Kość łonowa (łac. os pubis^[1]) – parzysta kość należąca do obręczy kończyny tylnej (pasa miednicowego) kręgowców czworonożnych, u większości z nich w rozwoju osobniczym zrastająca się z pozostałymi częściami kości miednicznej (kością biodrową i kością kulszową)^[2].

Kość łonowa człowieka do okresu pokwitania stanowi oddzielną kość, z kością biodrową i kością kulszową połączoną chrząstką. U dorosłego człowieka stanowi już z nimi jedną całość – kość miedniczną, będąc jej dolno-przednią częścią^[3]. Składa się z trzonu i dwóch gałęzi: górnej i dolnej^[4]. Trzon kości łonowej tworzy przednią^[1], mniej więcej 1/5 część panewki stawu biodrowego^[4]. Od trzonu odchodzi gałąź górna, kierując się do przodu, przyśrodkowo i w dół, w płaszczyźnie pośrodkowej tworząc spojenie łonowe z gałęzią górną strony przeciwnej. Do jej powierzchni tylnej przyczepiają się mięsień zasłaniacz wewnętrzny (częściowo) i mięsień dźwigacz odbytu, do powierzchni dolnej – mięsień przywodziciel długi i (częściowo) mięsień zasłaniacz zewnętrzny, a do powierzchni górnej – mięsień prosty brzucha, mięsień piramidowy i mięsień grzebieniowy^[5]. Od przyśrodkowego końca gałęzi górnej odchodzi gałąź dolna^[6], ich połączenie wytwarza kąt skierowany przednio-przyśrodkowo^[7]. Gałąź dolna kieruje się ku dołowi i bocznie, łącząc się z gałęzią kości kulszowej. Do powierzchni wewnętrznej gałęzi dolnej kości łonowej przyczepia się mięsień poprzeczny głęboki krocza i (częściowo) mięsień zasłaniacz wewnętrzny, do powierzchni zewnętrznej – mięsień smukły, mięsień przywodziciel wielki i mięsień przywodziciel krótki, a do brzegu przyśrodkowego – mięsień kulszowo-jamisty i odnoga prącia lub odnoga łechtaczki^[6]. Kość łonowa razem z kością kulszową tworzą brzegi otworu zasłonionego^[8].

• AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5 .