na Mokrem mieszkało 16 468 osób. Według stanu z 31 maja 1938 roku, Mokre zamieszkiwało 20 512 osób[2]. Według stanu z 31 grudnia 2016 roku, liczba osób zameldowanych na pobyt stały na Mokrem wyniosła 13 874[3].

Historia

Najstarsze ślady bytowania człowieka na Mokrem datuje się na okres mezolitu (8000-4500 lat p.n.e.), Aż do połowy XVIII wieku 3/4 powierzchni dzielnicy zajmował las mieszany. Na tym terenie powstała wieś Mokre, pojawiająca się w źródłach po raz pierwszy w 1295 roku. Wieś składała się z dwóch części: Małego Mokrego (wzdłuż ulicy Grudziądzkiej) i Dużego (Wielkiego) Mokrego (wzdłuż ulicy Kościuszki i Bażyńskich). Ten podział (utrzymujący się do końca XIX wieku) tworzył naturalny ciek wodny (zasypany w latach 70. XX wieku) tzw. Mała Struga (Postolec) płynęła tzn. Wielkim Rowem do bagien przy ul. Batorego, dalej przez teren stadionu na ul. Świętopełka, przecinała ul. Kościuszki, płynęła obok założenia parkowego kościoła Chrystusa Króla, teren krytego basenu, wzdłuż ul. Bażyńskich i dalej równolegle do ul. Grudziądzkiej).

Na Małym Mokrem znajdowały się liczne sady, winnice, ogrody mieszczan toruńskich i warzywniki, natomiast Duże Mokre miało charakter hodowlany i stanowiło obszerne grunty orne. Zakłady ogrodnicze usytuowane na terenach podmokłych, rozwijano w ciągu XIX wieku. Osiągnęły one wysoki poziom kultury hodowlanej, a ogrodnictwo stało się jedną z ważnych gałęzi produkcji miasta. Wieś, pierwotnie należąca do biskupstwa włocławskiego, od 1258 roku administracyjnie należała do miasta Torunia, leżąc w obrębie jego patrymonium. Wielkie Mokre założone na planie szerokiej ulicówki, rozciągało się na długości 1,5 km. Mniej więcej w połowie jej długości (ul. Kościuszki) pośrodku drogi, stał do XVIII wieku budynek ławy sądowej.

Na Mokrem były położone najżyźniejsze z okolicznych gruntów, nadające się szczególnie pod uprawę warzyw i łąki. O rozwiniętej gospodarce hodowlanej świadczą wzmianki źródłowe o specjalnym, obszernym placu dla skupu bydła (dzisiejsze rozwidlenie ulic: Kościuszki i Podgórna) oraz rzeźni. Od XV wieku wymieniane są również winnice. Wieś miała charakter szerokiej ulicówki. Podział na Wielkie i Małe Mokre znalazł również swe odbicie w średniowiecznym układzie przestrzennym wsi i zachował się do dziś w rozplanowaniu głównych ciągów komunikacyjnych (Kościuszki, Grudziądzka).

Podczas oblężenia krzyżackiego w czasie wojny trzynastoletniej, wieś Mokre została spalona. Również uległa częściowemu spaleniu w czasie wojen szwedzkich w 1629 i 1658 roku[potrzebny przypis]. W XVIII wieku na Mokrym mieścił się cmentarz Boża Męka. Mieścił się on na obszarze dzisiejszych ulic Grudziądzkiej, Bażyńskich, Czarneckiego i ks. Gogi. Do czasów współczesnych po cmentarzu nie pozostał żaden ślad[4].

Zagłada Mokrego nastąpiła w 1813 roku w czasie wojny napoleońsko-rosyjskiej, kiedy to przygotowania do obrony miasta spowodowały spalenie wszystkich przedmieść dla oczyszczenia przedpola twierdzy[5]. Od początku XIX wieku (1815) w związku z wielkim napływem robotników sezonowych, zatrudnionych przy budowie fortyfikacji, Mokre przekształciło się w typową podmiejską osadę robotniczą (tzw. Nowe Mokre)[potrzebny przypis]. W 1819 roku we wsi było 70 budynków mieszkalnych, w 1823 – 102, w 1831 – 108[6].

