Mirosław Basiewicz

Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1958 Warszawa
Data śmierci	9 stycznia 2022
Zawód, zajęcie	działacz opozycji antykomunistycznej, polityk, związkowiec, wydawca
Odznaczenia

Mirosław Basiewicz (ur. 14 stycznia 1958 w Warszawie^[1], zm. 9 stycznia 2022^[2]) – polski polityk, związkowiec, wydawca, społecznik, działacz opozycji antykomunistycznej w czasach PRL.

W 1980 został absolwentem Szkoły Podoficerskiej Milicji Obywatelskiej w Warszawie, a następnie rozpoczął pracę w Komisariacie Milicji w Piastowie na stanowisku referenta^[2]. W 1981 zaangażował się w tworzenie Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO^[3]. Został wybrany w skład Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego ZZFMO, a także przewodniczącym warszawskiego Komitetu Założycielskiego związku^[3]. Był również sygnatariuszem wniosku do sądu o rejestrację tej organizacji^[3]. Z powodów politycznych 17 czerwca 1981 został zwolniony ze służby w MO i otrzymał tzw. „wilczy bilet” uniemożliwiający mu jakiekolwiek zatrudnienie^[2]. Był współtwórcą i współpracownikiem tajnego zespołu w strukturach NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze, którego celem było ujawnianie tajnych współpracowników komunistycznego MSW usadowionych w strukturach tego związku^[2][4]. Brał udział, jako gość, w I zjeździe „Solidarności”^[3][4]. 19 grudnia 1981 został internowany, a następnie osadzony w Areszcie Śledczym w Warszawie-Białołęce^[1], gdzie przez 10 dni prowadził strajk głodowy^[2]. Zwolniony 13 lipca 1982^[1].

Zmuszony do opuszczenia Warszawy, osiadł na Suwalszczyźnie^[4]. W latach 1983–1985 był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa w związku z kolportowaniem nielegalnych pism^[3]. W 1987 był pomysłodawcą i współzałożycielem Obywatelskiego Komitetu Poszukiwań Mieszkańców Suwalszczyzny Zaginionych w Lipcu 1945 r., którego celem było wyjaśnienie okoliczności i ustalenie miejsca pochówku ofiar „Obławy Augustowskiej”^[4]. W 1990 został przywrócony do pracy w Policji i zatrudniony w Komendzie Powiatowej w Sejnach^[2]. W 1991 uczestniczył w pracach Wojewódzkiej Komisji Weryfikacyjnej Służby Bezpieczeństwa w Suwałkach^[4]. W 1993 przeszedł na emeryturę w stopniu starszego sierżanta^[2]. Został licencjonowanym przewodnikiem turystycznym i pilotem wycieczek^[2].

Podjął działalność w Samoobronie RP, z listy której bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego sejmiku podlaskiego w wyborach samorządowych w 2002^[5]. Był asystentem społecznym posła Józefa Laskowskiego. W latach 2005–2007 pełni funkcję wiceprzewodniczącego zarządu krajowego Związku Zawodowego Rolników „Ojczyzna” oraz dyrektora biura krajowego tego związku^[4]. W latach 2007–2016 prowadził regionalną działalność wydawniczą^[2]. Studiował prawo na kierunku — zarządzanie państwem^[2].

W wyborach parlamentarnych w 2019 bez powodzenia ubiegał się o mandat posła z listy Akcji Zawiedzionych Emerytów Rencistów^[6]. W grudniu 2021 został prezesem Stowarzyszenia im. Księdza Jerzego Popiełuszki w Suwałkach^[4].

W 2009, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[7]. W 2016 prezydent Andrzej Duda uhonorował go Krzyżem Wolności i Solidarności^[8]. W 1990 został odznaczony przez wojewodę suwalskiego i tygodnik „Krajobrazy” Medalem im. Wawrzyńca Gałaja^[4]. W 2004 otrzymał Odznakę honorową „Zasłużony dla Rolnictwa”^[4]. W 2007 został odznaczony Złotą Odznaką NSZZ Policjantów, a w 2011 Medalem 20-lecia tego związku^[4]. W tym samym roku wraz z pozostałymi członkami Obywatelskiego Komitetu Poszukiwań Mieszkańców Suwalszczyzny Zaginionych w Lipcu 1945 r. został uhonorowany przez Instytut Pamięci Narodowej nagrodą Kustosz Pamięci Narodowej^[9]. W 2013 nagrodzony przez Kapitułę Ryngrafu Żołnierzy Wyklętych tytułem „Strażnika Godności i Pamięci Żołnierzy Wyklętych”^[4]. W 2016 uzyskał Odznakę honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”^[4]. W 2019 został odznaczony Medalem 100-Lecia Powstania Policji Państwowej^[4].