PROFILPELAJAR.COM

Kun Ming (昆明)
	; „Kun Ming”
Klasa	fregata rakietowa
Typ	La Fayette
Projekt	FL 3000
	Historia
Stocznia	Direction des Constructions Navales (Lorient)
Położenie stępki	7 listopada 1994
Wodowanie	13 maja 1995
	Republika Chińska
Wejście do służby	26 lutego 1997
Los okrętu	w służbie (2019)
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 3000 ton; pełna: 3800 t
Długość	124,2 m (115 m między pionami)
Szerokość	15,4 m
Zanurzenie	5,5 m (maksymalne)
	Napęd
	4 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 17,08 MW (23 228 KM); 2 śruby
Prędkość	25 węzłów
Zasięg	7000 Mm przy 15 w.
	Sensory
	radary Decca 20V90, Triton G, Thomson-CSF DRBV-26D; sonary ATAS(v)2, Sintra Spherion B
	Uzbrojenie
	1 działo uniwersalne kal. 76 mm; 2 działka plot. kal. 40 mm (2 x I); 2 działka kal. 20 mm (2 x I); 8 pocisków rakietowych Hsiung Feng II(inne języki) (2 x IV); rakietowy system przeciwlotniczy Chaparral (1 x IV); zestaw obrony bezpośredniej Phalanx
Wyrzutnie torpedowe	6 x 324 mm (2 x III)
	Wyposażenie
	zintegrowany system walki Thomson-CSF TACTICOS; system kierowania ogniem Castor IIC; system rozpoznania elektronicznego DR 3000S; 2 wyrzutnie celów pozornych Dagaie
	Wyposażenie lotnicze
	1 śmigłowiec Sikorsky S-70C
Załoga	134
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kun Ming (昆明) – tajwańska fregata rakietowa z przełomu XX i XXI wieku, jedna z sześciu zamówionych przez Tajwan jednostek typu La Fayette. Okręt został zwodowany 13 maja 1995 roku w stoczni Direction des Constructions Navales w Lorient, a do służby w marynarce wojennej Republiki Chińskiej wszedł 26 lutego 1997 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok).

Projekt i budowa

Osobny artykuł: Fregaty rakietowe typu La Fayette.

Nowatorska konstrukcja zaprojektowanych na przełomie lat 80. i 90. XX wieku francuskich fregat typu La Fayette^[a], jej podatność na modernizacje oraz możliwość instalacji różnorodnego wyposażenia spowodowały, że w 1992 roku Tajwan złożył zamówienie na sześć okrętów tego typu (przyczyniła się do tego m.in. skuteczna kampania reklamowa francuskich okrętów)^[2]^[3]. Priorytetem w konstrukcji fregat było jak największe obniżenie powierzchni odbicia radiolokacyjnego, co osiągnięto poprzez pochylenie burt, nadbudówki i masztów pod kątem plus lub minus 10°, ograniczenie liczby elementów konstrukcyjnych wystających poza linie okrętu, zastosowanie do budowy materiałów absorbujących fale elektromagnetyczne oraz ograniczenie emisji cieplnej, akustycznej i magnetycznej^[1]^[4]. Nowością we francuskim przemyśle stoczniowym była również modułowa konstrukcja okrętów, składających się z 11 sekcji, co znacznie skróciło czas budowy jednostek^[1]^[5]. Okręty zamówione przez Tajwan różniły się od francuskich głównie uzbrojeniem i wyposażeniem radioelektronicznym, przez co miały też większą wyporność^[6].

„Kun Ming” zbudowany został w stoczni Direction des Constructions Navales (DCN) w Lorient^[4]. Stępkę okrętu położono 7 listopada 1994 roku, a zwodowany został 13 maja 1995 roku^[7]^[8].

Dane taktyczno–techniczne

Okręt jest fregatą rakietową o długości całkowitej 124,2 metra (115 metrów między pionami), szerokości całkowitej 15,4 metra (13,8 metra na wodnicy) i maksymalnym zanurzeniu 5,5 metra^[4]^[6]. Wyporność standardowa wynosi 3000 ton, a pełna 3800 ton^[4]^[6]. Okręt napędzany jest przez cztery 12-cylindrowe silniki wysokoprężne SEMT-Pielstick 12 PA6 V280 STC o łącznej mocy 17,08 MW (23 228 KM), poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami^[8]^[9]^[b]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 25 węzłów^[1]^[4]. Zasięg wynosi 7000 Mm przy prędkości 15 węzłów^[1]^[4].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na dziobie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej OTO Melara Compact kalibru 76 mm Mark 75 L/62^[4]^[8]. Masa pocisku wynosi 6 kg, donośność 16 000 metrów, a szybkostrzelność 85 strz./min^[8]^[9]. Artylerię przeciwlotniczą stanowią dwa pojedyncze działka przeciwlotnicze Bofors kal. 40 mm L/70^[4]^[6]. Obronę bezpośrednią stanowi sześciolufowy zestaw Hughes Phalanx kal. 20 mm Mark 15 Mod 2 L/76^[4]^[8]. Okręt posiada też dwa pojedyncze działka kal. 20 mm^[3]^[8].

