Grób Mikołaja Abramchik na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu
Uczył się w białoruskim gimnazjum w Radoszkowicach. Po wojnie domowej w Rosji wyemigrował w 1923 do Czechosłowacji. Zamieszkał i studiował nauki rolnicze w Pradze. Należał do Zrzeszenia Białoruskich Organizacji Studenckich. W 1930 wyjechał do Paryża, gdzie współtworzył białoruskie stowarzyszenie robotników „Хаўрус” („Chaurus”). Wydawał jego pisma „Бюлетэнь” („Biuleteń”) і „Рэха” („Recha”). Działał w emigracyjnych organizacjach kulturalnych i politycznych.
Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 podjął współpracę z III Rzeszą. Został członkiem kierownictwa Białoruskiego Komitetu Samopomocy w Berlinie. Prowadził kursy białoruskie. W 1943 został przez Niemców usunięty z Komitetu pod zarzutem prowadzenia zabronionej działalności i aresztowany na krótki czas. Po wypuszczeniu na wolność powrócił do Paryża, gdzie wybrano go prezydentem Białoruskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie. Przejawiał szczególną troskę o los uchodźców białoruskich. Przez cały czas znajdował się pod obserwacją Gestapo.
