Po upadku Napoleona Bonapartego, 30 sierpnia 1814 rada miejska w Turynie ustaliła, że powrót króla Wiktora Emanuela I można corocznie świętować nie tylko poprzez wyścigi konne, rozdawanie chleba biednym, wystrzały armatnie, czy pokazy fajerwerków nad Padem, ale też poprzez wzniesienie trwałej pamiątki: świątyni pod wezwaniem Matki Bożej[2].
Wybrano w tym celu jeden z projektów przedłożonych przez architekta Ferdinando Bonsignore (zaprojektował on również plac, na którym miał stanąć kościół, co gwarantowało spójność urbanistyczną założenia). 23 lipca 1818 rozpoczęto budowę, które w następnych latach postępowały wolno, przede wszystkim z braku funduszy. Dopiero za panowania króka Karola Feliksa, w 1827, zaczęto żwawiej realizować wykopy pod fundamenty. Neoklasycystyczny obiekt zrealizowano za kwotę 2,5 miliona lirów i otwarto 20 maja 1831 w zmienionym już kontekście historyczno-politycznym, jako Panteon subalpejski, w obecności kolejnego króla – Karola Alberta[2].
W 1932 pod kościołem ulokowano kryptę poległych w I wojnie światowej, co spowodowało istotne zmiany układu wnętrza[2].
13 kwietnia 1980 świątynię odwiedził papież Jan Paweł II[3].
.JPG)
.jpg)