Michał Żurawski (aktor)

Michał Żurawski
Ilustracja
Michał Żurawski (2013)
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1979
Zabrze

Zawód

aktor

Współmałżonek

Roma Gąsiorowska
(2010–2024; rozwód)

Lata aktywności

od 2001

Multimedia w Wikimedia Commons

Michał Żurawski (ur. 2 lipca 1979 w Zabrzu) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, radiowy i dubbingowy. Brat aktora Piotra Żurawskiego.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Zabrzu w rodzinie pochodzenia żydowskiego i tatarskiego[1][2]. Jego ojciec, Janusz Żurawski, był zapaśnikiem[3]. Rodzina jego matki pochodziła ze Śląska, a ojca – z Kresów[4]. Jego młodszy brat Piotr (ur. 14 października 1985) został też zawodowym aktorem[5]. Wychował się w tradycji katolickiej[6], a jako 15-latek zaczął się interesować innymi kulturami i religiami, w tym buddyzmem[7].

W latach 1994–1998 uczęszczał do IV Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Chorzowie[8]. Jego talent aktorski ujawnił się w trakcie nauki w liceum podczas organizowanego corocznie Tygodnia Kulturalnego, gdzie brał udział w przedstawieniach teatralnych i kabaretach przygotowywanych przez uczniów. Choć planował studiować na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, ostatecznie podjął studia w Akademii Teatralnej w Warszawie, które ukończył w 2002[9].

Kariera

Żurawski na planie filmu Karbala (2014)

Podczas studiów zadebiutował na profesjonalnej scenie warszawskiego Teatru Narodowego jako jeden z chóru w sztuce Arystofanesa Żaby (2002) w reżyserii Zbigniewa Zamachowskiego. Następnie wystąpił w Teatrze Rozmaitości w Warszawie w przedstawieniach: Made in China Marka O’Rowe’a (2002) w reż. Redbada Klynstry w roli Paddy’ego, Electronic City Falka Richtera (2003) w reż. Redbada Klynstry u boku Piotra Ligienzy, Zszywanie Anthony’ego Neilsona (2004) w reż. Anny Augustynowicz jako Stu oraz 2007: Macbeth (2005) wg tragedii Williama Shakespeare’a w reż. Grzegorza Jarzyny w roli Macduffa.

Brał udział w spektaklach Teatru Telewizji: Hamlet (2004) w reż. Łukasza Barczyka w roli Marcellusa, Teorban Christiana Siméona (2009) w reż. Marii Zmarz-Koczanowicz jako Michel i Kontrym Marka Pruchniewskiego (2011) w reż. Marcina Fischera jako oficer.

Pierwszy raz na telewizyjnym ekranie wystąpił w serialu TVP2 Na dobre i na złe (2002) jako pacjent Filip Krawczyk, który został ranny podczas wybuchu gazu. W wydanym na DVD filmie fantasy Serce gór (2004) pojawił się jako Skaar. W kolejnych latach grał epizodyczne lub drugoplanowe role w popularnych serialach telewizyjnych: Samo życie (2004–2005), Egzamin z życia (2005–2007), Fala zbrodni (2006), Kryminalni (2006), Magda M. (2006–2007), Pitbull (2008), Ojciec Mateusz (2009, 2014), Czas honoru (2013) i Strażacy (2015–2016). W niezależnym filmie Dominika Matwiejczyka Czarny (2008) został zaangażowany do roli tytułowej. Następnie zagrał w filmach: W ciemności (2011), Kac Wawa (2011), Jeziorak, Miasto 44 (2014), Karbala (2015) i Jestem mordercą (2016), 53 wojny (2018), (Nie)znajomi (2019) i Chrzciny (2020).

W Teatrze Polskiego Radia wystąpił w słuchowiskach: Ogień Marka Harny’ego (2013) w reż. Marka Wortmana jako Józef Kuraś, ps. Ogień, Rodzina, czyli Uczynki miłosierne Pawła Sali (2015) jako Adam oraz Front Krzysztofa Bizia (2018) w reż. Waldemara Modestowicza jako Mężczyzna 1 oraz Anna Karenina Lwa Tołstoja (2019) w reż. Katarzyny Michałkiewicz jako Aleksiej Wroński.

