W Lusinie są dwie szkoły: podstawowa im. św. Jadwigi Królowej oraz prywatna, międzynarodowa szkoła International School of Kraków. Miejscowość dzielona jest na Lusinę Górną i Dolną.
W dawnej kaplicy dworskiej w Lusinie został odkryty średniowieczny, późnogotyckipoliptyk z rzeźbionymi i malowanymi przedstawieniami, składającymi się na trzy odsłony: codzienną, niedzielną i świąteczną. Na skrzydłach retabulum przedstawieni zostali święci, sceny Pasji oraz sceny z życia Marii i Chrystusa. Zabytek znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie jako Poliptyk z Lusiny pod numerem inwentarzowym MNK-I-80[8]. Wewętrzne skrzydła i szafa poliptyku zostały zdekompletowane w okresie II wojny światowej: do strat wojennych należą centralna płaskorzeźba, przestawiająca Świętą Rodzinę oraz scena z Legendy świętego Teofila z Adany[9].
Centralne, zaginione przedstawienie poliptyku zawierało przedstawienie Dzieciątka Jezus, Marii tkającej sukienkę Chrystusa oraz Józefa, ukazanego jako cieśla obrabiający drewno siekierą. Na zaginionej bocznej kwaterze widoczna była scena, gdy Maria wyzwala pokutnika z cyrografu, w którym wcześniej zaparł się Chrystusa i Matki Bożej, przebaczając mu winy i pomagając w ten sposób przygotować się do śmierci.
Pomimo że niekompletny, poliptyk z Lusiny stanowi jeden z ważnych przykładów małopolskich rzeźby i malarstwa pierwszych dekad XVI wieku, którego układ kompozycyjny i detale zdradzają między innymi wpływy sztuki Wita Stwosza[10].
↑Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2. Brak numerów stron w książce
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑W. Walanus, Wit Stwosz a późnogotycka rzeźba w Małopolsce - zarys problematyki, [w:] Wokół Wita Stwosza, red. Horzela, Dobrosława, Adam Organisty, Katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Krakowie 2005, s. 110-113.