|
Mick Blue
Mick Blue
Mick Blue na XRCO Award (Hollywood, 11 kwietnia 2015)
|
| Prawdziwe imię i nazwisko
|
Michael Omelko[1]
|
| Data i miejsce urodzenia
|
9 września 1976[1]
Graz, Austria
|
| Używane pseudonimy
|
Michael Austia, Michael Austria, Michael Blue, Michael Omar, Mick Blu, Mickey Blue, Micki Blue, Micky Blue, Mike Blue, Miki Blu, Miki Blue, Miky Blue[2], Mich Blue
|
| Lata aktywności
|
od 2000[3]
|
| Narodowość
|
austriacka[2]
|
| Liczba filmów
|
5826 jako aktor (za IAFD)[2], 963 jako reżyser (za IAFD)[2]
|
| Nagrody
|
XRCO Award, XBIZ Award, AVN Award, Venus Award
|
| Wzrost
|
178 cm[1]
|
| Masa ciała
|
82 kg[2]
|
| Penis
|
20 cm[4]
|
| Kolor włosów
|
ciemny brąz
|
| Kolor oczu
|
niebieski[3]
|
|
|
| Strona internetowa
|
Mick Blue (ur. 9 września 1976 w Grazu) – austriacki aktor i reżyser filmów pornograficznych, także licencjonowany kierowca wyścigowy Sports Car Club of America (SCCA)[5].
W 2018 znalazł się na miejscu ósmym rankingu „Najczęściej i najchętniej oglądanych ogierów branży dla dorosłych wg danych z takich stron, jak Pornhub czy RedTube”[6]. W styczniu 2023 został wprowadzony do alei sław Brazzers Hall of Fame[7].
Wczesne lata
Urodził się w Grazu w Austrii, stolicy kraju związkowego Styria i powiatu Graz-Umgebung, w tym samym regionie, gdzie Arnold Schwarzenegger jako syn Eriki Omelko. Blue od zawsze miał wysoki popęd płciowy i zaczął się masturbować w wieku 12 lat[8]. To była pierwsza rzecz, jaką zrobiłby po powrocie ze szkoły, by móc skupić się na swojej pracy domowej. Jego ulubionymi wykonawcami porno stali się Rocco Siffredi, Teresa Orlowski i David Perry[8]. Po ukończeniu szkoły Franklin Pierce High School w Tacoma, był dyrektorem handlowym firmy budowlanej[9].
Kiedy ukończył 18 lat, chciał zostać gwiazdą porno i twierdził, że spróbuje, jeśli jego praca nie zadziała[8]. Po czterech latach pracy, zaczął wysyłać listy do firm i producentów filmów pornograficznych na podstawie ich adresów na odwrocie wypożyczonych kaset wideo VHS[10]. Nawiązał kontakty w Berlinie[1]. Był gościem austriackiego programu ORF 2 Die Barbara Karlich Show (1999)[11]. Przełom nastąpił dopiero w 2000, gdy Thomas Janiseh, właściciel austriackiego magazynu dla dorosłych „ÖKM”, zaproponował mu udział w konkursie gang bangu z udziałem 30 innych mężczyzn i 5 dziewczyn[8]. Blue wygrał konkurs, a właściciel zaprosił go na sesję zdjęciową z kilkoma kobietami i innym mężczyzną[12]. Podczas imprezy w Salzburgu spotkał odpowiednich producentów filmowych[9]. Thomas Janisch polecił Micka Blue niemieckiej wytwórni Videorama, gdzie nakręcił pierwsze filmy[13].
Początki kariery w Europie
Po raz pierwszy stanął przed kamerą w Paryżu we wrześniu 2000, pracując dla Videorama w filmie Harry’ego S. Morgana Maximum Perversum 71: Mit der Faust im Arsch w roli asystenta detektywa (Conny Dachs)[14]. W październiku 2000 gościł na targach przemysłu pornograficznego Venus Berlin, aby nawiązać nowe kontakty. Kolejne trzy filmy Videorama to Fetish 9: Schwarze Messe (2000), Maximum Perversum 72: Exzesse der Lust (2001) i Extrem 16: Nasse Spalten (2001). Jednak na nowe oferty czekał aż do marca 2001 i zaczął coraz więcej pracować w Niemczech dla firm takich jak Magma, Viedeorama, Touch Video, Multi-Media-Verlag (MMV), Puaka, DBM Video i Goldlight[15].
Pseudonim
Swój pseudonim artystyczny Miki Blue, przyjął od tytułu komedii romantycznej Mickey Niebieskie Oko (oryg. Mickey Blue Eyes) z Hugh Grantem[16]. Ten pseudonim w czerwcu 2001 w Paryżu zasugerowali kierownik produkcji Hansi Nussbaum i wizażystka na planie filmu Goldlight Productions / Mario Salieri Entertainment Group Pokusa (Sotto l’Abito Talare si Nasconde un Grande... Affare, 2001)[13], gdzie wystąpił w scenie z zakonnicą. Pojawił się we włoskich realizacjach Mario Salieri Entertainment Group – Tajemnica prałata (Il Segreto Del Monsignore, 2001), Ślub czystości (Voto di castità, 2001) i Wieczór kawalerski (Addio al celibato, 2003).
W październiku 2001 na targach przemysłu pornograficznego Venus Berlin poznał takich aktorów porno jak Zenza Raggi i Franco Roccaforte, którzy z kolei w 2002 w Budapeszcie przedstawili go takim realizatorom jak Gianfranco Romangnoli i Kovi[13]. Wkrótce pracował dla reżyserów takich jak Antonio Adamo, Max Belocchio, Christoph Clark, Tanja Hayd, Anita Rinaldi, Toni Ribas, Nacho Vidal, Rocco Siffredi i John Leslie[13].
