Od 1965 studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczestniczył w protestach studenckich w marcu 1968, był członkiem komitetu strajkowego studentów uczelni krakowskich. Za swoją działalność został aresztowany pod koniec kwietnia 1968 i we wrześniu tegoż roku skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywnę w kwocie 4000 zł. Ostatecznie powrócił na studia i w 1970 obronił pracę magisterską napisaną pod kierunkiem Kazimierza Wyki. W latach 1970–1974 pracował jako nauczyciel języka angielskiego w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Krakowie. Od 1974 pracował w Instytucie Literatury i Kultury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Tam w 1978 obronił pracę doktorską Kazimierz Wyka jako krytyk literacki w latach powojennych napisaną pod kierunkiem Ireneusza Opackiego.
Od 1980 był członkiem NSZZ „Solidarność”. Kierował Komisją Zakładową Związku w swoim miejscu pracy. W 1981 został redaktorem pisma Tygodnik Katowicki, wydawanego poza cenzurą przez Region Śląsko-Dąbrowski NSZZ „Solidarność”. Po ogłoszeniu stanu wojennego został internowany w dniu 18 grudnia 1981. Przebywał w zakładach karnych w Szerokiej i Uhercach. Został zwolniony w czerwcu 1982, ale uniemożliwiono mu powrót do pracy na uniwersytecie.
W kwietniu 1983 wyemigrował do Szwecji. W tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu w Sztokholmie. Od 1995 pracował tam jako profesor języka i literatury polskiej, w 2003 został dyrektorem Instytutu Slawistyki. W 2012 przeszedł na emeryturę. Od 2015 z powrotem mieszkał w Polsce[1].
