Marek Wojciech Lasota (ur. 14 maja 1960 w Olkuszu) – polski publicysta, polityk, historyk i samorządowiec, poseł na Sejm I kadencji, pracownik Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie, dyrektor Muzeum Armii Krajowej w Krakowie.
Życiorys
W 1984 ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował tam również filmoznawstwo. Kształcił się także w latach 1982–1984 na Wydziale Historii Kościoła Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2008 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy pt. Kardynał Karol Wojtyła w dokumentach aparatu bezpieczeństwa PRL.
Jest publicystą, autorem i redaktorem publikacji książkowych: Donos na Wojtyłę (otrzymał za nią nagrodę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich „Feniks”) oraz Kościół zraniony. Proces księdza Lelity i sprawa kurii krakowskiej (wspólnie z Filipem Musiałem), poświęconych historii PRL oraz działaniom komunistycznych służb wobec Kościoła katolickiego. Tej samej tematyce poświęcone są jego publikacje prasowe, m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Arcanach”, „Gościu Niedzielnym” i innych. Jest również współautorem, konsultantem i uczestnikiem programów telewizyjnych i radiowych poświęconych tej tematyce, a także prezenterem programów w TVP Historia. Wygłosił kilkadziesiąt wykładów i odczytów na temat biografii Jana Pawła II, kościoła w państwie komunistycznym oraz represji wobec środowisk twórczych i dziennikarskich w Krakowie.
W 1978 współpracował ze środowiskiem krakowskiego SKS, następnie współtworzył we wrześniu 1980 struktury Niezależnego Zrzeszenia Studentów na UJ, był członkiem zarządu uczelnianego tej organizacji. W okresie stanu wojennego wchodził w skład kierownictwa działającej w konspiracji Krakowskiej Komisji Wykonawczej NZS. W 1989 pracował w sekcji informacji zarządu Regionu Małopolska NSZZ „Solidarność”.
W 1991 został wybrany do Sejmu I kadencji z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum, z którego odszedł po kilkunastu miesiącach. Pełnił funkcję sekretarza Sejmu, został wiceprzewodniczącym polsko-indyjskiej grupy międzyparlamentarnej, pracował m.in. w Komisji Edukacji, Nauki i Postępu Technicznego. Był później członkiem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.
Od 1995 do 1996 pracował w strukturach podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych, następnie w latach 1996–2000 był dyrektorem katolickiego liceum w Dąbrowie Górniczej. Od 2000 pozostaje zatrudniony w Biurze Edukacji Publicznej Oddziału IPN w Krakowie, kierując pracami edukacyjnymi, wydawniczymi i wystawienniczymi. W listopadzie 2007 zastąpił Ryszarda Terleckiego na stanowisku dyrektora krakowskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Został też wykładowcą w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie.
Członek Inicjatywy Małopolskiej im. króla Władysława Łokietka, Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, Stowarzyszenia NZS 1980 oraz Bractwa św. Benedykta. Został członkiem kapituły Medalu „Niezłomnym w słowie”[1].
Od 2002 do 2010 sprawował mandat radnego sejmiku małopolskiego (z ramienia Platformy Obywatelskiej). Nie uzyskał reelekcji na kolejną kadencję, jednak ponownie objął mandat radnego w 2011, zastępując jednego z nowo wybranych parlamentarzystów[2].
W 2014 został zaprezentowany jako kandydat Prawa i Sprawiedliwości na prezydenta Krakowa[3]. W drugiej turze głosowania przegrał z Jackiem Majchrowskim, uzyskał natomiast mandat radnego miejskiego w Krakowie[4], obejmując następnie funkcję wiceprzewodniczącego rady miejskiej[5]. Zrezygnował z mandatu w trakcie kadencji w związku z objęciem w 2017 funkcji dyrektora Muzeum Armii Krajowej w Krakowie[6].
W 2017 został członkiem Rady Muzeum przy Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu[7]. W kwietniu 2021 złożył rezygnację z członkostwa w tej radzie w geście sprzeciwu wobec włączenia do niej Beaty Szydło[8].
Odznaczenia
W 2013 został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[9], a w 2017 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[10].
Wyniki wyborcze
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