W 2002 pracował na planie filmowym głównie w Europie. W krótkim czasie stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych aktorów porno[9]. W marcu 2003 dostał swoją pierwszą nagrodę w Brukseli w Belgii dla najlepszego aktora drugoplanowego w Niemczech, a w październiku 2003 w Berlinie otrzymał nominację do nagrody Venus dla najlepszego zagranicznego wykonawcy roku; wygrał Rocco Siffredi[13].
W hiszpańskiej realizacji Razorback Prezent (The Gift, 2006), nagrodzonej statuetką Ninfa jako najlepszy hiszpański film i za najlepszy scenariusz hiszpański (Roberto Valtueña), z Ramónem Guevarą zagrał postać ambitnego Carlosa. W 2008 na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona został uhonorowany nagrodą Ninfa w kategorii „najlepszy aktor”[17] za rolę Peque w sensacyjnym filmie fantastycznonaukowym Razorback / Thagson Świat psów (Mundo Perro, 2008) w reż. Roberta Valtueñy. W 2009 na Festiwalu Filmów Erotycznych w Cannes otrzymał nominację do Hot d’Or w kategorii „Najlepszy wykonawca europejski”[18].
Kariera w Stanach Zjednoczonych
W listopadzie 2003 rozpoczął pracę w amerykańskich produkcjach, a w 2004 otrzymał trzy nominacje do nagrody AVN Award w kategoriach: zagraniczny wykonawca roku, najlepsza scena seksu w parze i najlepsza scena seksu analnego[19][20]. W styczniu 2005 podpisał kontrakt z Zero Tolerance Entertainment[21]. Stał się jednym z najbardziej poszukiwanych wykonawców w branży i nakręcił niektóre z najlepszych scen z największymi nazwiskami w porno, takimi jak Dillion Harper, Brandi Love, Riley Reid, Mia Malkova i Kayden Kross[8].
Jego debiutem reżyserskim był film Meet the Fuckers (2005). Wyreżyserował kilka produkcji dla Elegant Angel w Los Angeles pod pseudonimem Grazer. Występował także w parodiach porno filmów hollywoodzkich, w tym Who’s Nailin' Paylin? (2008) w roli rosyjskiego żołnierza, Pirates II: Stagnetti’s Revenge (2008) jako członek załogi, 2040 (2009) w roli robota, Fly Girls (2010) jako pasażer w locie, Top Guns (2011) jako Papa, Śpiąca królewna – Sleeping Beauty XXX: An Axel Braun Parody (2014) jako król Stefan czy Czarna Wdowa – Black Widow XXX: An Axel Braun Parody (2021) w roli rosyjskiego porywacza.
W latach 2011–2018 pracował dla Kink.com[22] w San Francisco w scenach BDSM z Asą Akirą, Jamesem Deenem, Evanem Stone, Markiem Davisem, Ramonem Nomarem i Tonim Ribasem. W realizacji Sisterhood 2 (2013) pojawił się jako ksiądz w scenie z dwiema zakonnicami – Jessicą Jaymes i Nikki Benz. Jednym z najważniejszych wydarzeń w jego karierze był odwrotny gang bang z udziałem Skin Diamond, Adriany Chechik, Carter Cruise, Dahlia Sky i jego żony, Anikki Albrite[8] w Mick Blue is One Lucky Bastard (2014), za który był nominowany do AVN Award w kategorii najlepsza scena seksu grupowego[23].
W 2015 z żoną Anikką Albrite i Claudio Maestro założył firmę producencką BAM Visions, dystrybuowaną przez Evil Angel[24]. W 2016 trafił na listę CNBC „Brudny Tuzin: największe gwiazdy porno” (The Dirty Dozen: Porn's biggest stars). Do branżowej nagrody AVN Award w 2016 zdobył 23 nominacje[25], w 2018 otrzymał 29 nominacji[26], a w 2020 – 19 nominacji[27].
Wystąpił w dramatach Pure Taboo w reż. duetu Bree Mills i Craven Moorehead: Zasiłek: Opieka nad dziećmi (The Allowance: The Babysitting Job, 2017) w roli pana Bauera, który wynajmuje do opieki nad niemowlęciem 18-letnią dziewicę, Nie rozmawiaj z nieznajomymi (Don’t Talk to Strangers, 2017) jako mąż nieznajomej kobiety i luźnej adaptacji porno filmu Annie – Anne Act Three: The Scam (2018) w roli kamerdynera Bruna, Studia w rozdziawioniu (A Study in Gaping, 2018) z Adrianą Chechik w roli opętanego profesora Claremonta i Ojciec spuszczony ze smyczy (A Father Unleashed, 2018) w roli wujka Gusa, który namawia swojego brata (Steve Holmes) do seksu z pasierbicą[28]. W dramacie Ministerstwo zła (Ministry of Evil, 2019) zagrał zboczonego księdza zakonu monastycznego[29]. W telewizyjnym melodramacie Ekspozycja (Exposure, 2019) wystąpił w roli fotografa Dennisa Paula. W komedii Jaye Summers Gets Her Throat Stretched for Choir by the Priest! (2019) pojawił się jako ksiądz.
28 grudnia 2016 znalazł się na liście finalistów alei sław Hall of Fame[30], a 21 stycznia 2017 w Las Vegas podczas gali wręczenia nagród Adult Video News Awards (AVN) otrzymał nagrodę honorową AVN, a także odebrał nagrodę w kategorii wykonawca roku[31][32][33]. W maju 2018 firma Fleshlight w Teksasie wypuściła na rynek atrapę prącia jako odlew zewnętrznych narządów płciowych Micka Blue i sporządziła ich silikonowe kopie[34][35][36].
