Od połączenia księstwa w 1720 unią z Królestwem Sardynii stała się faktycznie jedną z prowincji królestwa. W 1860 tereny na północ i zachód od Alp (w tym Sabaudia) zostało przyłączone do II Cesarstwa Francuskiego, a tereny na południe od Alp (w tym Piemont) weszły w skład zjednoczonego Królestwa Włoch pod berłem dynastii sabaudzkiej.
XV-XVII wiek
Księstwo Sabaudii w XV wieku na mapie Włoch (kolor czerwony)Państwo sabaudzko-piemoncko-sardyńskie w XIX wieku na mapie Włoch (kolor niebieski)
W 1416 roku król NiemiecZygmunt Luksemburski uczynił władców sabaudzkich suwerennymi władcami przez podniesienie dotychczasowego Hrabstwa Sabaudii do rangi księstwa. Pierwszym suwerennym księciem był Amadeusz VIII (późniejszy antypapież Feliks V). W 1418 roku Amadeusz VIII po śmierci ostatniego hrabiego Piemontu (swojego wasala) włączył go bezpośrednio do Sabaudii, ogłaszając się księciem Piemontu.
Księstwo Sabaudii w 1416, składa się z kasztelanii, które były pogrupowane w baliwaty. Istniało trzynaście baliwatów lub równoważnych jednostek w sumie z 175 kasztelaniami, w tym:
baliwat Sabaudii (18 kasztelanii) składający się z Sabaudii właściwej, Maurienne i Tarentaise, ze stolicą w Chambéry, które było stolicą księstwa, do 1563 roku;
baliwat Bugey (3 kasztelanie), siedziba: zamek Rossillon zastępuje dawne miasto strategicznego Saint-Rambert-en-Bugey, po czym został zastąpiony przez Belley
baliwat Dolina Aosty (5 kasztelanii), siedziba: Aosta
baliwat Dolina Susa z Canavese (3 kasztelanie)
baliwat Chablais (16 kasztelanii) siedziba: zamek Chillon
baliwat Pays de Vaud (około 8 kasztelanii), siedziba: zamek Moudon. W 1456 roku stał się apanażem z 17 lub 18 kasztelaniami.
W XVII wieku sąsiadująca z nim Republika Genui dwukrotnie uniknęła podboju bądź dominacji ze strony Turynu.
XVIII wiek
Gdy rozpoczęła się wojna o sukcesję hiszpańską (1700-1714), Księstwo Sabaudii-Piemontu początkowo poparło Francuzów, lecz w 1703 zdradziło Francję. Ludwik XIV wydał więc rozkaz ataku na Księstwo i opanował je. W latach 1704–1705 państwo sabaudzko-piemonckie znalazło się pod okupacją francuską.
W latach 1713–1720 Księstwo Sabaudii-Piemontu stanowiło jedno państwo z Królestwem Sycylii, połączone osobą władcy (Wiktor Amadeusz II). W roku 1720 Wiktor Amadeusz II odstąpił Austrii Sycylię w zamian za Sardynię. Po wymianie Sycylii na Sardynię, władcy z dynastii sabaudzkiej przyjęli tytuł królów Sardynii.
Wiktor Amadeusz przeprowadził reformy wewnętrzne (m.in. w 1717 utworzył radę państwa, w latach 1723–1729 zmienił przepisy prawne). Abdykował w 1730. Rządy wówczas przejął Karol Emanuel III.
W 1743 Królestwo Sardynii zostało połączone z Sabaudią w państwo o tej samej nazwie: Królestwo Sardynii. Odtąd księstwo było jednym z części składowych królestwa aż do 1860 roku, gdy włączono je do II Cesarstwa Francuskiego.
.svg){kind=small}
