W 1933 r. aresztowany po raz pierwszy i po kilku dniach zwolniony[2]. W 1934 r. wstąpił na Uniwersytet Leningradzki[1]. W 1935 r. został wydalony i aresztowany „za związek z grupą przestępczą N.N. Punina(inne języki)”[1], zwolniono go jednak m.in. na skutek prośby Achmatowej u Stalina[1]. W 1937 r. został przywrócony na uczelnię[1], a w 1938 po raz trzeci aresztowany i skazany na 10 lat pobytu w obozie koncentracyjnym (łagrze)[1] (w 1939 r. wyrok skrócono do 5 lat)[1]. W 1944 r. zgłosił się na ochotnika do służby w Armii Czerwonej, z którą dotarł do Berlina[1]. W 1946 r. ukończył Wydział Historyczny jako eksternista[1], po czym rozpoczął aspiranturę[1]. W 1947 został skreślony z listy studentów[1]. W 1948 udało mu się obronić pracę doktorską (w ZSRR określaną jako dysertacja kandydacka)[1]. W 1949 r. został ponownie aresztowany i osadzony w łagrze na 10 lat[1]. Zwolniony w 1956[1]. W 1961 r. napisał swoją pierwszą Pracę habilitacyjną[1], po czym wykładał etnologię na Wydziale Geografii Uniwersytetu Leningradzkiego[3]. W 1974 obronił drugą pracę habilitacyjną[1].