W sierpniu 2022 zajął drugie miejsce na liście Adult Entertainment Broadcast Network „gwiazdorów porno lata 2022”[37]. W 2024 zdobył 14 nominacji do nagród XBIZ Award[38].
Obecność w kulturze masowej
W 2004 grał w Burgtheater w Wiedniu w sztuce Elfriede Jelinek Bambiland w reż. Christopha Schlingensiefa z Udo Kierem[39]. Pojawił się jako Mick w austriackiej komedii Davida Ungera Nigdy nie jest gorzej! (Schlimmer geht’s nimmer!, 2008)[40]. Film był pokazywany na festiwalu Diagonale[41], w austriackich kinach i został wydany na DVD w Niemczech w 2009[42]. Gościł w filmach dokumentalnych: Porno Unplugged (2008)[43][44] i The New Erotic: Art Sex Revolution (2011), a także w programach telewizyjnych, w tym Best in Sex: 2016 AVN Awards (2016)[45]. Był DJem w filmie Fritza Treibera Chimney or Pit (2015)[46].
Wystąpił w roli Julesa w dramacie Ninji Thyberg Pleasure (2021), prezentowanym na 73. Festiwalu Filmowym w Cannes, który miał swoją premierę 1 lutego 2021 na Sundance Film Festival w sekcji Konkursu Dramatycznego Kina Światowego[47]. Pojawił się jako krupier w kasynie w 62. sezonie odc. 13/14 opery mydlanej ABC Szpital miejski (General Hospital, 2024) w scenie z Jasonem Morganem (Steve Burton)[48][49]. Grał postać więźnia hrabstwa Los Angeles odsiadującego wyrok u boku niesławnych braci (Cooper Koch, Nicholas Alexander Chavez) w odcinku serialu kryminalnego Netflixa Potwory: Historia Lyle’a i Erika Menendezów (Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story, 2024)[50] – pt. „Zrzuć winę na deszcz” („Blame It on the Rain”) z Javierem Bardemem i Chloë Sevigny.
Osiągnięcia sportowe w wyścigach samochodowych
We wrześniu 2017 Blue ogłosił swoją nową karierę wyścigową za pośrednictwem YouTube, stwierdzając, że jego marzeniem z dzieciństwa było zostać kierowcą wyścigowym. – „Kiedy byłem małym chłopcem interesowałem się sportami motorowymi. Jestem zdeterminowany, aby ścigać się w IndyCar Series do 2020” – powiedział[51]. Jako licencjonowany kierowca wyścigowy Sports Car Club of America (SCCA)[52][53] podjął współpracę z Abergel Motorsports, sponsorowany przez firmę Bad Dragon w Phoenix stanu Arizona[54]. Następnym krokiem był udział w [USF4] Championship Series 2017, gdzie startował samochodem Mazda MX-5[55][56]. Blue brał również udział w serii American Endurance Racing[51]. W kwietniu 2019 zwyciężył w mistrzostwach Western Endurance Racing Challenge w Buttonwillow[57][58][59]. Pod koniec listopada 2024 był zwycięzcą mistrzostw Południowej Kalifornii National Auto Sport Association (NASA) w klasie Bad Dragon BMW Spec E30 w Chuckwalla Valley Raceway[60].
| Data
|
Tor wyścigowy
|
Kategoria
|
Miejsce
|
| 10-12.02.2017
|
Michelin Raceway Road Atlanta
|
Class
|
2. miejsce[55]
|
| 21-23.04.2017
|
Watkins Glen International
|
Class
|
1. miejsce[55]
|
| w klasyfikacji generalnej
|
1. miejsce[55]
|
| 15-17.09.2017
|
Summit Point Motorsports Park
|
Class
|
1. miejsce[55]
|
| w klasyfikacji generalnej
|
1. miejsce[55]
|
| 20-22.10.2017
|
Mid-Ohio Sports Car Course
|
Class
|
1. miejsce[55]
|
| w klasyfikacji generalnej
|
3. miejsce[55]
|
| 17-19.11.2017
|
National Corvette Museum Motorsports Park
|
Class
|
3. miejsce[55]
|
| w klasyfikacji generalnej
|
2. miejsce[55]
|
| 16-18.02.2018
|
Michelin Raceway Road Atlanta
|
Class
|
1. miejsce[55]
|
| w klasyfikacji generalnej
|
1. miejsce[55]
|
| 6-8.07.2018
|
National Corvette Museum Motorsports Park
|
Class
|
1. miejsce[55]
|
| w klasyfikacji generalnej
|
1. miejsce[55]
|
| 15-17.02.2019
|
Road Atlanta
|
Class
|
1. miejsce[55]
|
| w klasyfikacji generalnej
|
1. miejsce[55]
|
18 września 2022 wygrał mistrzostwa National Auto Sport Association Racing na torze wyścigowym WeatherTech Raceway Laguna Seca w Monterey w Kalifornii[61][62]. W styczniu 2023 zajął drugie miejsce w NASA SoCal Regional Championship i mistrzostwach WERC 2022 w Huntington Beach w Regionie Południowej Kalifornii[63]. W maju 2023 wygrał na torze Willow Springs International Raceway w Willow Springs w Kalifornii[64]. W październiku 2023 Mick Blue zwyciężył mistrzostwa NASA SoCal SPec E30 2023, zdobywając tytuł podczas imprezy Track or Treat odbywającej się na torze Chuckwalla Valley Raceway w Desert Center w Kalifornii[65]. 8 września 2024 wygrał klasę Spec E30 w swoim Bad Dragon BMW w kampusie Utah Motorsports niedaleko Salt Lake City, zdobywając krajowe mistrzostwa National Auto Sport Association[66].
