PROFILPELAJAR.COM

Liczebnik w języku angielskim – budowa i użycie liczebnika w języku angielskim. Zasadniczo liczebnik ma dwie formy: zwykłą i porządkową. Żadna z nich nie podlega odmianie.

Liczebniki główne

Liczebniki angielskie mogą być dwojakiego rodzaju: główne (cardinal numbers) i porządkowe (ordinal numbers). Liczebniki główne między 13 a 19 zakończone są na -teen: fifteen, sixteen. Liczebniki wyrażające pełne dziesiątki od 20 do 90 mają końcówkę -ty: twenty, sixty^[1]. Przed rzeczownikami może wystąpić one lub a/an^[2] She has a cat albo She has one cat. Przed hundred, thousand występuje a albo one, przy czym one jest bardziej formalne. Jeśli hundred i thousand są elementami liczb, stosowana jest liczba pojedyncza, jeśli są zwykłym rzeczownikiem, wtedy występują w liczbie mnogiej^[3]: That stereo is a hundred twenty quid. New house? But that costs thousands!

W nieformalnym języku liczby między 1100 a 1900 często przyjmują formę setki-dziesiątki, np. 1964 to nineteen sixty four. Powyżej miliona stosuje się albo liczebniki długiej skali, albo krótkiej skali.

Zero

Zero może w języku angielskim przyjmować następujące formy^[4]:

nought /nɔːt/, jest to forma charakterystyczna dla języka brytyjskiego
zero /ˈzɪərəʊ/, forma charakterystyczna dla angielszczyzny amerykańskiej. Przy mierzeniu temperatury forma ta obowiązuje również w Wielkiej Brytanii: Zero degrees Celsius is thirty two degrees Fahrenheit.
oh /əʊ/ używane jest przy podawaniu ciągu cyfr, np. numeru telefonu: My number is two-fife-seven-oh-triple three
nil używa się przy podawaniu wyników w grach zespołowych: After the first half Poland two, Romania nil.
love jest charakterystyczne dla wyników tenisowych (pochodzi od francuskiego słowa l`oeuf, oznaczającego jajko: Forty love, Radwanska to serve.

Numery telefonów

W numerach telefonów podaje się każdą cyfrę oddzielnie^[4]. Możliwe, i zalecane, jest użycie double dla dwóch i triple lub treble dla trzech jednakowych cyfr po sobie^[4]: two three oh double nine one triple (treble) six (230991666).

Liczebniki główne	Liczebniki porządkowe
1 (one)	1st (first)
2 (two)	2nd (second)
3 (three)	3rd (third)
4 (four)	4th (fourth)
5 (five)	5th (fifth)
6 (six)	6th (sixth)
7 (seven)	7th (seventh)
8 (eight)	8th (eighth)
9 (nine)	9th (nineth)
10 (ten)	10th (tenth)
11 (eleven)	11th (eleventh)
12 (twelve)	12th (twelfth)
13 (thirteen)	13th (thirteenth)
14 (fourteen)	14th (fourteenth)
15 (fifteen)	15th (fifteenth)
16 (sixteen)	16th (sixteenth)
17 (seventeen)	17th (seventeenth)
18 (eighteen)	18th (eighteenth)
19 (nineteen)	19th (nineteenth)
20 (twenty)	20th (twentieth)
21 (twenty one)	21st (twenty first)
22 (twenty two)	22nd (twenty second)
23 (twenty three)	23rd (twenty third)
30 (thirty)	30th (thirtieth)
40 (forty)	40th (fortieth)
50 (fifty)	50th (fiftieth)
60 (sixty)	60th (sixtieth)
70 (seventy)	70th (seventieth)
80 (eighty)	80th (eightieth)
90 (ninety)	90th (ninetieth)
100 (one hundred)	100th (hundredth)
200 (two hundred)	200th (two hundredth)
1000 (one thousand)	1000th (thousandth)
2000 (two thousand)	2000th (two thousandth)
1 000 000 (one million)	1 000 000th (millionth)
2 000 000 (two million)	2 000 000th (two millionth)

Liczebniki porządkowe

Cechą liczebnika porządkowego jest końcówka -th z wyjątkiem first, second i third. W przypadku liczebników większych niż 20, końcówkę -th otrzymuje tylko ostatnia cyfra: twenty fourth^[1]. Przeważnie przed liczebnikiem porządkowym umieszcza się przedimek określony the^[5].

Ułamki

1/2 to a/one half, 1/4 to one quarter. W przypadku ułamków zwykłych (vulgar fractions) licznik jest liczebnikiem głównym, mianownik porządkowym^[2]. Mianownik jest w liczbie mnogiej, jeśli licznik jest większy od 1: two thirds → dwie trzecie, one fifth → jedna piąta, 6 3/7 → six and three sevenths.

Przypisy

↑ ^a ^b Leech 2001 ↓, s. 326-329.
↑ ^a ^b Swan 2015 ↓, s. 361.
↑ Swan 2015 ↓, s. 365.
↑ ^a ^b ^c Swan 2015 ↓, s. 362.
↑ Sprytny słownik angielsko-polski, polsko-angielski. Kraków: Lingea, 2010, s. 696. ISBN 978-83-62169-02-3.

Bibliografia

Geoffrey Leech: An A – Z of English Grammar and Usage. Harlow: Longman, 2001, s. 61. ISBN 0-582-40574-2.
Michael Swan: Practical English Usage. Oxford: Oxford University Press, 2015, s. 81. ISBN 978-0-19-442098-3.