W 1894 roku niemieckie władze Torunia zaplanowały przyłączenie Mokrego do Torunia. Mokre miało nazywać się Thorn Nord[7].

Robotnicy pracowali w Fabryce Maszyn i Kotłów Born i Schutze, która zmieniła profil produkcji na typowo wojenny. Zamieszkiwali oni liczne domy z muru pruskiego, stojące wzdłuż dwóch głównych ulic dzielnicy. 1 kwietnia 1906 roku Mokre przyłączono do miasta Torunia. Liczyło ono wówczas ponad 12 000 mieszkańców, zajmując obszar 913 ha[potrzebny przypis]. Na początku XX wieku i w okresie międzywojennym w Mokrym dominowało budownictwo jednorodzinne, w tym liczne gospodarstwa rolne. Rozwój ekonomiczny Mokrego ograniczał płytko zalegający poziom wód gruntowych[8]. Obok murowanych domów, skupiających się tylko wzdłuż najważniejszych ulic, występowała niska zabudowa, która składała się z budynków z muru pruskiego (konstrukcja szachulcowa) i niskich chat z namiotowym dachem. Wrażenie chaosu w zabudowie powodowały liczne bocznice kolejowe i pomieszanie zabudowy mieszkalnej z terenami przemysłowymi, składowymi lub dużymi obszarami upraw ogrodniczych[potrzebny przypis].

W okresie międzywojennym Mokre nadal pozostało dzielnicą zaniedbaną. W Mokrym mieściły się osiedla Dębowa Góra (również: Pod Dębową Górą[9]) i Kozackie Góry, które uchodziły wśród torunian za symbol biedy i bezrobocia[10]. W 1934 roku na tychże osiedlach mieszkało ok. 5 tys. torunian[11]. W 1926 roku na Dębowej Górze wybudowano domy osiedlowe dla ubogich[9]. W 1934 roku na Kozackich Górach przeprowadzono doraźny spis, który wykazał, że w barakach, dawnych fortach oraz szałasach mieszkało 5088 osób[12]. Pomimo wybudowania w okresie międzywojennym fabryk i zakładów przemysłowych Mokre zachowały wiejski charakter zabudowy[13]. Według opracowanego przez w 1935 roku Ignacego Tłoczka planu zabudowy Mokre miało dzielić się na dwie części. Zachodnia wraz z Chełmińskim Przedmieściem miało mieć charakter mieszkalny, wschodnia przemysłowo-mieszkalny[14]. Plan ten zaakceptowano po II wojnie światowej[11].

W czasie II wojny światowej na terenie Fabryki Smalcu i Rafinerii Olejów Jadalnych na rogu skrzyżowań ulic Pod Dębową Górą i Grudziazkiej, wykorzystując istniejące już budynki Niemcy urządzili obóz przesiedleńczy dla Polaków z Pomorza, tzw. Szmalcówkę[15]. Przeszło przez niego około 18 tysiąca więźniów[16]. Wielu z nich zmarła z powodu głodu i chorób[17]. Po wojnie w tym miejscu powstały zakłady Spomasz (dziś wydział Urzędu Miasta)[potrzebny przypis], a o obozie przypomina pomnik[18]. Filią tegoż obozu był obóz przy ul. Bażyńskich, w nieistniejących już dziś zabudowaniach przedwojennej drukarni Stefanowicza (dzisiaj w tym miejscu mieści się szkoła podstawowa nr 10 i apteka)[potrzebny przypis]. Pod koniec stycznia 1945 roku na Mokrem toczyły się walki pomiędzy wojskami niemieckimi a oddziałami 70 Armii 2 Frontu Białoruskiego[19].

Po wojnie przedmieściu Mokre wyznaczono funkcję dzielnicy przemysłowo-handlowo-ogrodniczej. Dzisiejsze Mokre to dzielnica Torunia ograniczona ulicami: od zachodu: Legionów, od północy: Polną, od wschodu linią kolejową do Olsztyna i od południa stawem Kaszownik.