Życie prywatne
W styczniu 2013[67], podczas gali wręczenia nagród AVN związał się z amerykańską aktorką porno Anikką Albrite[68], którą poślubił 14 marca 2014[69]. W 2015 Blue i Albrite zdobyli AVN Award dla wykonawców roku[46], dzięki czemu byli pierwszym w historii małżeństwem, które odebrało jednocześnie nagrody w tej samej kategorii[70][71]. Mick Blue i Anikka Albrite byli opisani w czerwcowym numerze brytyjskiej edycji magazynu „GQ” (2015) przez Ankę Radakovich[72].
Blue i Albrite mają dwoje dzieci[73][74].
W 2017 na kanale WoodRocket w programie specjalizującym się parodiami porno Ask a Porn Star, Mick Blue wyznał, że jego zdaniem ani Donald Trump, ani Hillary Clinton nie zasługuje na tytuł prezydenta[75].
Swoją przygodę ze sportem Mick Blue rozpoczął jako narciarz zjazdowy w Austrii[76]. Otrzymał certyfikat Divemastera. Jako posiadacz białego pasa w brazylijskim jiu-jitsu, 9 października 2010 zdobył niebieski pas w turnieju brazylijskiego jiu-jitsu w Los Angeles, a z czasem otrzymał brązowy pas[4]. 12 września 2022 Blue ujawnił na swojej oficjalnej stronie na Instagramie, że jest praktykującym brazylijskie jiu-jitsu, który trenował pod okiem Fábio Leopoldo. 16 grudnia 2022 zdobył czarny pas[77].
Nagrody
| Rok
|
Nagroda
|
Kategoria
|
Film
|
Pozostali wykonawcy
|
| 2007
|
Adam Film World
|
Najlepszy europejski wykonawca roku[78]
|
–
|
–
|
| 2008
|
Ninfa
|
Najlepszy aktor[79]
|
Mundo Perro (2008)
|
–
|
| 2010
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu grupowego[80]
|
2040 (2009)
|
Jessica Drake, Kirsten Price, Alektra Blue, Mikayla Mendez, Kaylani Lei, Tory Lane, Jayden Jaymes, Kayla Carrera, Randy Spears, Brad Armstrong, Rocco Reed, Marcus London i T.J. Cummings
|
| 2012
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu podwójnej penetracji[81]
|
Asa Akira Is Insatiable 2 (2011)
|
Asa Akira i Toni Ribas
|
| Najlepsza scena seksu triolizmu – chłopak/chłopak/dziewczyna[81]
|
| Orgazmik Award
|
Reżyser roku[82]
|
–
|
–
|
| 2013
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu podwójnej penetracji[83]
|
Asa Akira Is Insatiable 3 (2012)
|
Asa Akira i Ramón Nomar
|
| Najlepszy scena seksu grupowego[83]
|
Asa Akira, Erik Everhard i Ramón Nomar
|
| Najlepsza scena seksu triolizmu – chłopak/chłopak/dziewczyna[83]
|
Lexi (2012)
|
Lexi Belle i Ramón Nomar
|
| XBIZ Award
|
Najlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji[84]
|
Wasteland (2012)
|
Lily Carter, David Perry, Lily Labeau, Ramón Nomar i Toni Ribas
|
| Inked Award
|
Scena roku[85]
|
The Gang Bang of Bonnie Rotten (2013)
|
Bonnie Rotten, Karlo Karrera, Tony DeSergio i Jordan Ash
|
| 2014
|
XBIZ Award
|
Najlepsza scena seksu w parze[86]
|
Hotel No Tell 1 (2013)
|
Madison Ivy
|
| Najlepsza scena w zagranicznej produkcji[86]
|
The Gang Bang of Bonnie Rotten (2013)
|
Bonnie Rotten, Karlo Karrera, Tony DeSergio i Jordan Ash
|
| AVN Award
|
Najlepsza scena seksu grupowego[87]
|
| Najlepsza scena seksu analnego[87]
|
Anikka 1 (2013)
|
Anikka Albrite
|
| Erotic Lounge Award
|
Najlepszy aktor[88]
|
–
|
–
|
| 2015
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu triolizmu – chłopak/chłopak/dziewczyna[89]
|
Allie (2014)
|
Allie Haze i Ramón Nomar
|
| Wykonawca roku[89]
|
–
|
–
|
| Najlepsza scena seksu podwójnej penetracji[90]
|
Anikka 2 (2014)
|
Anikka Albrite i Erik Everhard
|
| Najlepsza scena seksu grupowego[89]
|
Gangbang Me (2014)
|
A.J. Applegate, John Strong, Erik Everhard, Mr. Pete, James Deen, Ramón Nomar i Jon Jon
|
| Najlepsza scena seksu grupowego[89]
|
Adriana Chechik, James Deen, Erik Everhard, Criss Strokes i John Strong
|
| XBIZ Award
|
Najlepsza scena seksu grupowego[91]
|
| Venus Award
|
Nagroda Jury dla najlepszej pary porno[92]
|
–
|
Anikka Albrite
|
| XRCO Award
|
Wykonawca roku[93]
|
–
|
–
|
| Spank Bank Award
|
Penis roku[94]
|
–
|
–
|
| Inked Award
|
Najlepsza scena grupowa[95]
|
All About That Orgy (2014)
|
Skin Diamond, Kleio Valentien, Joanna Angel, Natalia Marie, James Deen i Mr. Pete
|
| 2016
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu analnego[96]
|
Being Riley (2015)
|
Riley Reid
|
| Wykonawca roku[97]
|
–
|
–
|
| Najlepsza scena seksu grupowego[97]
|
Gangbang Me 2 (2015)
|
Keisha Grey, James Deen, Jon Jon, John Strong i Erik Everhard
|
| Najlepsza scena seksu triolizmu – dziewczyna/dziewczyna/chłopak[96]
|
Anikka’s Anal Sluts (2015)
|
Anikka Albrite i Valentina Nappi
|
| Inked Award
|
Reżyser roku[98]
|
–
|
–
|
| Scena roku[98]
|
Anal Intoxication (2015)
|
Rachael Madori
|
| 2017
|
XBIZ Award
|
Najlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji[99]