Na śródokręciu umieszczono dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Hsiung Feng II(inne języki) Erato Mk 2 (okręt przenosi osiem rakiet)^[4]^[8]. Pocisk rozwija prędkość 0,85 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 190 kg, a maksymalny zasięg wynosi 80 km^[8]^[9]. Na dziobie znajduje się 4-prowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych MIM-72 Chaparral, z łącznym zapasem 16 pocisków^[4]^[8]. Masa głowicy bojowej wynosi 5 kg, a maksymalny zasięg 3 km^[8]^[9]. Okręt wyposażony jest też w umieszczone na rufie za nadbudówką dwie potrójne wyrzutnie torpedowe kal. 324 mm^[4]^[8]. Torpedy Alliant Mark 46 Mod 5 mają głowicę bojową o masie 44 kg i zasięg 11 000 metrów przy prędkości 40 węzłów^[8]^[9].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje dwa radary nawigacyjne Decca(inne języki) 20V90, radar dozoru nawodnego Triton G, radar dozoru ogólnego Thomson-CSF DRBV-26D, system kierowania ogniem Castor IIC, sonar kadłubowy Sintra Spherion B oraz sonar holowany ATAS(v)2, zintegrowany system walki Thomson-CSF TACTICOS, system rozpoznania elektronicznego DR 3000S oraz elektrooptyczną głowicę obserwacyjno-celowniczą Najir Mark 2^[4]^[6]. Na okręcie zamontowano też dwie wyrzutnie celów pozornych Dagaie^[4]^[6].

Wyposażenie lotnicze stanowi śmigłowiec Sikorsky S-70C, stacjonujący w umieszczonym na rufie hangarze z lądowiskiem, który ma zdolność startu i lądowania do stanu morza 6^[4]^[8].

Załoga okrętu składa się z 15 oficerów i 119 podoficerów i marynarzy (z możliwością zabrania dodatkowych 25 osób)^[6]^[8]^[c].

Służba

Po zbudowaniu fregata odbyła rejs na Tajwan^[8]^[9]. „Kun Ming” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Republiki Chińskiej 26 lutego 1997 roku^[7]^[8]. Okręt otrzymał numer taktyczny 1205, a jego nazwa pochodzi od miasta Kunming położonego w kontynentalnych Chinach^[4]^[8]. Zgodnie z warunkami umowy okręt został dostarczony bez uzbrojenia i większości wyposażenia, którego instalacja odbyła się w Kaohsiung^[8]^[9]. Integracja systemów okrętowych sprawiła poważne problemy, które rozwiązano dopiero pod koniec XX wieku, a do tego czasu fregata nie osiągnęła pełnej gotowości bojowej^[3].

Na początku XXI wieku okręt (wraz z siostrzanymi fregatami „Kang Ding”, „Si Ning”, „Wu Chang”, „Di Hua” i „Chen De”) wchodził w skład 124. dywizjonu, stacjonując w Zuoying^[8]^[9]. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2019 rok)^[4].

Uwagi

↑ Projekt nosił oznaczenie FL 3000, czyli Frégate légère de 3,000 tonnes^[1].
↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że moc siłowni okrętu wynosi 21 000 KM.
↑ Gogin 2019 ↓ podaje, że załoga okrętu liczy 164 osoby.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Pacholski 2015 ↓, s. 11.
↑ Dura 1997 ↓, s. 18.
↑ ^a ^b ^c Pacholski 2015 ↓, s. 14.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Gogin 2019 ↓.
↑ Dura 1997 ↓, s. 13.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Pacholski 2015 ↓, s. 12.
↑ ^a ^b Pacholski 2015 ↓, s. 18.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Saunders 2004 ↓, s. 722.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Saunders 2009 ↓, s. 789.

Bibliografia

Maksymilian Dura. Niewidzialne okręty. Francuskie fregaty typu La Fayette. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4/1997 (7), 1997. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
Ivan Gogin: Kun Ming frigates (1996-1998). Navypedia. [dostęp 2020-01-12]. (ang.).
Łukasz Pacholski. Fregaty typu La Fayette. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 3-4/2015 (155), 2015. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).