Faworyci zawodów, Kenia i Zimbabwe, łatwo przeszli fazę wstępną i grupową docierając do półfinałów. W nim reprezentacja Zimbabwe uległa Ugandzie i ostatecznie musiała zadowolić się trzecią lokatą, w finale zaś Kenijczycy nie oddali Ugandyjczykom choćby punktu. Triumfatorzy zatem awansowali na tokijskie igrzyska, zaś pozostali medaliści uzyskali prawo gry w olimpijskim turnieju barażowym oraz w kwalifikacjach do WRSS[1][2][3].
Informacje ogólne
South African Rugby Union otrzymał prawa do organizacji mistrzostw w maju 2019 roku, odbyć się one miały w czternastozespołowej obsadzie, a debiutantami na turnieju tej rangi były Wybrzeże Kości Słoniowej oraz Nigeria – zwycięzcy regionalnych zawodów kwalifikacyjnych w 2018 roku[4][5]. W fazie wstępnej rywalizowały one w siedmiu parach ustalonych według wcześniejszego rozstawienia. Siedmiu zwycięzców meczów fazy wstępnej oraz zespół, który przegrał najmniejszą różnicą punktów rywalizowało następnie systemem kołowym podzielone na dwie czterozespołowe grupy o awans do półfinałów, pozostała szóstka zaś – w dwóch trzyzespołowych grupach – walczyła o miejsca 9–14. Spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie[6][7][8]:
lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
większej liczby zdobytych punktów;
większej liczby zdobytych przyłożeń;
rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci[9].