|
Babysitting the Baumgartners (2016)
|
Anikka Albrite i Sara Luvv
|
| Najlepsza scena seksu w całości realizacji[99]
|
Natural Beauties (2016)
|
Kendra Sunderland
|
| AVN Award
|
Najlepsza scena seksu chłopak/dziewczyna[100]
|
| Najlepsza scena seksu podwójnej penetracji[100]
|
Abella (2016)
|
Abella Danger i Markus Tynai
|
| Wykonawca roku[101]
|
–
|
–
|
| AVN Hall of Fame (Aleja Sław)[102]
|
–
|
–
|
| XRCO Award
|
Wykonawca roku[103]
|
–
|
–
|
| Urban X Award
|
Najlepsza latynoska realizacja[104]
|
Latin Asses 3 (2016)
|
–
|
| NightMoves Award
|
Najlepszy wykonawca[105]
|
–
|
–
|
| 2018
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu podwójnej penetracji[106]
|
Angela 3 (2017)
|
Angela White i Markus Tynai
|
| Najlepsza scena seksu grupowego[106]
|
Angela White, Xander Corvus, Markus Dupree, Toni Ribas i John Strong
|
| Najlepsza scena triolizmu – dziewczyna/dziewczyna/chłopak[106]
|
Young & Beautiful (2016)
|
Riley Reid i Megan Rain
|
| XRCO Award
|
XRCO Hall of Fame (Aleja Sław)[107][108]
|
–
|
–
|
| 2019
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu grupowego[109]
|
After Dark (2018)
|
Tori Black, Jessa Rhodes, Mia Malkova, Kira Noir, Ana Foxxx, Angela White, Abella Danger, Bambino, Vicki Chase, Ricky Johnson, Ryan Driller i Alex Jones
|
| Najlepszy film ekshibicjonistyczny[109]
|
Mick’s Pornstar Initiations (2018)
|
–
|
| XRCO Award
|
Najlepsza scena seksu w realizacji gonzo[110][111]
|
Cam Girls: The Movie (2018)
|
Ginger Banks
|
| Urban X Award
|
Urban X Award Hall of Fame (Aleja Sław)[112][113]
|
–
|
–
|
| 2020
|
AVN Award
|
Najlepsza scena gang bangu[114]
|
Angela White: Dark Side (2019)
|
Angela White, Markus Dupree, Steve Holmes, Prince Yahshua, Jon Jon, Jon Strong, Robby Echo, Eric John, Rob Piper, Mr. Pete i Eddie Jaye
|
| Najlepsza scena seksu chłopak/dziewczyna[114]
|
Unlocked (2018)
|
Gianna Dior
|
| 2021
|
AVN Award
|
Najlepsza scena seksu POV[115]
|
Emily Willis: Car BJ & POV Fucking (2020)
|
Emily Willis
|
| Najlepsza scena seksu z podwójną penetracją[115]
|
The Insatiable Emily Willis (2020)
|
Emily Willis i Steve Holmes
|
| 2022
|
XBIZ Award
|
Wykonawca roku[116]
|
–
|
–
|
| Najlepsza scena seksu - prezentacja wykonawców[116]
|
Influence: Emily Willis (2021)
|
Emily Willis i Dante Colle
|
| Fleshbot Award
|
Najlepsza scena seksu grupowego[117]
|
The Gangbang of Savannah Bond (2021)
|
Savannah Bond, John Strong, Rob Piper, Jax Slayher, Alex Jones i Alex Mack
|
| Film roku[117]
|
Drift (2021)
|
Violet Myers, Maitland Ward, Danny Mountain, Anton Harden, Seth Gamble, Little Dragon, Alex Jones, Jamie Knoxx i Flex Fitcock
|
| AVN Award
|
Najlepsza scena seksu analnego[118]
|
Psychosexual Part 2 (2021)
|
Gianna Dior
|
| 2023
|
Fleshbot Award
|
Film roku[119]
|
Angela White: Unbound (2022)
|
Angela White, Anna Claire Clouds, Alex Mack, Eddie Jaye, Hollywood Cash, Isiah Maxwell, John Strong, Mazee the Goat, Scotty P, Vince Carter, Will Pounder i Zac Wild
|
| AVN Award
|
Najlepsza scena seksu oralnego[120]
|
Laney Grey Deepthroats All Day (2022)
|
Laney Grey
|
| Najlepsza scena seksu z podwójną penetracją[120]
|
Gia Scene 1: Double Penetration! (2022)
|
Gia Derza i John Strong
|
| Najlepsza scena seksu zespołu tagów (mężczyzna/kobieta/mężczyzna)[120]
|
Gianna 4 You (2022)
|
Gianna Dior i Steve Holmes
|
| Najlepsza scena gangbangu[120]
|
Take Control (2022)
|
Angela White, John Strong, Isiah Maxwell, Zac Wild i Oliver Flynn
|
| XBIZ Award
|
Najlepsza scena seksu — prezentacja wykonawcy[121]
|
April Olsen Knows Best (2022)
|
April Olsen, Alex Jones i Rob Piper
|
| Najlepsza scena seksu — film fabularny[121]
|
Drift (2022)
|
Maitland Ward i Seth Gamble
|
| Najlepsza scena seksu — gonzo[121]
|
Take Control (2022)
|
Angela White, Oliver Flynn, Isiah Maxwell, John Strong i Zac Wild
|
| XRCO Award
|
Wykonawca roku[122]
|
–
|
–
|
| 2024
|
XBIZ Award
|
Najlepsza scena seksu – prezentacja wykonawców[123]
|
Luna Star: Seduce & Destroy (2023)
|
Luna Star, Damon Dice i Oliver Flynn
|
| NightMoves Award
|
Najlepszy aktor[124]
|
–
|
–
|
| 2025
|
XMA Award
|
Najlepsza scena seksu – orgia/grupa[125]
|
Brazzers Presents: 20 for 20 (2024)
|
Monique Alexander, Cherie Deville, Alexis Fawx, Kayley Gunner, Lily Lou, Abigaiil Morris, Kira Noir, Ryan Reid, Gal Ritchie, Queenie Sateen, Luna Star, Angela White, Hollywood Cash, Manuel Ferrara, Ricky Johnson, JMac, Alex Jones, Keiran Lee, Isiah Maxwell, Scott Nails i Van Wylde
|
| Najlepsza scena seksu w filmie fabularnym[125]
|
Project X (2024)
|
Cherie DeVille
|
Przypisy
- ↑ a b c d Mick Blue w bazie IMDb (ang.)
