PROFILPELAJAR.COM

Magelanka rudogłowa
	Chloephaga rubidiceps
	P.L. Sclater, 1861
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	blaszkodziobe
Rodzina	kaczkowate
Podrodzina	kaczki
Plemię	Tadornini
Rodzaj	Chloephaga
Gatunek	magelanka rudogłowa
Synonimy
	Chloëphaga rubidiceps P.L. Sclater, 1861;
	Chloëphaga rubidiceps P.L. Sclater, 1861;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Magelanka rudogłowa^[4] (Chloephaga rubidiceps) – gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący południową część Ameryki Południowej i Falklandy. Monotypowy^[5]. Nie jest zagrożony.

Zasięg występowania

Lato: południowa Patagonia oraz Ziemia Ognista. Zima: niziny środkowej Patagonii i południowej Pampy. Na Falklandach żyje populacja osiadła.

Morfologia

Długość ciała: 45^[6]–59^[7] cm (samiec jest większy od samicy).

Samiec i samica nie różnią się wyglądem. Ich głowa jest czerwonawobrązowa z niezbyt wyraźną białą obrączką wokół oka. Ich dość krótki dziób jest czarny^[7]. Nogi pomarańczowe, z czarnymi plamkami na kolanach i stopach^[7]. Podczas lotu są widoczne białe lotki drugiego rzędu oraz biała plama na ramieniu. Lusterko brązowozielone z metalicznym połyskiem. Sterówki czarne^[6].

Ekologia

Siedlisko: Na Falklandach otwarte, podmokłe łąki, a w Patagonii słodkowodne bagna. Na zimowiskach pastwiska, łąki i pola uprawne.
Lęgi i zachowanie: Zakładają gniazda we wrześniu i październiku, wśród traw bądź kamieni. Samica znosi 5–8 jaj. Wysiaduje je 29–30 dni. W tym czasie samiec strzeże gniazda. Pisklęta są wodzone przez oboje rodziców. Usamodzielniają się po 70 dniach, a są dojrzałe po trzech latach. Tworzą dozgonnie wierne pary. W czasie lęgów są terytorialne.
Wydawane dźwięki: Samiec wydaje wysokie, gwiżdżące dźwięki, natomiast samica niższe, krótkie kwakanie^[7].
Pożywienie: Korzenie, liście, łodygi, trawy i turzyce.

Status i zagrożenia

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje magelankę rudogłową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). W 2006 roku organizacja Wetlands International szacowała liczebność światowej populacji na 43–82 tysiące osobników. Globalny trend liczebności uznawany jest za spadkowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne^[3]^[8].

W 1960 roku magelanka rudogłowa została ogłoszona szkodnikiem przez rząd argentyński, gdyż żerowała na kukurydzy i pszenicy, a także konkurowała o trawę z owcami i bydłem. Później w Patagonii wprowadzono nibylisy argentyńskie, które magelankom wyjadały jaja i pisklęta. W rezultacie populacja na kontynencie znacznie zmalała. Populacja na Falklandach, mimo polowań, dalej ma się dobrze^[3]^[8].

Przypisy

↑ Chloephaga rubidiceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ D. Lepage: Ruddy-headed Goose Chloephaga rubidiceps. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-01-29]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Chloephaga rubidiceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tadornini Reichenbach, 1849-50 (wersja: 2021-04-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-16].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
↑ ^a ^b Magelanka rudogłowa (Chloephaga rubidiceps) [online], www.ptakiozdobne.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16] .
↑ ^a ^b ^c ^d Ruddy-headed goose videos, photos and facts - Chloephaga rubidiceps [online], ARKive [zarchiwizowane z adresu 2019-01-31] (ang.).
↑ ^a ^b Species factsheet: Chloephaga rubidiceps. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).