Konstanty Iłowiecki

Konstanty Iłowicki
opat w Lądzie
wizytator generalny polskiej prowincji cysterskiej
przeor w Lądzie
przeor klasztoru w Wągrowcu
Ilustracja
Herb Ostoja Konstantego Iłowieckiego[1]
Kraj działania

Korona Królestwa Polskiego

Data urodzenia

1709

Data śmierci

1777

Opat Klasztoru Cystersów w Lądzie
Okres sprawowania

1750–1777

Wizytator generalny polskiej prowincji cysterskiej
Okres sprawowania

1752–1771

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół rzymskokatolicki

Inkardynacja

Cystersi

Śluby zakonne

1727

Prezbiterat

1732

Opactwo Cystersów w Lądzie.

Konstanty Iłowiecki herbu Ostoja (ur. 17 marca 1709 w Iłówcu, zm. w 1777) – opat w Lądzie, komisarz, wikariusz i wizytator generalny polskiej prowincji cysterskiej, przeor klasztoru w Wągrowcu i Lądzie.

Życiorys

Należał do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców). Przodkowie Iłowieckiego wywodzili się z Iłówca w Wielkopolsce. Jego rodzina była wymieniana przez Bartosza Paprockigo[2] i Kaspra Niesieckiego[3].

Jego rodzicami byli Wojciech Iłowiecki i Zofia Rajska. Miał trzech braci: Jana, Jerzego i Franciszka. Według Bonieckiego miał także siostrę Joannę Żarecką, podczaszynę latyczowską[4]. Iłowiecki w 1727 roku wstąpił do zakonu cystersów w opactwie w Lądzie. W roku 1732 przyjął święcenia kapłańskie. Pełnił funkcję koadiutora opata Lądu Mikołaja Łukomskiego a następnie został przeorem lądzkim. W 1738 roku Konstanty Iłowiecki, jako przeor opactwa w Lądzie, uczestniczył w kapitule generalnej cystersów w Citeaux. W roku 1746 był odnotowany jako przeor klasztoru w Wągrowcu. Dnia 8 maja 1750 roku Iłowiecki objął urząd opata Lądu. W latach 1752–1771 Iłowiecki pełnił funkcję komisarza, wikariusza i wizytatora generalnego polskiej prowincji cysterskiej[5].

W bibliotece Opactwa Cystersów w Mogile zachowały się trzy podręczniki autorstwa Konstantego Iłowieckiego na temat logiki, metafizyki i filozofii przyrody z lat 1771 - 1772. Iłowiecki zmarł dnia 20 lutego 1777 roku[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ K. Miaskowski, Aristoteles clarus in Orbe scientifico in Miecislaviano Lycaeo clarissimus. Nam in Plenilunio Gloriae, sub Avitis Illustrissimae Iłowiecciorum Domus, ..., Poznań 1765.
  2. ↑ B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
  3. ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 403.
  4. ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VIII, s. 50.
  5. ↑ a b J. Nowiński, Opat Lądu Konstanty Iłowiecki i jego pamiątkowe tablice [w:] „Seminare. Poszukiwania naukowe”, 2013, t. XXXIV, s. 295-309.

Bibliografia

  • B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 403.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VIII, s. 50-51.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. V, s. 259-260.
  • Teki Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka, PAN.
  • Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, praca zborowa pod red. T. Jurka, IHPAN 2010-2019, Poznań, część II, s. 1-2 (hasło: Iłowiec Mały), s. 2-6 (hasło: Iłowiec Wielki).
  • J. Nowiński, Opat Lądu Konstanty Iłowiecki i jego pamiątkowe tablice [w:] „Seminare. Poszukiwania naukowe”, 2013, t. XXXIV, s. 295-309.
  • K. Miaskowski, Aristoteles clarus in Orbe scientifico in Miecislaviano Lycaeo clarissimus. Nam in Plenilunio Gloriae, sub Avitis Illustrissimae Iłowiecciorum Domus, ..., Poznań 1765.