- ↑ a b c d e Mick Blue w serwisie IAFD
- ↑ a b Mick Blue w serwisie Adult Film Database
- ↑ a b Mick Blue, bisexual Anikka Albrite first couple in Porn AVN Awards. The New York News. [dostęp 2020-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-01)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue Racing in New Jersey This Weekend [online], AVN, 19 maja 2017 [dostęp 2017-06-01] (ang.).
- ↑ KamilK. Kacperski KamilK., Top 10 najlepszych gwiazdorów porno [online], Antyradio [dostęp 2018-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-10] (pol.).
- ↑ Monica Redick: Brazzers Announces Inaugural Hall of Fame Class at 2023 AVN Show. AVN, 2023-01-07. [dostęp 2023-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-07)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Mick Blue Biography (1976–) [online], Fucking Awesome [dostęp 2018-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-06] (ang.).
- ↑ a b c Diese beiden Pornostars sind aus Graz [online], Futter [dostęp 2017-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-16] (niem.).
- ↑ Austro-Pornostar über seinen ersten Sex mit fünf Frauen [online], „Heute”, 27 marca 2021 [dostęp 2021-04-21] (niem.).
- ↑ Mick Blue [online], ČSFD.cz [dostęp 2017-02-20] (cz.).
- ↑ Captain Jack: Mick Blue Interview. AdultDVDTalk.com, 2015-06-06. [dostęp 2022-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-23)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Mick Blue - Male Porn Star Official Vkontakte Co [online], VK, 13 sierpnia 2018 [dostęp 2021-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-21] (ang.).
- ↑ Mick Blue über 1. Dreh: „Regisseur machte mich fertig”. „Heute”, 3 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-21]. (niem.).
- ↑ Mick Blue – Životopis / Info. FDb.cz. [dostęp 2017-02-20]. (cz.).
- ↑ Wil, „Heute” [online], Das musste Austro-Pornostar vor Gästen in Lokal tun, 10 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-21] (niem.).
- ↑ FICEB 2008 winners. Erotic Trade Only. [dostęp 2008-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Hot Video Announces Hot d’Or Awards Nominees, Venue Ceremony set for Oct. 20 in Paris. AVN, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2021-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Alexander Lumbantobing: Pengakuan Pasangan Suami Istri 'Brangelina' Bintang Film Mesum. Global, 2016-04-12. [dostęp 2017-02-20]. (duń.).
- ↑ Οι… Μπραντ Πιτ και Αντζελίνα Τζολί των ερωτικών ταινιών. CYtoday. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (gr.).
- ↑ Mick Blue to Perform and Direct Exclusively for Zero Tolerance. AVN. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
- ↑ Mick Blue. Kink.com. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
- ↑ Here are the 2016 AVN Award Nominations. Die-Screaming. [dostęp 2016-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
- ↑ TRPWL: Mick Blue: The Adult DVD Talk Interview. The Real Porn WikiLeaks, 2015-06-10. [dostęp 2019-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-13)]. (ang.).
- ↑ Niklas Roar: Her er de nominerede til årets største porno-prisuddeling. SE og HØR, 2015-11-28. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (duń.).
- ↑ Luke Ford: Nomination Domination! MPOY Mick Blue Snaps Up 29 for 2018 AVN Awards. LukeFord.com, 2017-11-28. [dostęp 2024-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-22)]. (ang.).
- ↑ RisingStarPR: Mick Blue Nabs 19 Nominations for 2020 AVN Awards. AdultDVDTalk.com, 2019-12-03. [dostęp 2024-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-22)]. (ang.).
- ↑ AlejandroA. Freixes AlejandroA., Pure Taboo Debuts 'A Father Unleashed' With Chloe Cherry [online], xbiz, 17 lipca 2018 [dostęp 2020-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-27] (ang.).
- ↑ RobertR. Neuwave RobertR., Dana Vespoli Reveals the Hellish Kinks of ‘Ministry of Evil’ [online], AVN [dostęp 2023-03-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-19] (ang.).
- ↑ PM: Class of 2017: The AVN Hall of Fame's Newest Inductees. Adult Video News, 2016-12-28. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
- ↑ SuzannahS. Weiss SuzannahS., 8 Surprising Secrets That Go Into Making Porn, „Cosmopolitan”, 2 maja 2016 [dostęp 2017-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-16] (ang.).
- ↑ Kaze: Parodia porno de “Suicide Squad” es la más ganadora en los premios del cine para adultos. Vanguardia.com.mx, 2017-02-07. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (hiszp.).