Po 1945 roku do 1991 roku na obrzeżach Mokrego, u wylotu ulicy Grudziądzkiej, na rozległych terenach leśno-łąkowych znajdowały się zabudowania i poligony dużej bazy wojsk radzieckich[20].

Architektura

Bloki robotnicze przy ul. Staszica, 1929-1930, proj. Kazimierz Ulatowski
Toruń, zbór staroluterański, ob. cerkiew prawosławna, 1886, ul. Podgórna 69

Mimo średniowiecznej genezy, na Mokrem nie zachowały się zabytki sprzed końca XIX w. Najstarsza istniejąca zabudowa jest zrealizowana w technice szkieletowej, z wyjątkiem drewnianego kościoła luterańskiego z 1888 roku (obecnie cerkiew prawosławna pw. św. Mikołaja). Ważnym czynnikiem rozwoju Mokrego była industrializacja rozpoczęta w końcu XIX w. Z lat 1889–1901 pochodzą zabudowania dawnej fabryki maszyn Born i Schütze. Na początku XX w. we wschodniej części dzielnicy powstał budynek młyna parowego, tzw. młyn Richtera, rozbudowany w latach 20. XX wieku. Zachowały się liczne przykłady zabudowy mieszkalnej z końca XIX i pocz. XX w.; są to głównie domy z charakterystyczną dekoracją snycerską werand, wille przy ulicach Kościuszki, Grudziądzkiej i Batorego oraz kamienice o skromnych cechach secesyjnych lub eklektycznych. W latach 1904–1907 gmina ewangelicka św. Jerzego, pozbawiona po zburzeniu średniowiecznego kościoła św. Jerzego własnej świątyni, wybudowała przy ul. Podgórnej neogotycki kościół, ob. pw. Matki Boskiej Zwycięskiej. Ważną rolę w rozwoju Mokrego spełnił wybudowany na pocz. XX w. zespół stacji kolejowej Toruń Wschodni. W okresie międzywojennym, w latach 192930 powstał Kościół Chrystusa Króla, zaprojektowany przez Kazimierza Ulatowskiego w stylu zmodernizowanego klasycyzmu. W okresie tym zrealizowano tu kilka budynków mieszkalnych, głównie przy ul. Grudziądzkiej oraz kolonię domów robotniczych przy ul. Staszica, proj. Kazimierza Ulatowskiego. Po 1945 roku, szczególnie w latach 70. XX w., nastąpił znaczny rozwój demograficzny dzielnicy. Powstały wówczas osiedla w technice wielkiej płyty, m.in. Chrobrego i Kościuszki wraz z pawilonami handlowo-usługowymi. Zrealizowano duże inwestycje drogowe – ulice Kościuszki i Grudziądzką przebudowano na arterie dwujezdniowe (tę pierwszą z torowiskiem tramwajowym pośrodku), burząc wiele przykładów tradycyjnej zabudowy z końca XIX-XX w., a w ciągu ul. Kościuszki zbudowano wiadukt nad linią kolejową[potrzebny przypis]. W latach 80. wybudowano przy ul. Bażyńskich basen należący do Zakładu Włókien Sztucznych „Elana”[21]. Po roku 1990 rozwija się budownictwo mieszkaniowe, częściowo kosztem starej, zabytkowej zabudowy[potrzebny przypis].

Zabytki

Osiedle Przy Kaszowniku

Do Mokrego przynależy osiedle Przy Kaszowniku. Osiedle zaprojektowała Dyrekcja Zakładu Osiedli Robotniczych. Budowa osiedla była możliwa dzięki przeprowadzonej w 1949 roku akcji odzysku cegły, zebranej głównie na Podgórzu. Budowę osiedla zaplanowano na lata 1950–1955[27].

