Margareta Klopstock
Margareta Klopstock (ok. 1755)
|
| Data i miejsce urodzenia
|
16 marca 1728
Hamburg
|
| Data i miejsce śmierci
|
28 listopada 1758
Hamburg
|
| Zawód, zajęcie
|
poetka, pisarka
|
|
|
Margareta "Meta" Klopstock (ur. 16 marca 1728 w Hamburgu, zm. 28 listopada 1758 tamże) – niemiecka poetka i pisarka okresu rokoko oraz sentymentalizmu[1].
Życiorys
Była najmłodszą córką kupca Petera Mollera (zm. 1735). Wykazywała się talentem językowym, znała francuski, angielski, włoski i łacinę[1]. Była wyznania ewangelickiego[potrzebny przypis].
Po śmierci ojca matka Margarety ponownie wyszła za mąż. Do 1754 Margareta mieszkała u najstarszej siostry Elisabeth (1722–1788), żonatej z kupcem Benedictem Schmidtem[potrzebny przypis].
W 1750 Margareta przeczytała pierwsze 3 pieśni Mesjady Friedricha Gottlieba Klopstocka. W kolejnym roku za pośrednictwem przyjaciela Nikolausa Dietricha Giseke poznała autora. Spotkali się w Hamburgu i od tej pory zaczęli korespondować[1]. W dniu 10 czerwca 1754 Margareta i Friedrich wzięli ślub w Kopenhadze[potrzebny przypis]. Poeta uwiecznił żonę w postaci Cidli, bohaterki licznych od[2]. Liczył się z krytyką twórczości, o którą prosił żonę[potrzebny przypis]. Wywierała ogromny wpływ na twórczość męża[1].
Margareta była szanowana w środowisku artystycznym Hamburga. Przyjaźniła się z Johannem Adolfem Schlegelem, Karlem Christianem Gärtnerem, Johannem Arnoldem Ebertem i Johannem Wilhelmem Ludwigiem Gleimem[potrzebny przypis]. Od 1757 korespondowała z Samuelem Richardsonem[3].
Zmarła przy porodzie w wieku 30 lat[1]. Syn urodził się martwy. Oboje 15 czerwca 1759 zostali pochowani na cmentarzu przy kościele Christianskirche w Ottensen. Siostra Margarety, Elisabeth Schmidt, wraz z Cathariną Margarethą Dimpfel z Mollerów 6 grudnia 1759 posadziły przy grobie dwie lipy. Zachowała się jedna z nich[potrzebny przypis].
W 15. pieśni Mesjady pojawia się opis śmierci Cidlis, który Klopstock oparł na śmierci żony. Kiedy w 1803 zmarł, został pochowany obok żony i syna[potrzebny przypis].
Twórczość literacka
Wydawała swoje pisma pod pseudonimem Margaretha[3]. W listach między małżonkami, które się zachowały, widać typowe cechy okresu rokoko: figlarne formy, zefiry, gracje, sylfy, gołębica anakreontyczna. Tematem często była radość życia, zabawa na sankach, jazda na łyżwach. Flirt to podstawą wielu listów miłosnych między małżonkami. Jednocześnie w listach Margarety zauważyć można wrażliwość, sentymentalną poetykę (nagromadzenie emocjonalnych wykrzykników) oraz narastający z czasem realizm opisów i liczne anegdoty[potrzebny przypis].
Margareta nie planowała publikacji listów, choć są one, jak generalnie epistolografia epoki, artystycznymi dziełami, które czytało się w kręgu znajomych}[potrzebny przypis]. Jest uważana za najwybitniejszą autorkę listów swoich czasów[1].
W 1757 napisała sentymentalny dramat Der Tod Abels (Śmierć Abla). W tym samym roku powstały Briefe von Verstorbenen an Lebendige (Listy od zmarłych do żywych)[potrzebny przypis].
W 1759 ukazały się pisma Margarety: hymny i dialogi, m.in. rozmowy z mężem o motywach twórczości literackiej. W 1816 opublikowano jej esej Ein Brief über die Moden (List o modzie) krytykujący ludzką próżność[potrzebny przypis].
Została na nowo odkryta w 1950[potrzebny przypis].
Przypisy
Bibliografia
- Ludwig Brunier, Meta und Klopstock, Hamburg 1860.
- Carl Christian Redlich, Klopstock, Friedrich Gottlieb, [w:] Allgemeine Deutsche Biographie, t. 16, Leipzig 1882, s. 211–226.
- Hermann Tiemann, Meta Klopstock. Briefwechsel mit Klopstock, ihren Verwandten und Freunden, t. 1–3, Hamburg 1956.
- Franziska i Hermann Tiemann, Geschichte der Meta Klopstock in Briefen, Bremen 1962.
- Gérard Dautzenberg, Mon coeur aurait encore tant de choses à vous dire. Meta et Klopstock, un couple célèbre de la littérature allemande, Paris 1990.
- Tanja Reinlein, Der Brief als Medium der Empfindsamkeit, Würzburg 2003.