W 2016 w parze z Ludwikiem Borkowskim zwyciężył w finale pierwszej edycji programu Azja Express w TVN[10].

W serialu TVP1 Bodo (2016) został obsadzony jako Karl von Stein Kawetzky, agent Reri (Patricia Kazadi). W serialu produkcji Canal+ Kruk. Szepty słychać po zmroku (2018) i jego kontynuacji Kruk. Czorny woron nie śpi (2021) w reż. Macieja Pieprzycy wcielił się w tytułową postać inspektora łódzkiego wydziału kryminalnego Adama Kruka. Status gwiazdy przyniosła mu rola żydowskiego boksera Jakuba Szapiro, marzącego o tytule „króla Warszawy” w serialu kryminalnym Canal+ Król (2020) w reżyserii Jana P. Matuszyńskiego na podstawie powieści Szczepana Twardocha pod tym samym tytułem.

Życie prywatne

10 kwietnia 2010 poślubił aktorkę Romę Gąsiorowską, z którą ma syna Klemensa i córkę Jadwigę[11][12]. Gąsiorowska w 2024 potwierdziła rozstanie z mężem[13]. Żurawski ma też syna Leona[12] z poprzedniego związku.

Jest kibicem Ruchu Chorzów[14].

Filmografia

Obsada

Dubbing

Przypisy

  1. ↑ Marcin Wikło: Wywiad z Michałem Żurawskim. W Polityce, 2014-04-24. [dostęp 2019-11-10].
  2. ↑ „Król”: Bracia Żurawscy przyznają się do żydowskich i tatarskich korzeni!. interia.pl, 8 listopada 2020. [dostęp 2019-11-10].
  3. ↑ Maja Migoń: Michał Żurawski o trudnym dzieciństwie i małżeństwie. „Byłem przekonany, że nigdy się nie ożenię…”. Jastrząb Post, 20 listopada 2016. [dostęp 2019-11-10]. (pol.).
  4. ↑ Iwona Zgliczyńska: Michał Żurawski o trudnym dzieciństwie i małżeństwie z Romą. Party.pl, 20 listopada 2016. [dostęp 2019-11-10]. (pol.).
  5. ↑ Ma młodszego brata, który wciąż go „małpuje”. Z jakim skutkiem?. Styl.pl. [dostęp 2021-04-20]. (pol.).
  6. ↑ Artur Zaborski: Żurawski: dla religii i wiary dalibyśmy się pokroić. „Przegląd”, 29 sierpnia 2021. [dostęp 2021-10-10].
  7. ↑ Anna Tatarska: Michał Żurawski: nie ma w życiu przypadków. Onet.pl, 8 lipca 2021. [dostęp 2021-07-10].
  8. ↑ Olga Krzyżyk: Chorzów: Dzień Patrona w IV Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie. „Dziennik Zachodni”, 9 grudnia 2017. [dostęp 2021-07-09].
  9. ↑ Zygmunt Molik: Akademia Teatralna Warszawa 2002. EwaOleszkoMolik-Zygmunt.com, 10 stycznia 2016. [dostęp 2021-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-08)]. (pol.).
  10. ↑ Sergiusz Królak: „Azja Express”: zobacz, kto się pojawi w nowym programie TVN. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2016-06-16. [dostęp 2016-09-22]. (pol.).
  11. ↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 12, 24 marca 2016, s. 34–35.
  12. ↑ a b Monika Karbarczyk: Michał Żurawski: dzieci mnie lubią. mamotoja.pl, 2014-09-16. [dostęp 2016-10-01].
  13. ↑ O "cichym" rozwodzie nie ma już mowy. Wieści z domu aktorów [online], swiatseriali.interia.pl [dostęp 2024-11-24].
  14. ↑ Bogdan Kalus i Michał Żurawski przed kamerą Ruch TV [online], Oficjalny serwis internetowy Ruchu Chorzów [dostęp 2021-04-20] (pol.).
  15. ↑ Szpitala psychiatrycznego.
  16. ↑ Brat Pawła po operacji plastycznej twarzy.
  17. ↑ Strażnik więzienny.

Bibliografia

Linki zewnętrzne