Stawy

Pomiędzy Trasą Średnicową a ogródkami działkowymi przy ul. Stefana Batorego, znajdują się dwa stawy o powierzchni 0,318 ha i 0,172 ha. Są okresowo przepływowe, zasilane wodami z odwodnienia sąsiednich terenów poprzez rów M-2, w tym wodami opadowymi i roztopowymi. Są one otoczone drzewami, krzewami, roślinami wodnymi i nabrzeżnymi. Powstały one w latach 70. W 2016 roku przeprowadzono prace porządkowe w okolicy stawów[28].

Zobacz też

Przypisy

  1. Liczba osób zameldowanych na pobyt stały i czasowy w poszczególnych jednostkach urbanistycznych z podziałem na płeć. Urząd Miasta Torunia, 2016-12-31. [dostęp 2017-01-09]. (pol.).
  2. Przybyszewski 1977 ↓, s. 153.
  3. Liczba osób zameldowanych na pobyt stały i czasowy w poszczególnych jednostkach urbanistycznych z podziałem na płeć (stan na 31.12.2016 r.).. torun.pl. [dostęp 2022-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-10)].
  4. Orłowski 2019 ↓, s. 16.
  5. Giętkowski, Karpus i Rezmer 2016 ↓, s. 44.
  6. Ratajczak 2015 ↓, s. 16.
  7. Kluczwajd 2022 ↓, s. 84.
  8. Sudziński 2006 ↓, s. 81.
  9. a b Kluczwajd 2022 ↓, s. 64.
  10. Dębowa Góra. toruntour.pl. [dostęp 2024-01-30].
  11. a b Ceglarski i Polak 2019 ↓, s. 119.
  12. Kluczwajd 2022 ↓, s. 65.
  13. Ratajczak 2015 ↓, s. 19.
  14. Ceglarski i Polak 2019 ↓, s. 118.
  15. Ceran 2011 ↓, s. 48.
  16. Ceran 2011 ↓, s. 55.
  17. Ceran 2011 ↓, s. 76.
  18. Pomnik upamiętniający obóz przesiedleńczy tzw. Szmalcówka. turystyka.torun.pl. [dostęp 2023-12-09].
  19. Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 32.
  20. Wyborcza.pl [online], torun.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-25].
  21. Kmieć 2020 ↓, s. 34.
  22. Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 116.
  23. Dawny parowy młyn zbożowy Rychtera. toruntour.pl. [dostęp 2023-12-09].
  24. Mokre. toruntour.pl. [dostęp 2023-12-09].
  25. Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 116.
  26. Szymon Spandowski: Kolejny cenny toruński zabytek może zostać zburzony. nowosci.com.pl, 2015-02-11. [dostęp 2023-12-09].
  27. Kujawa 2014 ↓, s. 52.
  28. Adrian Aleksandrowicz: Zielony zakątek Mokrego. torun.pl, 2019-06-27. [dostęp 2023-05-11].

Bibliografia

  • Marcin Ceglarski, Jakub Polak, Idea międzywojennych mieszkań pracowniczych na przykładzie Przedmieścia Mokrego, [w:] Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.), Zabytki toruńskie młodszego pokolenia. Toruńskie miejsca do mieszkania i (za)pamiętania: domy, pomniki, cmentarze, Toruń: Stowarzyszenie Historyków Sztuki, 2019, ISBN 978-83-953155-4-1.
  • Tomasz Sylwiusz Ceran: „Szmalcówka”. Historia niemieckiego obozu w Toruniu (1940–1943) na tle ideologii nazistowskiej. Bydgoszcz, Gdańsk: Instytut Pamięci Narodowej, 2011. ISBN 978-83-7629-294-6.
  • Mirosław Giętkowski, Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer: Twierdza Toruń. Stan w latach dwudziestych XX wieku. Dokumenty. Toruń: Adam Marszałek, 2016. ISBN 978-83-8019-502-8.
  • Katarzyna Kluczwajd: Toruń tylko zaplanowany. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2022. ISBN 978-83-7729-703-2.
  • Anna N. Kmieć: Rubinkowo i osiedle Na Skarpie. Toruńskie przedmieścia sprzed lat. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2020. ISBN 978-83-7729-566-3.
  • Jakub Kujawa. Gospodarka mieszkaniowa w Toruniu w latach 1945-1949. Wybrane problemy. „Studia z Zakresu Prawa, Administracji i Zarządzania”. 5, 2014. 
  • Marcin Orłowski, „Niech ci ziemia lekką będzie”, czyli rozważania toruńskie o zalewaniu przeszłości betonem zapomnienia, [w:] Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.), Zabytki toruńskie młodszego pokolenia. Toruńskie miejsca do mieszkania i (za)pamiętania: domy, pomniki, cmentarze, Toruń: Stowarzyszenie Historyków Sztuki, 2019, ISBN 978-83-953155-4-1.
  • Kazimierz Przybyszewski. Rozbudowa Miasta Torunia w latach 1920–1939. „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Historia”. 11 (74), 1977. 
  • Henryk Ratajczak: Pruski mur w Toruniu – nielubiane dziedzictwo? Uwarunkowania powstania, zasób i społeczna percepcja wartości budownictwa szkieletowego z przełomu XIX i XX wieku. W: Katarzyna Kluczwajd (red.): Zabytki toruńskie młodszego pokolenia: Budownictwo szkieletowe w Toruniu: pruski mur i nielubiane dziedzictwo. Toruń: Stowarzyszenie Historyków Sztuki, 2015. ISBN 978-83-943684-0-1.
  • Ryszard Sudziński: Społeczeństwo międzywojennego Torunia. W: Historia Torunia (1920-1945) Tom III część 2. W czasach Polski Odrodzonej i okupacji niemieckiej (1920-1945). Marian Biskup (red.). Toruń: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego w Toruniu, 2006. ISBN 83-87639-79-6.
  • Antoni Ziółkiewicz: Toruńskie pomniki. Pomniki, tablice, kamienie. Toruń: Wydawnictwo Urbański, 2009. ISBN 978-83-88219-32-0.

Read other articles:

Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada Januari 2023. Rosarita Niken WidiastutiLahir30 Oktober 1960 (umur 63) Kota Yogyakarta, Daerah Istimewa YogyakartaKebangsaan IndonesiaAlmamaterUniversitas Gajah Mada Rosarita Niken Widiastuti, atau lebih dikenal sebagai Niken Widiastuti, adalah mantan Direk...

 

BisztynekGerbang Lidzbark (Brama Lidzbarska) BenderaLambang kebesaranKoordinat: 54°4′N 20°54′E / 54.067°N 20.900°E / 54.067; 20.900Negara PolandiaVoivodeshipWarmia-MazuryPowiatBartoszyceGminaBisztynekDidirikanAbad ke-14Luas • Total2,16 km2 (83 sq mi)Populasi (2016) • Total2.418 • Kepadatan11/km2 (29/sq mi)Zona waktuUTC+1 (CET) • Musim panas (DST)UTC+2 (CEST)Kode pos11-230Situs webBisz...

 

Monumen lagu Furusato di Taman Kyūshō, Tottori, Prefektur Tottori. Furusato (故郷code: ja is deprecated , Kampung Halaman) adalah lagu anak-anak Jepang yang dimasukkan ke dalam buku Buku Nyanyian Kementerian Pendidikan. Lagu ini juga ada dalam buku Nihon no Uta Hyakusen (Seratus Lagu Jepang Terpilih). Lagu ini pertama kali dimuat dalam Buku Nyanyian Sekolah Dasar Umum untuk murid kelas 6 pada tahun 1914. Buku nyanyian sekolah dasar di Jepang waktu itu pernah tidak mencantumkan nama pencip...

American politician For other people named Edwin Johnson, see Edwin Johnson (disambiguation). Ed Johnson26th and 34th Governor of ColoradoIn officeJanuary 11, 1955 – January 8, 1957LieutenantStephen McNicholsPreceded byDaniel I. J. ThorntonSucceeded byStephen McNicholsIn officeJanuary 10, 1933 – January 1, 1937LieutenantRay Herbert TalbotPreceded byBilly AdamsSucceeded byRay Herbert TalbotUnited States Senatorfrom ColoradoIn officeJanuary 3, 1937 – January 3, ...

