Syn parocha w Dziewięcierzu Józefa Czechowicza i Antoniny z Pasławskich. Szkołę Główną w Jaworowie ukończył w 1858, Gimnazjum ukończył w 1868, studia teologiczne we Lwowie ukończył w 1871. 12 września w Lubieniach w powiecie jaworowskim poślubił Marię z Sienkiewiczów (ur. 28 czerwca 1856 – zm. 12 sierpnia 1873). Jako wdowiec został 5 stycznia 1873 wyświęcony na kapłana przez bp Jana Stupnickiego. W latach 1873–1875 „cooperator” (wikariusz) w Mołodyczu[1]. w latach 1875-1877 był prefektem seminarium we Lwowie. Po śmierci ojca (parocha Józefa Czechowicza) objął parochię Dziewięcierz w latach 1877–1887 i był też kapelanem wojskowym[2]. Po pobycie na probostwie został kanclerzem eparchii przemyskiej. W latach 1888–1890 rektor Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu.
W 1896 został mianowany biskupem przemyskim, a w 1897 konsekrowany i intronizowany. W latach 1895–1914 był posłem do Sejmu Krajowego Galicji w VII, VII, IX i X kadencji, w tym od początku 1912 pełnił stanowisko wicemarszałka, zastępując Andrzeja Szeptyckiego[3].
Również wskutek jego poparcia utworzono ukraińskie instytucje finansowe: „Ukrajińską Szczadnycię”, Towarzystwo Wzajemnego Kredytowania „Wira” i „Miszczańską Kasę”.
W 1897 otrzymał od papieża Medal „Fidei et Virtuti”[4], a w dwa lata później cesarski Order Korony Żelaznej II klasy[5].
W 1912 otrzymał nobilitację szlachecką z herbem zbliżonym do Ostoji.
