Od roku 1942 Shehu był członkiem albańskiego ruchu oporu oraz członkiem Albańskiej Partii Komunistycznej. W 1943 został wybrany na członka Komitetu Centralnego Partii. W latach 1943–1944 był dowódcą 1 Brygady Partyzanckiej, po czym został dowódcą dywizji Armii Wyzwolenia Narodowego. W latach 1944 do 1945 był członkiem Antyfaszystowskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (pełniącego funkcję tymczasowego rządu).
W roku 1948 Shehu uczestniczył w czystkach mających na celu usunięcie z partii elementów „chcących odseparować Albanię od Związku Radzieckiego”. Uczyniło go to najbliższym współpracownikiem Envera Hoxhy, pozostawał jednak w jego cieniu.
Od 1948 członek Komitetu Centralnego i Biura Politycznego Albańskiej Partii Pracy, w 1948 minister transportu, w latach 1948–1953 sekretarz Komitetu Centralnego. Opuścił to stanowisku 24 czerwca 1953, kiedy został wicepremierem oraz ministrem spraw zagranicznych (a także szefem tajnej policji Sigurimi). W roku 1954 zastąpił Envera Hoxhę na stanowisku premiera. Od 1974 pełnił także funkcję ministra obrony. Shehu był uważany za prawą rękę Hodży i drugą co do ważności osobę w państwie.
Shehu przygotował sojusz chińsko-albański, w wyniku którego nastąpiło zerwanie stosunków ze Związkiem Radzieckim (grudzień 1961).
W 1981 roku Shehu oponował przeciw izolacjonistycznej polityce Hoxhy (pogłębionej po zerwaniu w 1976 współpracy z Chinami). Prawdopodobnie w wyniku tego sprzeciwu został uznany i ogłoszony jugosłowiańskim szpiegiem. 17 grudnia 1981 został znaleziony martwy w sypialni w swoim domu w Tiranie z kulą w głowie. Oficjalnie za przyczynę śmierci uznano samobójstwo w wyniku załamania nerwowego. Samobójstwo według prawa albańskiego uznawane było za przestępstwo. Shehu został uznany za „wroga publicznego”.
Po śmierci Shehu ogłoszono agentem nie tylko jugosłowiańskich służb specjalnych, ale także CIA i KGB. Shehu zniknął z kart oficjalnej historii Albanii.
Istnieją hipotezy[potrzebny przypis], że Shehu został zabity na zlecenie Hoxhy. Kontrowersje wokół śmierci Shehu zainspirowały Ismaila Kadare do napisania powieści Pasardhesi (Następca).
Wdowa po Mehmecie Shehu – Fiqrete oraz jego dwóch synów (Skender i Bashkim) zostali uwięzieni bez jakiegokolwiek powodu. Najstarszy syn popełnił samobójstwo, żona zmarła w obozie w 1988. Pozostali dwaj synowie opuścili więzienie w 1991.
Po opuszczeniu więzienia młodszy syn Shehu, Bashkim, rozpoczął poszukiwanie szczątków ojca. 21 lipca 2001 ogłosił, że zostały one odnalezione we wsi Ndroq, nad rzeką Erzen.
Przypisy
Bibliografia
Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. I.B. Tauris: 2013, s. 409. ISBN 978-1-78076-431-3.
.jpg)
.svg)