 

نادي ليكو تأسس عام 1912  البلد إيطاليا  الدوري الدوري الإيطالي الدرجة الثانية  المدرب ماسيميليانو أليغري (1 يوليو 2007–17 يوليو 2007)  الموقع الرسمي الموقع الرسمي  تعديل مصدري - تعديل   نادي ليكو (بالإيطالية: Calcio Lecco 1912)‏، نادي كرة قدم إيطالي يقع في مدينة ليكو في إيطا...

 

Claudia Livia JuliaStatue de Livilla.BiographieNaissance Probablement 13 av. J.-C.Lyon, GauleDécès 31 ap. J.-C.RomeSurnom LivillaÉpoque Haut Empire romainFamille Julio-Claudiens, Claudii NeronesPère Nero Claudius DrususMère Antonia la JeuneFratrie GermanicusClaudeConjoint Caius Julius Cæsar Vipsanianus DrususEnfants Julia Drusi Caesaris FiliaTiberius Julius Caesar Nero GemellusTiberius Claudius Caesar Germanicus GemellusGens Claudiimodifier - modifier le code - modifier Wikidata Claudia...

Cet article est une ébauche concernant l’agriculture. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. Fruit du kapokier (Ceiba pentandra). Les plantes à fibres sont des plantes cultivées pour leurs fibres, utilisées traditionnellement pour fabriquer du papier[1], des tissus, ou des cordages. Les fibres peuvent être améliorées chimiquement, comme dans le cas de la viscose (utilisée pour produire de la r...

 

Helmer HanssenLahir(1870-09-24)24 September 1870Bjørnskinn, Nordland, NorwegiaMeninggal2 Agustus 1956(1956-08-02) (umur 85)Tromsø, Troms, NorwegiaPekerjaanPemburu anjing laut, pilot es, penjelajah kutub, dan kapten Helmer Julius Hanssen (24 September 1870 – 2 Agustus 1956) adalah seorang pelaut, pilot, dan penjelajah kutub Norwegia. Dia berpartisipasi dalam tiga ekspedisi kutub yang dipimpin oleh Roald Amundsen dan merupakan salah satu dari lima penjelajah pertama yang...

 

Town in South AustraliaNaracoorteSouth AustraliaA South Australian Railways V class locomotive in a park in NaracoorteNaracoorteCoordinates36°57′18″S 140°44′34″E / 36.955°S 140.74285°E / -36.955; 140.74285[1]Population5,223 (UCL 2021)[2]Established1845Postcode(s)5271[3]Time zoneACST (UTC+9:30) • Summer (DST)ACST (UTC+10:30)Location 297 km (185 mi) SE of Adelaide 97 km (60 mi) N of Mount Gambier LGA(s)Narac...

Questa voce o sezione sull'argomento università d'Italia non cita le fonti necessarie o quelle presenti sono insufficienti. Puoi migliorare questa voce aggiungendo citazioni da fonti attendibili secondo le linee guida sull'uso delle fonti. Università degli Studi della Tuscia UbicazioneStato Italia CittàViterbo Altre sediCivitavecchia, Rieti, Tarquinia Dati generaliNome latinoUniversitas Studiorum Tusciae Fondazione1979 TipoStatale RettoreStefano Ubertini Studenti8 352 ...

 

أمنمعلومات عامةصنف فرعي من حالةفعل الاستعمال موقع ويب يدرسه هندسة أمن له هدف سلامة ممثلة بـ سياقحمايةنوع من الأمن يمارسها security consultant (en) لديه جزء أو أجزاء أمن المعلوماتأمن عامامن الوطن النقيض خطورة تعديل - تعديل مصدري - تعديل ويكي بيانات مقعد قذفي لهروب طيار قبل اصطدام طائر...

