Lech Sokół

Lech Sokół
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1942
Koprzywnica

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia i teoria teatru, teatr i dramat francuski i skandynawski, teatrologia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1972

Habilitacja

1990 – historia sztuki
Instytut Sztuki PAN

Profesura

11 czerwca 2015

Profesor
Jednostka

Instytut Sztuki PAN
Akademia Teatralna w Warszawie
Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej

Ambasador RP w Norwegii
Okres spraw.

1991–1996

Poprzednik

Karol Nowakowski

Następca

Stanisław Czartoryski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi

Lech Andrzej Sokół (ur. 21 lutego 1942 w Koprzywnicy) – polski historyk dramatu i teatru, witkacolog, profesor nauk humanistycznych, ambasador RP w Norwegii (1991–1996).

Życiorys

Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim w 1964, magisterium uzyskał na podstawie pracy pt. Dramaturgia Stanisława Ignacego Witkiewicza wobec teorii Czystej Formy. W 1972 obronił pracę doktorską zatytułowaną Teatr groteskowy Stanisława Ignacego Witkiewicza, którą opublikował jako pozycję książkową Groteska w teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza (Ossolineum, Wrocław 1973). Habilitował się w 1990 na podstawie rozprawy Witkacy i Strindberg: studium porównawcze, opublikowanej jako Witkacy i Strindberg: dalecy i bliscy (Wiedza o Kulturze, Wrocław 1995). Książka ta otrzymała nagrodę Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego w 1995. Ponadto jest autorem książki August Strindberg (Czytelnik, Warszawa 1981) oraz około 200 publikacji w czasopismach (w tym angielskich, niemieckich, francuskich, norweskich, szwedzkich). Wykładał i uczestniczył w licznych konferencjach w Europie i USA. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[1].

Zawodowo związany z Instytutem Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Był dyrektorem tej jednostki. Został w jej ramach także kierownikiem Zakładu Historii i Teorii Teatru oraz Pracowni Historii Porównawczej Dramatu i Teatru. Stanowiska profesorskie obejmował również w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (trzykrotnie prodziekan) oraz w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.

W latach 1991–1996 był ambasadorem RP w Norwegii, od 1992 był akredytowany również w Islandii. Został jednym z fundatorów fundacji Instytut Witkacego[2].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Prezydent wręczył nominacje profesorskie 47 osobom [online], prezydent.pl, 23 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-23].
  2. ↑ O Piśmie i Instytucie Witkacego [online], witkacy.eu [dostęp 2018-10-03].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 sierpnia 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082).
  4. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 czerwca 2002 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 777).
  5. ↑ Tildelinger av ordener og medaljer [online], kongehuset.no [dostęp 2024-09-27] (norw.).

Bibliografia