Mewa ochocka[4] (Larus schistisagus) – gatunek dużego ptaka z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący wybrzeża północno-wschodniej i wschodniej Azji oraz zachodniej Alaski. Nie jest zagrożony wyginięciem[3].
Wyjątkowo pojawia się w Europie[8]; w Polsce stwierdzona po raz pierwszy w 2017 roku[9][10] (obserwacja z roku 2016[11] nie uzyskała akceptacji Komisji Faunistycznej[12]).
Morfologia
Długość ciała: 55–67 cm; rozpiętość skrzydeł: 132–148 cm; masa ciała: 1050–1700 g[13]. Obie płcie mają podobne upierzenie, choć samice są nieco mniejsze[13].
Osobnik młodociany
Pożywienie
Podobnie jak inne mewy, mewa ochocka jest wszystkożerna – żywi się głównie rybami i morskimi bezkręgowcami, ale nie gardzi padliną, odpadkami, gryzoniami, a nawet owadami. Może rabować gniazda, a czasami także odbierać zdobycz innym morskim ptakom (kleptopasożytnictwo)[7].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę ochocką za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie jest dokładnie znana; w 2006 roku zgrubnie szacowano, że zawiera się w przedziale 25 000 – 1 000 000 osobników. Trend liczebności populacji również nie jest znany[3][7].