 

174thMassachusetts General Court ←173rd 175th→OverviewLegislative bodyGeneral CourtTermJanuary 2, 1985 (1985-01-02) – January 6, 1987 (1987-01-06) [1]SenateMembers40 [2]PresidentWilliam BulgerMajority LeaderWalter J. BoveriniMajority WhipJohn A. Brennan Jr.Minority LeaderJohn Francis ParkerMinority WhipDavid H. LockeParty controlDemocrat[2]HouseMembers160 [3]SpeakerGeorge KeverianMajority LeaderW. Paul WhiteMajo...

Public school in Michigan, United States This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Lake Orion High School – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (September 2014) (Learn how and when to remove this message) Lake Orion High SchoolAddress495 East Scripps RoadOrion Township, Oakland, MichiganCoordin...

 

Ein Riesenmammutbaum: der General Grant Tree in Kalifornien. Pflanzenwachstum ist die Zunahme der Größe einer Pflanze. Beeinflussende Faktoren sind beispielsweise Licht, Temperatur, Feuchtigkeit, mechanische Störungen (z. B. Wind, Regen, Berührungen) und Schall-Vibrationen.[1] Begrenzende Faktoren sind vor allem die klimatischen Bedingungen – Jahresgang der Luft- und/oder Bodentemperaturen sowie Niederschlagsmengen- und Verteilung –, deren Kombination die individuelle Wachstum...

 

У этого термина существуют и другие значения, см. Кастельно. КоммунаКастельно-МаньоакCastelnau-Magnoac Герб 43°17′44″ с. ш. 0°30′29″ в. д.HGЯO Страна  Франция Регион Юг — Пиренеи Департамент Верхние Пиренеи Кантон Кастельно-Маньоак Мэр Бернар Вердье(2014—2020) История и геог...

Old Haa Museum The Old Haa of Brough in located in Burravoe, Yell, Shetland, Scotland. Built for Robert Tyrie, a merchant, in 1672, houses the local museum for Burravoe and Yell. The archway with an armorial panel above, with Tyrie's initials and the year 1672, are the remains of an old courtyard. On 19 January 1942, a Catalina aircraft crashed on the hill above Burravoe. Seven of her 10 passengers were killed, and one of the propellers can be seen outside the Old Haa Museum.[1] Ther...

 

Hungarian footballer Gergely Kocsárdi Personal informationDate of birth (1975-11-24) 24 November 1975 (age 48)Place of birth Zalaegerszeg, HungaryHeight 1.80 m (5 ft 11 in)Position(s) DefenderYouth career Zalaegerszegi TESenior career*Years Team Apps (Gls)1993–2007 Zalaegerszegi TE 345 (11)2007–2008 NK Nafta Lendava 18 (1)2008–2013 Zalaegerszegi TE 138 (6)International career‡1994–1995 Hungary U-19 9 (0) *Club domestic league appearances and goals, correct as of...

 

Pemandangan Darwentwater dari Crow-Park Thomas Smith (wafat 1767) adalah pelukis pemandangan dan ayah dari John Raphael Smith dari Derby.[1][2] Smith melukis banyak pemandangan termasuk rumah bersejarah seperti Chatsworth dan pemandangan di Lake District. Lukisan Smith tahun 1751 berjudul An Extensive Landscape with Hunting Party terjual dengn nilai lebih dari $67,000 pada pelelangan di Southeby. Ia melukisnya tahun 1751, setahun sebelum putranya lahir dan 16 tahun sebelum ia ...

Austrian writer Grave of Franz Isidor Proschko at the Vienna Central Cemetery Franz Isidor Proschko, pseudonym Franz von Hohenfurth (2 April 1816 in Hohenfurth, Bohemia – 6 February 1891 in Vienna), was an Austrian author.[1] Early life From 1828 Proschko attended the high school in České Budějovice and then studied Civil and Criminal Law at the University in Prague. After he finished studies at the University of Vienna with a legal dissertation was finished, he took a job as a t...

 

Shield used by Ancient Greek hoplites This article is about the shield. For other uses, see Aspis (disambiguation). Not to be confused with Apsis. This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Aspis – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (March 2022) (Learn how and when to remove this message) This ...