- ↑ David Lepe: Parodia XXX de “Suicide Squad” es lo mejor en los premios del cine para adultos. Publinews Guatemala (Comunicado de prensa), 2017-01-22. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-04)]. (hiszp.).
- ↑ Rhett Pardon: Mick Blue Gets His Own Fleshlight. xbiz, 2018-05-30. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
- ↑ Order Your Mick Blue Male Adult Sex Toys. Fleshjack.com. [dostęp 2019-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
- ↑ Fleshlight Guys: Mick Blue Dildo, Slightly Bendable But Firm. Amazon.com. [dostęp 2020-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-09)]. (ang.).
- ↑ Top Male Boy/Girl Performers of Summer 2022. AEBN. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue Nabs 14 XBIZ Awards Noms. XBIZ, 2023-11-24. [dostęp 2024-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-22)]. (ang.).
- ↑ Philip Dulle: Pornostar Mick Blue: „Heute wird die Branche von Computernerds kontrolliert“. profil, 27 stycznia 2017. [dostęp 2021-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-27)]. (niem.).
- ↑ Schlimmer geht's nimmer. SKIP – Das Kinomagazin. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (niem.).
- ↑ Michaela Reichart, Martin Gasser, Christoph Hartner: Film-Notizen der „Steirerkrone“. Kronen Zeitung, 22 marca 2009. [dostęp 2021-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-27)]. (niem.).
- ↑ Schlimmer geht’s nimmer! (2008) w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Manuel Simbürger: „Wichsen ist ein gutes Training!” Das Mick Blue-Interview. Vice, 14 lipca 2014. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
- ↑ Porno Unplugged (2008) w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Mick Blue – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-02-20]. (rum.).
- ↑ a b Peter Warren: Blue, Albrite Star in Mainstream Austrian Movie. AVN, 2015-02-05. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
- ↑ Michał Kaczoń: „Pleasure“: zwiastun i recenzja hitu Sundance o ciemnej stronie biznesu pornograficznego. Radio Zet, 9 września 2021. [dostęp 2021-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-23)]. (pol.).
- ↑ GustavoG. Turner GustavoG., Mick Blue Speaks About His New Role on Mainstream Soap 'General Hospital' [online], xbiz.com, 24 września 2024 [dostęp 2024-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2024-12-08] (ang.).
- ↑ DanD. Miller DanD., Mick Blue Lands Recurring Role on 'General Hospital', „Adult Video News”, 24 września 2024 [dostęp 2024-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2024-12-08] (ang.).
- ↑ Dave Parkman: Mick Blue Scores Role in Netflix's 'Monsters'. xbiz.com, 2024-10-01. [dostęp 2024-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-12-08)]. (ang.).
- ↑ a b Marshall Pruett: Three Stories From a Silly Week in Motorsports. „Road & Track”, 2017-08-11. [dostęp 2019-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Need for Speed: Mick Blue Goes Racing in New Jersey. AVN, 2017-06-02. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
- ↑ Aurora Snow: Meet the Legendary Porn Star Turned Racecar Driver. The Daily Beast, 2017-08-05. [dostęp 2017-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Bad Dragon Renews Sponsorship of Mick Blue Racing. AVN, 2019-05-31. [dostęp 2019-06-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Michael Omelko. American Endurance Racing. [dostęp 2019-06-02]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Mick Blue Races to Fourth at NASA Championships. AVN, 2018-09-19. [dostęp 2021-08-28]. (ang.).
- ↑ Winner!!! Mick Blue. Ingrampro.com. [dostęp 2019-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
- ↑ Brett Becker: WERC Racers Face Off in Round Two at Buttonwillow. NASA Speed News, 2017-04-29. [dostęp 2019-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-16)]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Bad Dragon Renews Sponsorship of Mick Blue Racing. AVN, 2019-06-01. [dostęp 2022-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-23)]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Mick Blue Wins Second Straight NASA SoCal Regional Championship. AVN, 2024-12-05. [dostęp 2024-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-12-08)]. (ang.).
- ↑ Gustavo Turner: Mick Blue Wins National Auto Sport Association Racing Championship. XBIZ, 2022-09-21. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Mick Blue Races to NASA Championship in Bad Dragon BMW. AVN, 2022-09-21. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
- ↑ 2022 Class Champions. NASA SoCal. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
- ↑ Willow Springs Welcomes NASA SoCal Spec E30 and Spec E46 in May. NASA Speed News Magazine, 2023-05-31. [dostęp 2023-06-04]. (ang.).
- ↑ Dave Parkman: Mick Blue Scores Racing Championship With Bad Dragon-Sponsored BMW. XBIZ, 2023-11-01. [dostęp 2024-07-01]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: Mick Blue Wins 2024 NASA National Championship. AVN, 2024-09-09. [dostęp 2024-09-10]. (ang.).
- ↑ Mick Blue Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
- ↑ Pornostar Mick Blue: „Heute wird die Branche von Computernerds kontrolliert“. Profil.at. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (niem.).
- ↑ Peter Warren (2015-03-06): Interview: Meet The New King and Queen of XXX. AVN. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
- ↑ Nikki Goldstein: At home with Anikka Albrite and Mick Blue, the ‘Brad and Ange’ of porn. News.com.au, 2016-04-12. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
- ↑ Sam Machado: AVN Awards News: Anikka Albrite & Mick Blue Dish On Challenges Of Being A Married Porn Couple. EnStars, 2016-04-12. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
- ↑ British GQ Profiles Mick Blue & Anikka Albrite. The Real Porn WikiLeaks. [dostęp 2015-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
- ↑ Michael Omelko. facebook, 2022-09-23. [dostęp 2024-07-10]. (ang.).
- ↑ Dieser Österreicher ist einer der größten Pornostars. „Heute”, 2020-12-16. [dostęp 2021-04-21]. (niem.).
