Michał de la Mars, Michał Delamars (ur. 9 lipca 1668 w Krakowie , zm. 7 marca 1725) – polski duchowny rzymskokatolicki , biskup pomocniczy kamieniecki i chełmski , kantor chełmski, oficjał i archidiakon oraz proboszcz lubelski[1]
4 lutego 1699 przyjął święcenia prezbiteriatu .
20 grudnia 1723 papież Innocenty XIII prekonizował go biskupem pomocniczym kamienieckim i chełmski oraz biskupem in partibus infidelium tricomskim . 28 stycznia 1725 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa krakowskiego Konstantego Felicjana Szaniawskiego . Współkonsekratorami byli biskup-elekt chełmski Jan Feliks Szaniawski oraz biskup pomocniczy poznański Bernard Gozdzki .
Krótko po otrzymaniu sakry, 7 marca 1725, zmarł. Pochowany został w podziemiach archikatedry św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie . Podczas prac archeologicznych w 2013 odnaleziono jego grób[2]
Przypisy
↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 71.
↑ Co kryją krypty w katedrze? . Lubelski Gość Niedzielny. [dostęp 2018-11-02]. (pol. ) .
Bibliografia
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy