Kłomino powstało w latach trzydziestych XX wieku jako baza wojskowa obsługująca poligon artyleryjski Wehrmachtu. Stacjonowały tu niemieckie oddziały Służby Pracy, a później zorganizowano obóz jeniecki. W listopadzie 1939 roku w stalagu znajdowało się 6 tysięcy polskich jeńców wojennych oraz 2300 cywilów aresztowanych na terenach Polski. W 1940 roku miejsce to zajął Oflag II D Gross-Born. Do polskich jeńców dołączyli Francuzi i Rosjanie. W 1945 roku hitlerowcy ewakuowali jeńców. Po odejściu wojsk niemieckich, tereny przejęły wojska radzieckie, które więziły żołnierzy niemieckich. W okresie powojennym rozebrano 50 budynków poniemieckich, by odzyskać cegłę do budowy Pałacu Kultury w Warszawie. Po przejęciu przez Rosjan, wybudowano tu bloki, punkt medyczny, garaże, sklepy i kino.
Do 1992 roku miejscowość była baząArmii Radzieckiej (stacjonował tam 82 Gwardyjski Pułk Strzelców Zmotoryzowanych) i podlegała jej administracji.
Kłomino opustoszało dopiero w 1992 roku, kiedy wyjechali stąd ostatni żołnierze rosyjscy, zaś w 1993 roku miasteczko zostało przekazane polskiej administracji wraz z sąsiadującym Bornem Sulinowem. W przeciwieństwie do Bornego Sulinowa Kłomino nie zostało zasiedlone. Swego czasu pojawiła się oferta sprzedaży Kłomina za 2 mln złotych, chętny się jednak nie znalazł[potrzebny przypis]. W latach 1995–1998 w Kłominie prowadzono prace związane z budową kotłowni olejowej (ukończonej w 65%), oczyszczalni ścieków, hydroforni i wysypiska śmieci o wartości ok. 4,8 mln zł. Powstała infrastruktura w większości nie była jednak wykorzystana[4], a w 2008 rozpoczęto wyburzanie budynków, demontaż oświetlenia ulicznego i zrywanie 9 tys. ton poniemieckiej kostki brukowej. Pozostawione miały być tylko 4 budynki: 1 należący do urzędu gminy Borne Sulinowo, jeden prywatny blok oraz 2 należące do Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe[5].
Demografia
Do 1992 roku w Kłominie mogło żyć nawet 5 tysięcy mieszkańców[6], dziś jest to miasto-widmo. Według stanu na 2012 Kłomino ma 12 mieszkańców[7].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