- ↑ Maxime Lambert: Voici ce que ces acteurs X pensent de Trump. Gentside, 2017-02-20. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (fr.).
- ↑ Ralph Greco: Mick Blue Talks Male Performer of the Year Win, Evergreen Legacy. xbiz.com, 2022-03-16. [dostęp 2022-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-29)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue Instagram Post Revealing 4th Stripe. Instagram. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
- ↑ Nelson X: Adam Film World Announces Annual Award Winners. AVN, 2007-03-29. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Nelson X: 16th Annual NINFA Awards Names Winners. AVN, 2008-06-26. [dostęp 2016-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ AVN Staff: 2010 AVN Award Winners Announced. AVN, 2010-01-13. [dostęp 2016-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ a b AVN Announces the 2012 AVN Award Winners. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue. RisingStarPR.com. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
- ↑ a b c AVN Staff: And Now... The 2013 AVN Award Winners!. AVN, 2013-01-23. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: 2013 XBIZ Award Winners Announced. XBIZ, 2013-01-12. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Peter Warren: Inked Angels Announces Winners of 2013 Inked Awards. AVN, 2013-10-31. [dostęp 2023-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ a b Dan Miller: 2014 XBIZ Award Winners Announced. XBIZ, 2014-01-25. [dostęp 2024-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-22)]. (ang.).
- ↑ a b AVN Staff: AVN Announces the Winners of the 2014 AVN Awards. AVN, 2014-01-19. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue Awards. Rising Star PR. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ a b c d AVN Announces the Winners of the 2015 AVN Awards. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ AVN Announces the Winners of the 2015 AVN Awards. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Dan Miller: 2015 XBIZ Award Winners Announced. XBIZ, 2015-01-16. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue, Anikka Albrite Headed To Venus Berlin. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Peter Warren: XRCO Announces Winners of 2015 Awards. AVN, 2015-04-11. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ The 2015 Spank Bank Award Winners. Internet Adult Film Database, 2015-02-16. [dostęp 2020-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-30)]. (ang.).
- ↑ 2015 Inked Awards Winners. inkedawards.net. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
- ↑ a b PM: AVN Announces the Winners of the 2016 AVN Awards. AVN, 2016-01-23. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ a b PM: Mick Blue Repeats as Winner of Male Performer of the Year at AVN Awards. RisingStarPR.com, 2016-01-25. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
- ↑ a b 2016 Inked Awards Winners. InkedAwards.net. [dostęp 2019-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
- ↑ a b 14 Nominations for Mick Blue at 2017 XBIZ Awards. PornValleyMedia. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ a b PM: 2017 AVN Award Winners Announced. Adult Video News, 2017-01-21. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Tomas Roar: Pornostjerner vs parterapeuter: Hvilke råd om sex og samliv er bedst?. Ekstra Bladet, 2017-02-15. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (duń.).
- ↑ Mick Blue Is Latest Entrant Into XRCO Hall of Fame. AVN, 2018-07-06. [dostęp 2024-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-22)]. (ang.).
- ↑ 2017 XRCO Award Winners Announced. AVN.com, 2017-04-27. [dostęp 2017-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue Scores Best Latin Release at Urban X Awards. RisingStarPR.com. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue Wins NightMoves’ Best Male Performer Award. Rising Star PR. [dostęp 2017-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ a b c 2018 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2018-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
- ↑ Peter Warren: Nominations Announced for 2018 XRCO Awards. AVN, 2018-04-20. [dostęp 2018-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-01)]. (ang.).
- ↑ 2018 XRCO Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2019-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-15)]. (ang.).
- ↑ a b 2019 AVN Award Winners Announced. AVN, 2019-01-27. [dostęp 2019-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-28)]. (ang.).
- ↑ Mick Blue: Yeah @gingerbanks1 and I we won yesterday for Best Sex Scene in a Gonzo Release. twitter, 2019-01-19. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
- ↑ Rhett Pardon: 2019 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com, 2019-01-18. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
- ↑ John Roland: Urban X Announces 2019 Hall of Fame Inductees. AVN.com, 2019-03-12. [dostęp 2019-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-25)]. (ang.).
- ↑ Staff: Urban X Awards Announces Hall Of Fame Inductees. XBIZ.com, 2017-04-27. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-25)]. (ang.).
- ↑ a b 2020 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-25)]. (ang.).
- ↑ a b 2021 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2021-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-24)]. (ang.).
- ↑ a b 2022 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2022-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-10)]. (ang.).
- ↑ a b Winners Announced for the 2022 Fleshbot Awards. xcritic.com, 2022-11-02. [dostęp 2023-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-23)]. (ang.).
- ↑ 2022 AVN Award Winners Announced [online], AVN [dostęp 2022-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2022-01-23] (ang.).
- ↑ Peter Warren: 2023 Fleshbot Awards Winners Announced. AVN, 2023-11-09. [dostęp 2024-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-10)]. (ang.).
- ↑ a b c d 2023 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2023-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-08)]. (ang.).
- ↑ a b c 2023 XBIZ Awards Winners Announced [online], xbiz.com [dostęp 2023-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2023-01-16] (ang.).
- ↑ Peter Warren: Winners of 2023 XRCO Awards Announced. AVN, 2023-05-12. [dostęp 2022-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-12)]. (ang.).
- ↑ 2024 XBIZ Awards Winners Announced [online], XBIZ, 22 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-22] (ang.).
- ↑ Joanne Cachapero: NightMoves Awards Announces 2024 Winners. XBiz, 11 listopada 2024. [dostęp 2024-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-11-12)]. (ang.).
- ↑ a b 2025 XMA Awards Winners Announced. XBIZ, 2025-01-20. [dostęp 2025-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
|
|
