Krajnik Górny – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna.
W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krajnik Górny, po jej zniesieniu w gromadzie Chojna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1270, w XIV w. ze wschodu napłynęli osadnicy niemieccy[4].
Kościół zbudowany z głazów narzutowych z XV w. pierwotnie gotycki, przebudowany w stylu renesansowym w XVII w. i częściowo otynkowany, powiększony o masywną kamienno-ceglaną wieżę szerokości nawy, którą w XIX w. lekko nadbudowano[5]. Nawa nakryta otynkowanym beczkowym stropem, barokowy ołtarz kazalnicowy, uwagę zwraca piękny szczyt.
We wsi zabytkowy park w stylu angielskim, pozostałość po pałacu, w którym występuje jesion wyniosły, jesion pensylwański, jesion amerykański, dąb szypułkowy, złocisty dąb bezszypułkowy, dąb szkarłatny, dąb czerwony, dąb burgundzki, katalpa, miłorząb. Szatę roślinną uzupełniają lilak, cypryśnik, głóg, powojnik[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 61153
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 536 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ CzesławC. Piskorski CzesławC., Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 168, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .
- ↑ Piotr Skurzyński „Pomorze” Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2007 ISBN 978-83-7495-133-3, s. 46.
- ↑ Mieczysław Jasnowski „Przewodnik po województwie szczecińskim” Nasza przyroda, Wyd. Liga Ochrony Przyrody Warszawa 1971 s. 176–177.
