Dwupostaciowe: górne owalne o długości 2–4 cm i szerokości 1,5–2,5 cm, niższe podłużne, lancetowate o długości 7,5–15 cm i szerokości 2–2,7 cm[5]. Grube, błyszczące, nagie lub z rzadka owłosione na nerwach od spodu[8].
Kwiatostanem jest grono, złożone z 2–20 zwieszonych, bezwonnych kwiatów[8], zebranych po dwa na każdej osi bocznej[5]. Niezróżnicowany na kielich i koronęokwiat składa się z sześciu pomarańczowych, mocno wywiniętych na zewnątrz, lancetowatych, mierzących 5–8 cm na 1–2 cm listków z krótkim paznokciem[8][5]. Przy nasadzie listków okwiatu zielone miodniki, którym towarzyszą rzadkie, ciemne plamki i długie brodawki[8][5]. Pręciki 4,5–5 cm długie, z pomarańczowymi pylnikami o długości 1,2–1,7 cm; szyjka słupka długości ok. 5 cm, zalążnia ok. 1,5 cm[8][5].
Wyróżniany jest podgatunek Lilium henryi var. citrinum Wallace[3], o żółtozielonych kwiatach[13].
Uprawa
Lilia Henry'ego jest uprawiana jako roślina ozdobna w ogrodach i parkach. W wyniku krzyżowania z innymi liliami powstało wiele mieszańców o zróżnicowanej barwie kwiatów.[14]
Wymaga podłoża zasadowego i głębokiego sadzenia cebul[10]. Jest stosunkowo łatwa w uprawie[8], dość odporna na choroby, choć mogą u niej występować mozaika wirusowa, zgnilizna cebul, szara pleśń[6] oraz rdza lilii, wywołana przez Uromyces lilii[15]. W przypadku chorób wirusowych może przetrwać wiele lat mimo bycia nosicielem[16]. Mrozoodporność: strefa 5[8].
Można ją rozmnażać wegetatywnie, oddzielając powstające na podziemnym odcinku pędu cebulki przybyszowe[17], lub otrzymując nowe cebule z łusek oddzielonych od cebuli matecznej[10]; a także generatywnie, przy czym nasiona wysiewać należy tuż po zbiorze, w przeciwnym razie czas kiełkowania może się wydłużyć nawet do roku[12].
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).