PROFILPELAJAR.COM

Lekarstwo na miłość
Gatunek	komedia kryminalna; komedia pomyłek
Rok produkcji	1966
Data premiery	20 lipca 1966
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Czas trwania	95 minut
Reżyseria	Jan Batory
Scenariusz	Joanna Chmielewska; Jan Batory
Główne role	Kalina Jędrusik; Andrzej Łapicki; Krystyna Sienkiewicz; Mieczysław Czechowicz
Muzyka	Andrzej Trzaskowski
Zdjęcia	Antoni Wójtowicz
Scenografia	Zdzisław Kielanowski
Kostiumy	Maria Karmolińska
Montaż	Krystyna Batory
Produkcja	Zespół Realizatorów Filmowych „Syrena”

Kalina Jędrusik, odtwórczyni roli Joanny

Lekarstwo na miłość – polska czarno-biała komedia kryminalna z 1966 w reżyserii Jana Batorego, wyprodukowana przez Zespół Realizatorów Filmowych „Syrena”, na podstawie powieści Klin (1964) Joanny Chmielewskiej i z Kaliną Jędrusik w głównej roli.

Fabuła

Warszawianka Joanna spędza całe godziny przy telefonie, czekając na spotkanie z ukochanym Januszem, którego podejrzewa o niestałość. Telefon ciągle dzwoni, ale połączenia to pomyłki. Z czasem okazuje się, że numer telefonu Joanny przypadkowo jest zbliżony do numeru skrzynki kontaktowej fałszerzy pieniędzy. Milicja Obywatelska (MO) zaczyna ją podejrzewać, a na zwiady incognito udaje się kapitan MO. Bohaterka w końcu z nudów i zdenerwowania odpowiada na szyfr, myląc godziny, w wyniku czego plan obrabowania banku przez szajkę kończy się katastrofą. Spóźnieni gangsterzy z zemsty napadają na mieszkanie Joanny i porywają ją, lecz wybucha między nimi sprzeczka w sprawie pozbycia się kobiety. Dochodzi między nimi do bójki, w wyniku której jeden po drugim tracą przytomność. Ostatni z nich zostaje uderzony przez Joannę kluczem francuskim. Jej ukochany, Janusz, okazuje się szefem szajki rozpracowywanym przez kapitana MO i zostaje aresztowany^[1].

Obsada

Kalina Jędrusik – Joanna
Andrzej Łapicki – Andrzej, kapitan milicji
Krystyna Sienkiewicz – Janka, koleżanka Joanny
Mieczysław Czechowicz – Chudy, członek szajki
Jacek Fedorowicz – członek szajki
Wieńczysław Gliński – Janusz, szef szajki
Roman Sykała – Kasjer, członek szajki
Ryszard Pietruski – Osiemnastka, członek szajki
Czesław Piaskowski – malarz remontujący mieszkanie Joanny
Ryszard Ronczewski – drukarz, członek szajki
Henryk Staszewski – kierowca, członek szajki
Ewa Krzyżewska – Honorata z centrali
Wacław Kowalski – milicjant biegnący za Osiemnastką
Zbigniew Józefowicz – porucznik milicji
Bolesław Płotnicki – szef Joanny w pracowni architektonicznej
Krystyna Feldman – pracownica Związku Kynologicznego
Zofia Czerwińska – kelnerka w kawiarni CDT
Zdzisław Leśniak – Andrzej z wyobrażeń Joanny
Ewa Radzikowska – Halina, koleżanka Joanny
Jadwiga Andrzejewska – starsza pani z pieskiem na rękach w Związku Kynologicznym
Zbigniew Jabłoński – mężczyzna obudzony przez Jankę
Ryszard Pracz – strażnik w banku

Produkcja

Za produkcję Lekarstwa na miłość odpowiadał Zespół Filmowy „Syrena”. Scenariusz do filmu napisali Joanna Chmielewska i Jan Batory, natomiast muzykę do niego skomponował Andrzej Trzaskowski. Zdjęcia do filmu nakręcił Antoni Wójtowicz^[2].

Film realizowano w Warszawie (ul. Kamienne Schodki, ul. Koszykowa, kawiarnia na tarasie Centralnego Domu Towarowego przy ul. Kruczej, ul. Stanisława Moniuszki, ul. Nowy Świat, Ogród Saski, osiedle „Plac Teatralny”, wnętrza banku przy ul. Henryka Sienkiewicza, pl. Trzech Krzyży)^[2].

W filmie wykorzystano piosenkę „Witamina M”; autorami tekstu byli Zbigniew Zapert i Zenon Wawrzyniak, muzykę skomponował Jerzy Matuszkiewicz, a zaśpiewał Bogdan Czyżewski^[2].

Odbiór i znaczenie

Lekarstwo na miłość zostało pozytywnie przyjęte przez krytyków filmowych. Janusz Gazda z „Ekranu” ocenił film jako „sympatyczną i bezpretensjonalną komedię”, której atutem są „Kalina Jędrusik, która z dużym wdziękiem poszukuje lekarstwa na miłość i Krystyna Sienkiewicz, łącząca osobisty wdzięk z nieprzeciętnym talentem komediowym”^[1]. Konrad Eberhardt z „Filmu” zauważył, że film Jana Batorego „jest jedną z nielicznych polskich komedii filmowych, którym udało się nawiązać kontakt z rzeczywistością”^[1]. Eberhardt zaznaczał jednak, że Lekarstwo na miłość jest „filmem absolutnie pozbawionym stylu”, mimo że pozbawione zostało przywar typowych dla polskiej komedii lat 60. XX wieku^[1]. Magda Król z portalu Oldcamera.pl pisała, że Lekarstwo na miłość było „jednym z największych sukcesów Zespołu Filmowego »Syrena«, Jana Batorego […], Joanny Chmielewskiej oraz Kaliny Jędrusik”. Szczególnie Jędrusik „stworzyła niezapomnianą kreację – jedną z tych, które ugruntowały pozycję Kaliny jako pierwszej seksbomby PRL-u”^[3].

Do historii polskiego kina przeszła słynna scena, w której Kalina Jędrusik rozmawia nago w wannie przez telefon^[4]. Do sceny z Lekarstwa na miłość odwoływał się Wiesław Michnikowski z Kabaretu Starszych Panów, śpiewając: „Już kąpiesz się nie dla mnie w pieszczocie pian”^[4]. W 2014 roku Olga Woźniak odsłoniła w Warszawie mural przedstawiający ekranową parę: Jędrusik i Łapickiego^[5].