Zespół klasztorny karmelitów w Głębowicach

nr rej. A/2610/458 z 29.10.1980, A/2627/695 z 16.05.1960
Klasztor w Głębowicach
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Głębowice
Kościół	Kościół katolicki
Rodzaj klasztoru	Przeorat
Właściciel	karmelici (do 1810 r.)
Typ zakonu	męski
Obiekty sakralne
kościół parafialny	d. św. Eliasza, ob. Najświętszej Maryi Panny Szkaplerznej
Fundator	Jan Adam de Garnier
Styl	barok
Data budowy	1676
Położenie na mapie gminy Wińsko Głębowice
Położenie na mapie Polski Głębowice
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Głębowice
Położenie na mapie powiatu wołowskiego Głębowice
51°26′57″N 16°44′11″E/51,449069 16,736331
Multimedia w Wikimedia Commons

Klasztor w Głębowicach – zabytkowy^[1] klasztor w zespole klasztornym karmelitów w Głębowicach.

Kościół parafialny św. Eliasza Proroka, był wzmiankowany w 1598 r. Obecny klasztor wraz z kościołem klasztornym zakonu karmelitów trzewiczkowych został ufundowany w 1676 r. przez J. A. de Garniera, który zmarł cztery lata później i został pochowany w przyklasztornym kościele. Należące do niego majątki odziedziczył bratanek Leopold Heinrich junior baron von Garnier. Po bezpotomnej śmierci Leopolda Heinricha dobra przeszły na własność wrocławskiego zakonu jezuitów^[2]. Kościół klasztorny był spalony w 1743 r., odbudowany w latach 1746-1762 i restaurowany w 1960 r. Jednonawowy, z rzędami kaplic i nie wydzielonym prezbiterium, o wnętrzu nakrytym sklepieniami żaglastymi na gurtach spływających na przyścienne pilastry. Elewacje dzielone pilastrami na postumentach, najokazalsza zachodnia, zwieńczona wolutowym szczytem i trójkątnym tympanonem. Bogate i jednolite stylowo wyposażenie wnętrza, pochodzi z epoki baroku z poł. XVIII w.^[3]

Klasztor pozostawał siedzibą zakonu karmelitów do 1810 r., kiedy nastąpiła sekularyzacja dóbr zakonnych przez Królestwo Prus. Kościół klasztorny stał się siedzibą miejscowej parafii katolickiej, a budynek klasztorny przejęło państwo pruskie i został zamieniony na gorzelnię^[4].

Po II wojnie światowej gorzelnia nie wznowiła produkcji, a cały zespół klasztorny przejął PGR i Samopomoc Chłopska. Budynki uległy znacznej dewastacji, a większość wyposażenia rozgrabiono. W 1995 r. ks. kardynał Henryk Gulbinowicz wystąpił z inicjatywą odnowy klasztoru, delegując ks. Jarosława Olejnika do objęcia parafii w Głębowicach. Przy pomocy władz lokalnych w 1998 r. przekazano budynki byłego klasztoru na własność miejscowej parafii. Od tego czasu rozpoczął się remont kościoła (który otrzymał wezwanie NMP z Góry Karmel), plebanii, a w końcu klasztoru. Prace nad odbudową klasztoru trwały cztery lata i były dofinansowane ze środków Unii Europejskiej. Budynek byłego klasztoru będzie służył jako baza noclegowo-turystyczna przede wszystkim dla uczestników rekolekcji^[4].