PROFILPELAJAR.COM

Konrad Libicki
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1891 ; Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 1980 ; Londyn, Wielka Brytania
	Poseł RP w Estonii
Okres	od 19 kwietnia 1929; do 1 lipca 1933
Poprzednik	Kazimierz Papée (chargé d’affaires)
Następca	Jan Starzewski (chargé d’affaires)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konrad Libicki, ps. „Bujno” (ur. 23 sierpnia 1891 w Warszawie, zm. 25 grudnia 1980 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, dyplomata, poseł polski w Estonii, dyrektor naczelny Polskiej Agencji Telegraficznej (1933–1938), dyrektor naczelny Polskiego Radia (1938–1939), współzałożyciel i wiceprezes Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Stanisława, prawnika, i Olimpii z Hinterhoffów^[1]. W 1909 zdał egzamin maturalny w Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego. Członek „PET”u, od 1910 członek ZMP „Zet”, od 1911 Związku Walki Czynnej. Studiował początkowo literaturę i historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 1913 we Francji – na Sorbonie i w École pratique des hautes études. Interesował się literaturą francuską, tłumaczył na język polski m.in. Charlesa Baudelaire’a.

Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Polski. W październiku 1914 został członkiem Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej, od stycznia 1915 kierował warszawską POW, od sierpnia 1915 do października 1916 służył w I Brygadzie Legionów Polskich, następnie powrócił do POW. Od października 1916 do sierpnia 1917 kierował Komendą POW Okręgu „E” z siedzibą w Radomiu. Zaprzyjaźniony z Józefem Piłsudskim.

15 września 1918 zawarł związek małżeński z Natalią Borszewską^[2].

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 służył w Wojsku Polskim, w Oddziale II Sztabu Generalnego. Z dniem 2 listopada 1923 został przydzielony do macierzystego 63 pp z jednoczesnym odkomenderowaniem na jedndoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[3]. Z dniem 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dyspozycji ministra spraw wojskowych^[4]. Z dniem 1 listopada 1924 został mianowany attaché wojskowym przy Poselstwie Polskim w Helsingforsie^[5]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. Z dniem 31 marca 1927 został przeniesiony w stan nieczynny na 12 miesięcy, bez poborów^[7]. W grudniu tego roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem w stanie nieczynnym^[8]. Z dniem 31 marca 1928 przedłużono mu stan nieczynny o kolejnych 12 miesięcy^[9]. Z dniem 31 maja 1929 został przeniesiony do rezerwy^[10].

W 1927 został pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Od 1 maja 1927 do 19 kwietnia 1929 kierował Wydziałem Prasowym Departamentu Politycznego MSZ. Od kwietnia 1929 do lipca 1933 był posłem RP w Estonii. W 1933 został dyrektorem naczelnym Polskiej Agencji Telegraficznej, od listopada 1935 był prezesem rady nadzorczej Polskiego Radia SA, od września 1938 dyrektorem naczelnym Polskiego Radia^[11].

Po wybuchu II wojny światowej przez Rumunię przedostał się do Francji, a następnie w Wielkiej Brytanii, w latach 1940–1942 przebywał w obozie w Rothesay. W 1944 został mianowany podpułkownikiem^[1].

Po wojnie pozostał na emigracji. Pracował w redakcji Reutera. Był współzałożycielem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie i jego wiceprezesem. Wspólnie z Janem Starzewskim kierował do połowy lat 80. pismem Niepodległość.

Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 163-4-19,20)^[12].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7567^[13]^[14]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[15]^[16]^[13]
Krzyż Niepodległości z Mieczami (12 marca 1931)^[17]^[18]
Krzyż Walecznych trzykrotnie^[14]^[13]
Złoty Krzyż Zasługi^[13]
Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)^[19]
Wielka Wstęga Orderu Krzyża Orła (Estonia)^[20]
Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)^[14].
Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja)^[14]^[21]
Komandor Orderu Białej Róży Finlandii (Finlandia)^[14]
Order Krzyża Wolności I klasy (Estonia)^[14]

Przypisy

↑ ^a ^b Wykaz Legionistów ↓.
↑ Łoza 1938 ↓, s. 424.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923 roku, s. 732.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 612.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925 roku, s. 12.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 136.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 96.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 177.
↑ Nowy naczelny dyrektor „Polskiego Radia”. „Przegląd Filmowy, Teatralny, Radiowy”, s. 15, Nr 490 z 11-17 września 1938.
↑ Cmentarz Stare Powązki: OLIMPIA LIBICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31] .
↑ ^a ^b ^c ^d Polak (red.) 1993 ↓, s. 116.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 424.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie państwowej”.
↑ Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 258 z 13 listopada 1937.
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Odznaczenia Krzyżem Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 66 z 21 marca 1931.
↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za zasługi dla dobra polskiej kultury w ogóle”.
↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 65, 1932
↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 7, s. 56, 1933.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 424.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Libicki Konrad [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 102.
Słownik Biograficzny Polskiej Służby Zagranicznej 1918–1945. Tom IV, Wyd. Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Warszawa 2007.
Konrad Libicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-02)].

[CITEREFWykaz_Legionistów-1] Wykaz Legionistów ↓.

[CITEREFŁoza1938424-2] Łoza 1938 ↓, s. 424.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_69_z_1_listopada_1923_roku,_s._732-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923 roku, s. 732.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_110_z_15_października_1924_roku,_s._612-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 612.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_14_stycznia_1925_roku,_s._12-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925 roku, s. 12.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_131_z_17_grudnia_1924_roku,_s._734-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_5_maja_1927_roku,_s._136-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 136.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_28_z_23_grudnia_1927_roku,_s._364-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_21_marca_1928_roku,_s._96-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 96.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_6_lipca_1929_roku,_s._177-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 177.

[11] Nowy naczelny dyrektor „Polskiego Radia”. „Przegląd Filmowy, Teatralny, Radiowy”, s. 15, Nr 490 z 11-17 września 1938.

[12] Cmentarz Stare Powązki: OLIMPIA LIBICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31] .

[CITEREFPolak_(red.)1993116-13] Polak (red.) 1993 ↓, s. 116.

[sl-14] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 424.

[15] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie państwowej”.

[16] Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 258 z 13 listopada 1937.

[17] M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[18] Odznaczenia Krzyżem Niepodległości. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 66 z 21 marca 1931.

[19] M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za zasługi dla dobra polskiej kultury w ogóle”.

[du32-20] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 65, 1932

[21] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 7, s. 56, 1933.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

PROFILPELAJAR.COM

Konrad Libicki

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

Gao Shilian

Abbotsford ferry wharf

دانفيل (كنتاكي)

Синелобый амазон

Синелобый амазон

Torneo di scacchi di Linares

Kyinkyinga

Eugene O'Neill

Almo Collegio Borromeo

中曾根康弘

Ray LaHood

Kurt D. Engelhardt

2020年夏季奧林匹克運動會波蘭代表團

Christianization

Tabasco

Máel Muire (bishop of Dundalethglass)

محمد عبد العزيز (سياسي ليبي)

马来西亚选举

Парламентские выборы в КНДР (1962)

Astrid S