Michał Zioło (ur. 16 maja 1961 w Tarnobrzegu^[1]) – polski trapista.

W 1980 roku wstąpił do dominikanów, gdzie w 1987 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W pierwszych latach pracy duszpasterskiej związany z poznańskim wydawnictwem W Drodze. W latach 1989–1995 był duszpasterzem akademickim w Gdańsku oraz duszpasterzem dzieci autystycznych i upośledzonych tzw. "Muminków". Współtworzył także Fundację i Dom "Na skraju", gdzie pomoc znalazły dzieci z rozbitych rodzin. Ze studentami ze swojego duszpasterstwa prowadził Bank Otwartych Serc – pomoc dla ludzi ubogich. Był również organizatorem corocznych dni modlitw w intencji pojednania polsko-żydowskiego na terenie byłego hitlerowskiego obozu zagłady w Brzezince.

W tym samym czasie współpracował z telewizją, przygotowując dla niej komentarze do Biblii i programy dla dzieci, zaś w Radiu Plus prowadził codzienną audycję "Okno", skierowaną do ludzi chorych.

W 1995 roku przeszedł do trapistów. Pierwszy staż odbył we wspólnocie monastycznej w Fezie w Maroku, gdzie zetknął się z przeorem Notre Dame d'Atlas w Tibhirine w Algierii – Christianem de Chergé. W tym też klasztorze miał odbyć swój nowicjat, jednakże na przeszkodzie stanął mu brutalny atak na tamtejszych zakonników. W nocy z 26 na 27 marca 1996 roku grupa terrorystów z Islamskiej Grupy Zbrojnej uprowadziła siedmiu trapistów, których 21 maja brutalnie zamordowała. W Tibhirine ocalało dwóch mnichów, z rąk jednego z nich – Jean-Pierre'a Schumachera – Michał Zioło 7 kwietnia 1997 roku przyjął habit trapisty.

Kolejny rok spędził we francuskim opactwie Aiguebelle w Montjoyer w departamencie Drôme. W latach 1998–2001 próbował z grupą zakonników przywrócić do życia zakonnego w Tibhirine. Staraniom tym przeciwne były władze algierskie, toteż przełożeni rozwiązali miejscową wspólnotę i przenieśli ją do Maroka. W 2000 roku złożył w zakonie we Francji wieczyste śluby, a od września 2001 roku został mistrzem nowicjatu w opactwie Notre Dame d'Aiguebelle w Montjoyer.

Współpracuje z "Tygodnikiem Powszechnym", "W Drodze", "Znakiem", "Toposem", "Pastores", "Gwiazdą Morza" oraz "Azymutem". Jest także autorem bajek dla dzieci niewidomych i projektantem ilustracji odczytywanych przez dotyk.

• Inne sprawy, 1995;
• Pchle nutki, 1998, Jarosław Zioło OP, Michał Zioło OP, W Drodze;
• Wiersze, 1999, W Drodze;
• Bobry Pana Boga, W Drodze;
• Mamo, mamo, ile kroków mi darujesz?, 2002;
• Lekarstwo życia, 2002, Michał Zioło OCSO, Maciej Zięba OP, W Drodze;
• Jedyne znane zdjęcie Boga, 2003, W Drodze;
• Liście, listki, listy, 2004, W Drodze;
• Obietnica otwartości, 2005, W Drodze;
• Listy do Lwa, 2008, W Drodze (nagrodzona w 2009 roku nagrodą Feniks);
• Dziennik Galfryda, 2009, W Drodze;
• Inne sprawy, 2010, W Drodze;
• Mamo, mamo, ile kroków mi darujesz?, 2011, W drodze;
• Wigilia Profesora Norki, 2014, Stowarzyszenie Opieki Społecznej Bank Otwartych Serc w Gdańsku;
• Modlitwy wiecznego poniedziałku, 2016, W drodze;
• Piosenka humbaka, Poznań: Wydawnictwo W drodze, 2017; ISBN 978-83-7906-118-1;
• Po co światu mnich? - wywiad-rzeka Romana Bieleckiego i Katarzyny Kolskiej, Poznań: Wydawnictwo W drodze, 2018; ISBN 978-83-7906-241-6;
• Litery na piasku, 2019, Biblioteka "Więzi", ISBN 978-83-65424-61-7

• L'histoire des arbes voyagers
• Le roi de misère
• Le miracle de la tendresse, Dijon 2002

• Strona poświęcona o. Michałowi Ziole OCSO. akson.sgh.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].