John Leslie
|
Prawdziwe imię i nazwisko
|
John Leslie Nuzzo
|
Data i miejsce urodzenia
|
25 stycznia 1945 East Liverpool
|
Data i miejsce śmierci
|
5 grudnia 2010 Mill Valley
|
Używane pseudonimy
|
John Lestor, Lenny Kent, John Leslie Dupree, John Leslie Dupré, Louie T. Beagle, Louis T. Beagle, John Lesley, John Lessly, Frederick Watson
|
Lata aktywności
|
1975–2010[1]
|
Narodowość
|
amerykańska
|
Liczba filmów
|
760 jako aktor (za IAFD)[1], 157 jako reżyser (za IAFD)[1]
|
Wzrost
|
180 cm[1]
|
Masa ciała
|
80 kg[1]
|
Kolor włosów
|
czarny/siwy[1]
|
John Leslie Nuzzo[2] (ur. 25 stycznia 1945 w East Liverpool, zm. 5 grudnia 2010 w Mill Valley) – amerykański aktor, reżyser i producent filmów pornograficznych. Zazwyczaj był znany jako John Leslie, pracował również pod różnymi pseudonimami John Leslie Dupre, Frederick Watson i Lenny Lovely[3].
Obok Rona Jeremy’ego, Jamiego Gillisa, Johna Holmesa i Harry’ego Reemsa, Leslie był jednym z najpopularniejszych aktorów Złotej Ery Porno, kiedy filmy dla dorosłych były często pokazywane w kinach[4]. Miał problemy z narkotykami i prawem, kiedy odniósł sukces z filmem Talk Dirty To Me (1980). Ostatecznie wystąpił w ponad 600 filmach porno, zanim zajął się reżyserią[5]. W 2002 został umieszczony na dwudziestym miejscu na liście 50. największych gwiazd branży porno wszech czasów przez periodyk Adult Video News[6].
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w East Liverpool w Ohio w rodzinie Amerykanów pochodzenia włoskiego jako młodszy syn Rose Marie Dante Nuzzo (1918–2007)[4] i Nicka Anthony’ego Nuzzo (1917–1993)[4]. Miał brata Andrew Jamesa (1941–2017)[4]. Dorastał w Pensylwanii w hutniczych miastach - Midland i Hrabstwie Beaver[7]. Po ukończeniu szkoły średniej Midland (PA) High School[3], pracował w hucie Crucible Steel Company. Następnie przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie studiował w Art Students League of New York[8], jeździł taksówką i projektował ilustracje do nowojorskich magazynów, gdzie również przeprowadzał wywiady z gwiazdkami porno.
Po ukończeniu studiów artystycznych dołączył do zespołu Brooklyn Blues Busters, gdzie grał na harmonijce i śpiewał. Później zespół przeniósł się do Michigan. Z czasem akompaniował Johnowi Lee Hookerowi[9]. W 1973 zespół wystąpił na Ann Arbor Blues and Jazz Festival z Victorią Spivey[10]. Na początku lat 70. pracował jako barman na Mr. Flood’s Party w Ann Arbor w Michigan.
Kariera
W połowie lat 70. Leslie przeniósł się do rejonu Mill Valley w Kalifornii i zaczął występować w filmach dla dorosłych. Jego pierwszym filmem była produkcja VCA Pictures Coming Attractions (1976) w reżyserii Duncana Starra. Swoją pierwszą główną rolę zagrał w produkcji Autobiography of a Flea Mitchell Brothers (1976)[11] u boku Annette Haven, Jean Jennings, Johna Holmesa i Paula Thomasa. Wystąpił potem w takich filmach dla dorosłych jak Obsessed (1977), Desires Within Young Girls (1977), A Coming of Angels (1977), Dracula Sucks (Lust At First Bite, 1978), Pretty Peaches (1979), The Ecstasy Girls (1979), Nothing To Hide (1981), Dancers (1981) z Kay Parker, Bad Girls 1 (1981), Talk Dirty To Me, Part II (1982), Breaking It (1984) z Traci Lords czy Club Ecstasy (1986) z Niną Hartley i Christophem Clarkiem.
Jako reżyser zrealizował takie filmy dla dorosłych jak The Chameleon (1989), Curse of the Catwoman (1992), Dog Walker (1994) czy Drop Sex (1997), a także serie gonzo John Leslie Productions / Evil Angel – Voyeur, Fresh Meat i Crack Her Jack.
Był wielokrotnie nagradzany jako aktor i reżyser, w tym X-Rated Critics Organization (XRCO)[12], Adult Film Association of America (AFAA)[11] i California Adult Film Association (CAFA)[11], oraz znalazł się w Alei Sław Legend Erotycznych w Las Vegas – AVN Award Hall of Fame[13]. W 2002 na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona zdobył dwie nominacje do nagrody Ninfa w kategorii najlepszy reżyser za dwie realizacje International Film Grup - Voyeur 21 (2002) i Fresh Meat 13: Peel That Ass! (2002)[14]. Gościł w filmach dokumentalnych – Fluffy Cumsalot, Porn Star (2003) i After Porn Ends (2012)[15].
Życie prywatne
Leslie był czynnym artystą malarzem i fotografem oraz muzykiem bluesowym[4]. Był również znany jako szef kuchni dla smakoszy[4]. W 1994 poślubił Kathleen Lucast[13], z którą był związany aż do swojej śmierci.
Śmierć
Zmarł 5 grudnia 2010 na atak serca (inne źródła podają, że powodem zgonu był tętniak mózgu[4]) w Mill Valley w Kalifornii w wieku 65 lat[13][16].
Nagrody
Rok
|
Nagroda
|
Kategoria
|
Film
|
Inni wykonawcy
|
1977
|
AFAA Award
|
Najlepszy aktor drugoplanowy[17]
|
Coming of Angels (1976)
|
–
|
1979
|
Erotic Movie Award Nagroda magazynu „Hustler”
|
Najlepszy aktor[18]
|
Sensual Encounters of Every Kind (1978)
|
–
|
Najbardziej utalentowany mineciarz[18]
|
The Other Side of Julie (1978)
|
–
|
1980
|
AFAA Award
|
Najlepszy aktor[17]
|
Talk Dirty to Me (1979)
|
–
|
CAFA Award
|
Najlepszy aktor[17]
|
–
|
1981
|
AFAA Award
|
Najlepszy aktor[17]
|
Wicked Sensations (1979)
|
–
|
1982
|
AFAA Award
|
Najlepszy aktor
|
Talk Dirty to Me 2 (1981)
|
–
|
CAFA Award
|
Najlepszy aktor[17]
|
–
|
1983
|
Erotic Movie Award Nagroda magazynu „Hustler”
|
Najlepszy aktor[19]
|
Nothing to Hide 1 (1981)
|
–
|
1984
|
AFAA Award
|
Najlepszy aktor[17]
|
Dixie Ray (1983)/ Every Woman has a Fantasy (1984)
|
–
|
XRCO Award
|
Najlepsza scena w parze[17]
|
Every Woman has a Fantasy (1984)
|
Rachel Ashley
|
1985
|
AVN Award
|
Najlepszy aktor drugoplanowy - film[17]
|
Firestorm (1984)
|
–
|
AFAA Award
|
Najlepsza aktor drugoplanowy[17]
|
Taboo 4 (1984)
|
–
|
1986
|
XRCO Award
|
Najlepszy aktor[17]
|
Every Woman has a Fantasy 2 (1985)
|
–
|
1987
|
XRCO Award
|
Najlepszy reżyser wideo[20]
|
Nightshift Nurses (1985)
|
–
|
1988
|
AVN Award
|
Najlepszy aktor - film[20]
|
Firestorm 2 (1987)
|
–
|
XRCO Award
|
Najlepszy aktor[20]
|
Beauty and the Beast (1987)
|
–
|
Najlepszy reżyser[20]
|
Catwoman (1987)
|
–
|
1989
|
AVN Award
|
Najlepszy reżyser wideo[20]
|
–
|
Najlepszy scenariusz[20]
|
–
|
1992
|
XRCO Award
|
Najlepszy film[20]
|
Chameleons: Not The Sequel (1991)
|
–
|
Hot d’or
|
Najlepszy reżyser zagraniczny
|
Curse of the Cat Woman (1991)
|
–
|
1994
|
XRCO Award
|
Najlepszy reżyser[20]
|
–
|
–
|
Najlepszy film[20]
|
Dog Walker (1993)
|
–
|
1995
|
AVN Award
|
Najlepszy reżyser[20]
|
–
|
Najlepszy scenariusz[20]
|
–
|
Najlepszy reżyser wideo[20]
|
Bad Habits (1994)
|
–
|
1998
|
AVN Award
|
Najlepsza realizacja[20]
|
John Leslie’s Fresh Meat 4 (1997)
|
–
|
XRCO Award
|
Najlepszy reżyser[20]
|
–
|
–
|
1999
|
AVN Award
|
Najlepsza realizacja[20]
|
John Leslie’s Fresh Meat 5 (1998)
|
–
|
Najlepszy reżyser wideo[20]
|
The Lecher 2 (1998)
|
–
|
2000
|
AVN Award
|
Najlepsza realizacja[20]
|
The Voyeur 12 (1999)
|
–
|
2018
|
Raven’s Eden Award
|
Aleja Sław (Hall of Fame)[21]
|
–
|
–
|
Przypisy
Bibliografia