PROFILPELAJAR.COM

Maciej Maciejewski
Data i miejsce urodzenia	1 października 1914 ; Augustów
Data i miejsce śmierci	17 maja 2018 ; Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1938–2008
	Zespół artystyczny
	Teatr Polski w Warszawie
	Odznaczenia

Maciej Maciejewski (ur. 1 października 1914 w Augustowie, zm. 17 maja 2018 w Warszawie^[1]) – polski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny.

Życiorys

W latach 1936–1938 kształcił się w Studiu Operowym przy Operze Warszawskiej. W 1938 debiutował na scenie partią Janusza w Halce według Stanisława Moniuszki. Brał udział w kampanii wrześniowej, w trakcie której został ranny. W latach 1940–1941 przebywał w Grodnie, gdzie występował w polskim Teatrze Lalki i Aktora. W 1941 wrócił do Warszawy, podejmując pracę w Banku Cukrowniczym.

W 1946 ukończył studia aktorskie w studiu Iwo Galla w Krakowie, a w 1947 zdał egzamin eksternistyczny. Już wcześniej w latach 1944–1946 grał w Krakowie w: Teatrze Rapsodycznym i Teatrze Groteska. W latach 1946–1948 przebywał w Gdyni występując w Teatrze Wybrzeże, a w latach 1948–1949 był aktorem Teatru Wojska Polskiego w Łodzi. Od 1949 był związany ze scenami Warszawy: w latach 1956–1959 grał w Teatrze Dramatycznym, a w latach 1949–1956 i ponownie od 1959 był aktorem Teatru Polskiego. W 1978 przeszedł na emeryturę.

W filmie zadebiutował w 1951 roku rolą skrzypka Slavika w Młodości Chopina. Następnym filmem, w którym wystąpił był produkcyjniak Żołnierz zwycięstwa, gdzie pojawił się w epizodycznej roli oficera sztabowego. Najbardziej znany z roli porucznika „Gustawa” w filmie wojennym Kanał. Tą rolą zapisał się na stałe w kartach polskiej kinematografii. Zagrał jeszcze kilkadziesiąt drugoplanowych ról filmowych i telewizyjnych.

Wielokrotnie pojawiał się także w spektaklach Teatru Telewizji. Od 1958 do 2008 wziął udział w ponad 40 spektaklach.

Od 1951 do 2003 był związany z Teatrem Polskiego Radia.

Udzielał się także w dubbingu. Jego głosem mówił przysięgły nr 6 w polskiej wersji językowej filmu Dwunastu gniewnych ludzi z 1959 roku.

1 października 2014 świętował 100. urodziny. Uroczystości z tej okazji zorganizowano m.in. w siedzibie ZASP^[2]^[3].

Zmarł 17 maja 2018 w wieku 103 lat. Był najdłużej żyjącym polskim aktorem w historii^[4]. 25 maja został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie^[5] (kwatera E-20-15)^[6].

Filmografia

Filmy fabularne
Rok	Tytuł	Reżyser	Rola
1951	Młodość Chopina	Aleksander Ford	skrzypek Slavik
1953	Żołnierz zwycięstwa	Wanda Jakubowska	oficer sztabowy
1954	Pod gwiazdą frygijską	Jerzy Kawalerowicz	Władysław Tomczewski
1955	Podhale w ogniu	Jan Batory, Henryk Hechtkopf	Czepiec
1956	Kanał	Andrzej Wajda	porucznik „Gustaw”
1957	Prawdziwy koniec wielkiej wojny	Jerzy Kawalerowicz	kierownik budowy
1957	Wyspa wielkiej nadziei	Bohdan Poręba	narrator (głos)
1959	Dwunastu gniewnych ludzi	Seweryn Nowicki	przysięgły nr 6 (polski dubbing)
1959	Lunatycy	Bohdan Poręba	Kurowski
1960	Rzeczywistość	Antoni Bohdziewicz	prokurator Wolski
1964	Przerwany lot	Leonard Buczkowski	nauczyciel
1967	Wenus z Ille	Janusz Majewski	archeolog (głos)
1967	Zbrodnia lorda Artura Savile’a	Witold Lesiewicz	Mansfred
1967	Przeraźliwe łoże	Witold Lesiewicz	barman w kasynie
1967	Klub szachistów	Witold Lesiewicz	burmistrz
1970	Epilog norymberski	Jerzy Antczak	mecenas Horn
1972	Waterloo	Jerzy Twardowski	marszałek Michel Ney (polski dubbing)
1976	Ptaki, ptakom...	Paweł Komorowski	Rafał
1976	Ja, Klaudiusz	Izabella Falewiczowa	Pallas
1979	...Cóżeś ty za pani...	Tadeusz Kijański	emisariusz
1979	Racławice. 1794	Lucyna Smolińska, Mieczysław Sroka	Hugo Kołłątaj
1980	Polonia Restituta	Bohdan Poręba
1984	Cień już niedaleko	Kazimierz Karabasz	Zygmunt
1986	Maskarada	Janusz Kijowski
1987	Krótki film o zabijaniu	Krzysztof Kieślowski	prokurator
1988	Pożegnanie cesarzy	Roman Załuski	Wawrzek
1997	Brat naszego Boga	Krzysztof Zanussi	starzec
2000	Egoiści	Mariusz Treliński	starszy pan
Seriale telewizyjne
1971	Królowa Elżbieta	Zofia Dybowska-Aleksandrowicz	Gardiner (polski dubbing)
1973	Wielka miłość Balzaka	Wojciech Solarz	Gosselin (odc.1)
1977	Lalka	Ryszard Ber	policjant (odc. 8)
1978	Życie na gorąco	Andrzej Konic	Stanisław Majewski (odc. 4-5, 7)
1986	Piotr Wielki	Zofia Dybowska-Aleksandrowicz	Adrian (polski dubbing)
1994	Zespół adwokacki	Andrzej Kotkowski	Piotr Zieliński (odc. 11–12)
1998	Klan	Paweł Karpiński	mężczyzna, którego żona umiera na raka w hospicjum rozmawiający z Józkiem po śmierci Ewy (odc. 92, 100)
2001	Adam i Ewa	różni	profesor Walewski
2002	Samo życie	różni	profesor Pawlicki, wykładowca w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, nauczyciel pianistki Zofii Poniemirskiej